Capcom heeft al aardig wat mooie games uitgebracht in deze generatie. Zo wist het bedrijf de (grafisch gezien) beste game voor de GameCube uit te brengen, namelijk Resident Evil 4. Dit gruwelijke horror-spel ontving van GQ een bijna perfecte 99% score en van IGN een 98% score. Ook bracht Capcom niet minder dan twee succesvolle Viewtiful Joe’s uit, met alweer een derde deel in de maak. En ‘last but not least’ bracht Capcom het stijlvolle P.N.03 uit, hoewel deze game door sommige sites als een wat minder goede game beoordeeld werd.
En nu, in juli 2005, brengt het succesvolle bedrijf weer een game op de markt. Weer een game waarmee het bedrijf een topper op de consoles hoopt uit te brengen. Een game die door 50% van de lezers werd afgeschilderd als een flopper, en een game die door de andere 50% van de lezers werd omhelsd. Want je begrijpt, als je een game in de etalages gaat droppen die gebruik maakt van het aloude en afgezaagde “on-rail”-systeem, zou het wel eens mis kunnen gaan met de verkoopcijfers. Voor de mensen die nog niet weten wat een “on-rail”-systeem inhoudt: het wil zeggen dat er geen vrije loopruimte in de game zit, maar dat je via vaste routes je weg door de levels baant. En ja, Killer7 wordt op deze manier gespeeld. Een goed argument dus om te zeggen dat je Killer7 beter even kan laten liggen tot hij voor een budgetprijs weggaat. Maar hé, waarom omhelst die andere 50% de game dan? Nou, om te beginnen kent de game een Kill Bill-achtig sfeertje, die ontstaat door de gigantische hoeveelheden bloed die er vloeien, en bovenal kent Killer7 een mooie anime graphics stijl. Verder is de game uniek in vergelijking met andere games, en geeft het gewoon een kick om het spel te spelen. Geïnteresseerd? Lees dan snel verder...
Een goed verhaal wordt niet vaak bij een shooter geleverd, met een paar uitzonderingen daargelaten. Gelukkig is Killer7 één van die paar uitzonderingen. Het verhaal van Killer7 vertelt dat de wereld op een gegeven moment zo ver ontwikkeld was, dat de hele aardbol één unie vormde, met geen hongersnood of terroristische acties meer. Amerika werd zelfs met Europa verbonden door een enórme snelweg. Alle nucleaire wapens werden jaarlijks de lucht in geschoten, om ze vervolgens buiten de atmosfeer te laten ontploffen. Dit werd gezien als vuurwerk, omdat het een teken van vrede was. Deze wereldvrede duurde echter niet zeer lang, de zogenaamde “Heaven Smile” organisatie dook namelijk op. Een groepering onder leiding van Kun Lang, die mannen (eerder zombies) afstuurt op belangrijke vergaderingen om zichzelf te laten exploderen. Deze mensen zien er doodgewoon uit, maar dragen weet-ik-hoeveel kilo aan dynamiet met zich mee en vrezen nergens voor. Deze Heaven Smile terroristen laten kort voordat ze zich laten ontploffen van zich horen door te gaan giechelen, maar dit helpt normale agenten en soldaten niet om ze tegen te houden.
Hier val jij in. De UN World Security Treaty schakelt namelijk de Killer7 in, om erachter te komen welk brein er achter deze Heaven Smile groepering zit.
Killer7 is een organisatie die wordt geleid door de dodelijkste huurmoordenaar van de wereld, die onder de naam Harman Smith door het leven gaat. Deze Mr. Smith is een invalide die in een rolstoel zit. Laat dit je echter niet van de waan brengen, meneer heeft namelijk een enorm, maar dan ook echt een énorm wapen achterop zijn rolstoel bevestigd. Hiermee blaast hij werkelijk iedereen naar het hiernamaals. Bovendien is dit niet het enige waarvoor je bang moet zijn. Harman heeft namelijk een gespleten persoonlijkheid, en kan veranderen in elk van zijn alter ego’s. Elk van deze alter ego’s kent overigens zijn eigen speciale krachten, waardoor de Killer7 al helemaal gevreesd zou moeten worden. Kaede Smith, de enige vrouw in de organisatie, kan bloed absorberen om objecten te ontmaskeren en ze heeft een wapen datkan inzoomen. Con Smith is een kleine knul, helaas blind, die op mach-snelheid kan rennen en hij heeft maarliefst twee wapens. Dan Smith is een flamboyante killer die graag opschept. Hij kan van verzameld bloed (hier later meer over) “Demon Shell”-kogels maken en draagt een revolver bij zich. Mask de Smith kan worstelmoves uitvoeren en kan obstakels met een kopstoot kapot maken. Ook heeft hij twee granaatgeweren voor de wat krachtigere vijand. Kevin Smith, een albino, kan onzichtbaar worden om langs nesten van zombies te sneaken, en hij kan mesjes op vijanden gooien. Garcian Smith is een persoonlijkheid die andere persoonlijkheden weer tot leven kan wekken nadat deze dood zijn gegaan, en kan met zijn paranormale “telegnose-visie” gecamoufleerde Heaven Smile terroristen vinden. Hij draagt een gedempt pistool bij zich. Dan de laatste persoonlijkheid, dit is Coyote Smith, hij kan sloten forceren en kan goed klimmen. Coyote heeft een aangepaste revolver met ’n speciaal ‘ladingsschot’.
Naast die tientallen shooters zonder goed verhaal, en een paar uitzonderingen met 'n goed verhaal, zijn er ook nog eens shooters met een goed verhaal dat daarentegen niet goed gebracht wordt! En ja, ook het verhaal van Killer7 wordt heel mooi tevoren gebracht door middel van topkwaliteit cutscènes, en worden de gaten die overblijven opgevuld door brieven die de gamer ontvangt van Pigeon. Pigeon is een duif die je zo nu en dan in de game tegen komt, en die je vervolgens voorziet van een aanvullende brief. Snapt de gamer na een paar cutscènes en de Pigeon-brieven nog niet veel van het verhaal, dan kan hij het natuurlijk altijd nog nalezen in het boekje. Hoewel ik persoonlijk vind dat dit helemaal niet nodig is.
Zoals ik al zei, Killer7 is een spel dat gebruikt maakt van het “on-rail”-systeem. Hetzelfde loopsysteem dat gebruikt wordt in games als TimeCrisis, waar men via die "rails" moet lopen, en zo nu en dan moet stilstaan om een vijandje of 3 af te knallen. Het systeem verschilt niet veel van die van Killer7. In K7 doorzoekt de gamer namelijk de omgeving door middel van dit "on-rail"-systeem, en daar waar hij gegiechel hoort, drukt hij op R (wat wil zeggen: overgaan op First Person), drukt hij op L (eventuele gecamoufleerde Heaven Smiles ontmaskeren) en begint hij met aimen en schieten. Helaas voor de diehard FPS-gamers heeft Capcom de controls zo ingesteld dat de Controlstick gebruikt wordt om te aimen. Het is even wennen, maar daarna is het een koud kunstje. Om lopende, soms rennende, zombies af te maken is overigens wel enige tactiek vereist. Ze gaan wel dood door ze klakkeloos vol te raggen met lood, maar dat is 1) kogelverspilling en 2) waarschijnlijk haal je zo niet optimaal bloed uit een Heaven Smile.
Optimaal bloed uit een zombie halen? Ja, in Killer7 krijgt de gamer de mogelijkheid om persoonlijkheden te ‘upgraden’. Zo kunnen o.a. de power en de snelheid van het schieten geüpgrade worden met bloed. Wel zo handig, want naarmate je vordert in het spel worden ook de vijanden sterker en sneller. Om optimaal bloed uit een Heaven Smile te halen moet je op een kritiek punt schieten. Elke Heaven Smile kent zo’n ‘zwak punt’. Dit zwakke punt is wel ernstig makkelijk te vinden, omdat het meestal een ander kleurtje heeft of glimt. Ook ledematen zijn mooie richtpunten wil je zo’n Heaven Smile bloedloos achterlaten, de romp daarentegen is een afrader. Sommige eindbazen kennen geen ledematen of een romp, maar deze hebben wel elk een kritiek punt.
Note: Er zijn 2 types bloed: dik- en dun bloed. Van dik bloed kan je in een Harmans Room (meer hier later over) serum maken om dus die skills te upgraden, en met dun bloed kan je persoonlijkheden helen.
Killer7 is niet een game die alleen bestaat uit “on-rail” verkennen en FPS-schieten, ook puzzels vormen een belangrijk onderdeel in Capcom’s nieuwste game. En je raadt het al, net als de game zijn deze hersenkrakers ook ietwat psycho. Zo wordt bijvoorbeeld van de gamer verwacht dat hij een sprinkler aan laat gaan door middel van een ‘fire ring’, waarna hij vervolgens een leeg toilet (die dus door de sprinkler is volgelopen) moet doorspoelen, waardoor er een “odd engraving” verschijnt in een andere kamer. Deze raadsels variëren gelukkig enorm, waardoor dit puzzelen helemaal niet eentonig wordt. Helaas zijn ze niet erg moeilijk in de normal-mode, omdat een persoon genaamd Young Lang je voorziet van handige tips tegen een paar deciliter bloed, alvorens je begint aan zo'n puzzel. Speel je deze Killergame echter in de hard-mode, dan kunnen deze puzzels nog wel eens breinkrakend zijn.
Omdat dit “on-rail” verkennen voor de meeste gamers even wennen is, heeft Capcom een handige map in de game gezet. Door simpelweg op “X” te drukken wordt de map geopend, waarop objecten te zien zijn waar de gamer nog niet is geweest. Ook is op de map (evenals in de normale weergave) een kompas te zien, waardoor je goed ziet waar je je bevindt, en uiteraard hoe je ergens kunt komen. Je begrijpt dat er in de normal-mode meer informatie op de kaart wordt weergegeven dan in de hard-mode.
Helaas is het niet mogelijk om in Killer7 op elk gewenst moment het spel op te slaan, wat mijzelf af en toe frustreerde. In elk level bevindt zich namelijk minimaal één Harmans Room, waar je onder andere de game op kunt slaan, kunt veranderen in andere persoonlijkheden (dit kan ook gewoon via 'start') en kunt praten met Iwazaru. Nóg frustrerender is overigens dat het dienstmeisje bij wie je aan moet kloppen om de game op te slaan, niet altijd 'in dienst' is. Het is dus bij het binnenkomen in zo'n Harmans Room ook nog eens afwachten of je uberhaupt de game wel kunt opslaan. Iwazaru is trouwens een mannetje die waarschijnlijk gewoon tussen de oren zit en dus niet in het echt bestaat, die je soms wat tips geeft tijdens het gamen door. Hij vertelt je onder andere de zwakke punten van een eventuele eindbaas. En ja, in de hard-mode geeft dit groen gekleurde gozertje natuurlijk minder tips.
Killer7 is werkelijk geweldig als we praten over de graphics en de sound. We hebben al eerder een cell-shaded shooter gezien op de huidige generatie consoles (namelijk XIII) maar dit slaat echt alles. Een mix van Kill Bill’s bloedige elementen en animeertekenstijl knalt echt uit je TV wanneer de game eenmaal start. De cutscènes zijn van hoge kwaliteit, en deden mij persoonlijk denken aan de tekenstijl van de Dragonball tekenfilm serie, maar de grote hoeveelheden bloed die overal vloeiden zetten dit al gauw uit mijn hoofd. Alle characters hebben een eigen look, evenals de vele verschillende vijanden. Ook zal je zeker niet het gevoel krijgen dat je weer door diezelfde gang loopt (tenzij je natuurlijk écht door diezelfde gang loopt) en variëren de omgevingen van kantoorpanden tot heuze Mexicaansachtige omgevingen. Nee, ik denk dat íédereen de tekenstijl van Killer7 wel zou kunnen waarderen, zo niet omarmen.
Aanvullend is de sound, die de mooie omgevingen en geweldige cutscènes goed ondersteunt. De stemmen van de verschillende characters zijn werkelijk per stuk merkwaardig. Zo heeft elk van de Killer7 een bijpassende stem, en zijn ook de gruwelijk zieke lachgeluidjes op zijn plaats. Deze joegen mij namelijk menig keer de stuipen op het lijf. Ook de achtergrondgeluiden variëren goed, zo verschilt zélfs per level de sound menig keer. Sommige levels worden ondersteund met een techno-achtige sound, waar je bij andere levels een banjo hoort.
Killer7 is een spel met een unieke gameplay, die nog nooit is voorgekomen. Capcom heeft in Killer7 "on-rail" verkennen gecombineerd met FPS schietaktie en het oplossen van puzzels. Bovendien heeft Capcom met K7 niet alleen op gameplay-gebied een vernieuwende game op de markt gebracht, grafisch gezien is het spel ook redelijk vernieuwend. Deze soort van cell-shaded graphics hebben zich namelijk niet eerder voorgedaan, niet op deze duistere manier. Het spel kent dus topgraphics, een leuke sound... en een matige gameplay. De gemiddelde gamer zal namelijk het eerste uur spelen toch wel gefrustreerd raken, omdat de game gewoon totaal anders gespeeld moet worden dan élke game die op dit moment in de etalages ligt. De replay van Killer7 ligt op het zelfde niveau als de gameplay, omdat je deze unieke ervaring waarschijnlijk zo nu en dan nog wel eens zou willen ervaren.
Kortom: Het is even doorbijten, maar ben je eenmaal gewend aan de gameplay, dan is dit een game om van te genieten! GameQube.nl zegt: "Kopen die hap!"
Oordeel Killer 7 (NGC)
- Graphics
90 - Gameplay
70 - Originality
- Sound 80
- Replay 70
- Eindcijfer 80