Terwijl de console versie van Goldeneye: Rogue Agent vrij matig door de pers werd ontvangen was EA’s in-house development studio Tiburon nog steeds hard bezig aan deze DS versie, iets wat een echte uitdaging voor de studio was. Tiburon zul je misschien wel kennen als de studio welke verantwoordelijk is voor de populaire Madden, NASCAR en NCAA franchises, Goldeneye DS is echter de eerste FPS die uit hun keuken is komen rollen. Waarom iedereen dan toch zo’n hoge verwachtingen van de titel had? Misschien dan toch omdat de vrijgegeven screens mensen stiekem deed herinneren aan Rare’s klassieker voor de N64, de originele Goldeneye. Verder ontbrak het mensen ook simpelweg aan een FPS voor de DS, op de Metroid demo na is dit genre namelijk totaal onvertegenwoordigd en als je een blik op de releaselijsten neemt ziet het er na uit dat dit de komende maanden ook nog wel zo zal blijven. EA zag dit gat in de markt en speelt hier nu leuk op in, lees dus snel verder of deze game de moeite van het aanschaffen waard is of dat je beter kunt wachten op Nintendo’s eigen Metroid Prime: Hunters, de ándere FPS die de DS te wachten staat.
James Bond zonder James Bond?
Zoals je weet maakt dit spel gebruik van de Goldeneye licentie, iets wat je dus zou doen vermoeden dat hij op de één of andere manier gebaseerd zou zijn op de populaire James Bond film van enkele jaren terug. EA had hierover echter een andere visie en heeft het verhaal van de film links gelaten en een totaal nieuw verhaal verzonnen. Bekende personen uit het Bond universum doen hun intrede in de game zoals Dr. No, Goldeneye, Odd Job en Pussy Galore, alleen de man waar het eigenlijk allemaal om draait, onze coole Britse geheime agent James Bond zelf maakt geen enkele verschijning in de game. In plaats daarvan neem je de rol van een andere geheime agent op je, eentje welke geweigerd is door MI6 en daarna samen met Goldeneye de strijd aanbindt tegen zijn aartsrivaal Dr. No. Tenminste, zo krijg je het bij de console versies door middel van mooie filmpjes, cut-scenes en uitgebreide dialogen uitgelegd. Op de DS is het echter een heel ander verhaal. Het verhaal wordt hier door middel van enkele venstertjes met tekst zo brak en gebrekkig uitgelegd dat je het eigenlijk nog het beste gewoon kunt verwaarlozen. De enige opzet van alle 6 missies is simpelweg dat je van A naar B moet lopen en alle schurken die je onderweg tegenkomt een kopje kleiner moet maken. Dit doe je met een redelijk arsenaal aan wapens, van dubbele uzi’s tot raketwerpers en van granaten tot standaard handwapens. Ook krijg je later in de game wanneer je ze vrijspeelt speciale ‘Goldeneye powers’, iets wat totaal nieuw is in de franchise. In totaal zijn er vier krachten vrij te spelen, namelijk de mogelijk om duur muren te kijken, om vijandelijke wapens te saboteren, een beschermend krachtveld op te roepen en last but not least de ultieme aanvalsmogelijkheid waarbij je je vijand in één keer van het leven kunt beroven. Of deze krachten nou daadwerkelijk zo’n grote rol spelen in het spel en dat je ze vaak zult gebruiken? Nee. Of ze een leuk extraatje zijn welke in werkelijk bijna niks toevoegen aan het spel? Ja. Of dit iets uit maakt? Misschien. Is deze manier van vertellen irritant? Nogal. We gaan verder.
Klik om te vergroten
Waar is de rest?
Tsjah, aan deze vraag ontkom je echt niet als je je in het menu van het spel begeeft. Je kunt namelijk kiezen uit Campain en Virtual Training, and that’s it. Natuurlijk kan je ook nog het Option menu gaan verkennen, maar dat laten we maar terzijde. We zullen het eens gaan hebben over de besturing van het spel, iets wat wel érg goed in elkaar zit. Zoals je waarschijnlijk ook wel verwacht had werkt de touchscreen besturing bij het FPS genre op de DS als een droom, en evenaart (zoniet overtreft) het de PC ervaring makkelijk. Je krijgt in de game de keuze uit 4 verschillende control setups, namelijk right button (voor rechtshandige zonder gebruik van het touch screen), left button (voor linkshandige zonder gebruik van het touch screen), thumb (voor gebruik met de thumb strap) en stylus (voor gebruik met de stylus). Zelf koos ik voor de laatste, een control setup welke perfect werkt. Met je rechterhand bestuur je via het touch screen met de stylus de cursor, met je linkerduim loop je en je wijsvinger bestuurt de trigger. Hoewel dit erg ingewikkeld en ongemakkelijk klinkt is het dat echter niet, je kunt gerust uren spelen zonder last te krijgen van je handen.
Helaas kan dit de algemene waardering van het spel niet omhoog halen, de game blijft een gevoel van slordigheid oproepen, alsof de game toch ietwat gerushed is en beter nog een paar weekjes geperfectioneerd had kunnen worden. Een paar voorbeelden van situaties die meedragen aan dit gevoel zijn bijvoorbeeld kleine dingen als; af en toe wordt je beschoten zonder dat je je vijand ziet, en pas na een tijdje kom je erachter dat deze zich aan de ándere kant van een muur bevindt en daar dus gewoon dwars doorheen schiet. Ook geven vijanden geen reactie wanneer je ze raakt, waaraan je dus niet kan afleiden dat je ze raakt. Wanneer je van een grote afstand schiet kan dit erg lastig zijn. Ander voorbeeld: je kunt niet om hoekjes schieten, je kogels vliegen dan namelijk tegen een onzichtbare muur. Ik kan zo nog wel meer voorbeelden verzinnen, maar ik denk dat je nu wel begrijpt wat ik bedoel met ‘gerushed’.
Graphics & Sound
Grafisch is de game niet in één woord te beschrijven. Daar de meeste omgevingen er redelijk goed uitzien kent het spel jammergenoeg ook grote dieptepunten. Wanneer je bijvoorbeeld in één van de buitenlevels bent zien de daken waarop je loopt er redelijk goed uit, maar wanneer je over de afrond kijkt kun je niets anders denken dan dat EA je in de maling probeert te nemen en je naar een abstract schilderij staat te kijken. Ook de meeste vijandelijke models zijn trouwens niet om over naar huis te schrijven, net zoals de meeste objecten in het spel. Wél draait de engine met een redelijk stabiele framerate van 30fps, iets wat de actie zeker ten goede komt. Ook ben ik (bijna) geen frame-drops tegengekomen, iets wat ook erg belangrijk is.
Nu zijn we echter aangekomen bij het dieptepunt van het spel: het geluid. Ik heb het dan niet over de geluidseffecten van geweren, deuren, vijanden of andere objecten, maar over de achtergrondmuziek. Onder het spelen van de game heb ik tot twee keer toe mijn DS uitgezet en een andere cartridge erin gestopt om te luisteren of ik mijn speakertje had opgeblazen of iets dergelijks, zó erg is het. Afgrijselijke deuntjes worden met een werkelijk schandalige kwaliteit je DS uitgemergeld, iets wat je er werkelijk toe aanzet om de gehele game geluidloos te spelen.
Multiplayer
De multiplayer is gelukkig iets wat wél goed in elkaar zit. Spelers kunnen met maar één cartridge een spel hosten voor maarliefst 8 personen, al zijn de opties dan wel beperkt. Geen geluid, geen verschillende speltypes of keuzes uit personages maar wél goede, snelle en leuke multiplayer deathmatches waarin de speler met de meeste kills wint. Wanneer iedereen echter zijn eigen Goldeneye: Rogue Agent heeft kun je overschakelen op multi-cartridge multiplayer, iets wat je meer opties oplevert. Bovengenoemde opties zijn nu wel beschikbaar, iets wat dus voor een leukere spelervaring zorgt. Al met al is de multiplayer mode goed verzorgd, en dus zeker één van de pluspunten van de game.
Klik om te vergroten
Closing Comments
Tsjah, nu het moeilijkste gedeelte van dit alles: de beoordeling. Wegen de voordelen voldoende op tegen de nadelen of kun je deze game beter mijden? Het mag natuurlijk duidelijk zijn dat deze game zich niet mag meten met spellen als Wario Ware Touched! of Super Mario 64 DS, als je zoiets verwacht kun je het spel beter links laten liggen. Ben je echter op zoek naar een redelijk leuke FPS in afwachting van games als Metroid Prime: Hunters of Nanostray dan doe je jezelf zeker geen onrecht aan door deze game op te pikken. Hoewel ik misschien heel negatief klonk in de review heb ik echter één belangrijk onderdeel overgeslagen; of de game fun is, of hij gewoon leuk is om te spelen. En om redenen die ik ook niet beter kan uitleggen bestond bij mij simpelweg de drang om door te spelen, om het level te halen of om net nog even tot het volgende checkpoint door te spelen. Ja, de game bevat in zekere zin ‘fun’. Of dit nou daadwerkelijk reden genoeg is om er 30 euro voor neer te lappen laat ik nu aan jou over, ik heb mijn zegje in ieder geval gedaan.
Oordeel GoldenEye: Rogue Agent (NDS)
- Graphics
70 - Gameplay 75
- Originality
- Sound
25 - Replay 70
- Eindcijfer
60