Deel 2 in de serie van echt grappige games. Ik heb deel 1 nooit gespeeld, maar de verhalen die ik hoor van mensen om me heen zijn zeer positief. Deel 2 moet hard werken om deel 1 bij te kunnen benen. Leuke bijkomstigheid is het feit dat het geweld zich van de Xbox naar de Xbox 360 heeft verplaatst. Groot gelijk, want als je een vervolg maakt op een zeer succesvolle game, doe het dan meteen goed. Ik heb voor ik de game kreeg screenshots van beide games vergeleken en mijn eerst indruk was positief. Toen ik de game binnen kreeg was ik ook zeer blij om te beginnen.
Alle bekende personages doen mee
So the story begins
Mijn tweede indruk die ik kreeg was de van de game zelf. De game is in feite hetzelfde als deel 4, 5 en 6 van de Star Wars film (daarom heeft de game de subtitel ‘The Original Trilogy’ meegekregen), alleen dan uitgevoerd door Lego poppetjes. Op zich toch wel geinig bedacht. Hoe kun je Lego uitmelken en toch de jeugd van tegenwoordig bereiken? LucasArts was ook de beroerdste niet om te helpen. Ze hebben enkele slechte games op de markt gebracht de laatste tijd, dus ze hopen dat Lego Star Wars 2 verandering zal brengen.
Maar dan ben ik weer terug bij het begin van mijn verhaal. Oogstrelende graphics. Lego Star Wars 2 is een Xbox 360 game, dus zou je veel verwachten. Het bakbeest met zes processor kernen en een fikse videokaart moet toch flink wat kunnen toveren. Maar wat verwacht je met Lego? Lego is vierkant, daar hoeft dat bakbeest niet over na te denken. Dus waarom het spel daarop uitbrengen? Waarom niet gewoon backwords compatible maken? Want dit spel is mooi, maar toch ook weer op een lelijke manier. De omgevingen zijn mooi om te zien, maar heel vaak van hetzelfde en een beetje saai en kaal. In ruimteschepen is alles recht-toe, recht aan, nog maar te zwijgen over rotspartijen. Ik krijg niet echt het gevoel dat overal waar je bent dat het uniek is zoals bijvoorbeeld Ninety Nine Nights. Dat spel heeft toch een gevoel van magie om zich heen gewikkeld, maar bij Lego Star Wars mis ik dat een beetje. Het is niet echt de next-gen titel die je verwacht.
Ook voertuigen zijn in dit spel nu bestuurbaar
Link met Bionicle?
Nog een gemis in het spel is het geluid. Je hoort in heel het spel alleen maar achtergrondgeluiden en battlemuziek. Ik had echt het gevoel dat er iets ontbrak en dat is zeer duidelijk te merken in de tussenfilmpjes. Er wordt in heel het spel geen woord gesproken. In sommige aspecten een gemis, zoals tussenfilmpjes met Yoda, die toch altijd wel leuke opmerkingen kan maken. Maar wat wil je? Je ziet Lego poppetjes met elkaar vechten, dan heb je ook niet echt pratende poppetjes nodig. De enigste Lego die praat is Bionicle en dat is weer een andere game. Het is in sommige punten van de game een gemis, maar achteraf denkend is het toch wel logisch dat ze het hebben gedaan. Zeker wel een pluspuntje is de battlemuziek. Het ademt echt de sfeer dat je met Star Wars bezig bent. Als je de films kent, herken je meteen dat je met Star Wars bezig bent. Natuurlijk zitten ook die (zo noem ik het altijd) “zoef-geluiden” van de light sabers in de game.
Klinkt een beetje negatief tot nu toe. Is de game slecht dan? Nee, absoluut niet. Het spel is gewoon grappig. Ik ben meer een hardcore gamer die houdt van uren en uren spelen en de uitdaging op Xbox Live te zoeken. Maar na een uurtje spelen komt Lego Star Wars alweer je neus uit en ga je je op de negatieve aspecten van de game richten. Ik zag dat ik het op een andere manier moest spelen. Uurtje spelen, dagje wachten en opnieuw beginnen. Zo is de game leuk. Je merkt dan ook meteen dat het meer gericht is op casual gaming. Een keer je controller oppakken en even spelen. Dat is niet echt de nieuwe doelstelling van Microsoft, maar Microsoft wil ook de fans van casual gaming stimuleren. Daar is dit spel een goed voorbeeld van. Af en toe spelen, dan is het leuk.
Explosie op de achtergrond, maar altijd blijven lachen!
Grappig blijft de sleutel van het spel
Wat is dan positief? De humor uit deel 1 is in deel 2 terug. Never change a winning team zal ik maar zeggen. In de meeste games blijft het humor gedeelte beperkt tot de tussenfilmpjes, maar hier loopt alles in een keer door. Als je iemand neerschiet gaat hij niet dood maar valt hij in Lego stukjes uit elkaar. Iedere character heeft ook een eigen “close combat” actie. Zo trekt Chewbacca de armen van zijn tegenstanders eraf en geeft prinses Leia ze een bitchslap. Als je dit een keertje ziet lijkt het echt een sport te worden om ze van dichtbij neer te halen. Het laatste voorbeeld is het feit dat als je in de game door een deur heen wilt waar alleen Storm Troopers binnen mogen, je een helm kunt opzetten en dan kom je binnen. Bij Chewbacca past de helm voor geen meter en is het grappig hoe de deur toch opengaat.
Chewbacca moet ook om zichzelf lachen.
Het spel is erg divers. Ook als je even niet wilt spelen valt er genoeg te doen. Een erg leuke feature is toch wel het combineren van beroemde personages. Het hoofd van Yoda op het lijf van Darth Vader, je kunt het zo gek niet bedenken of de game doet het. Co-op play blijkt populair te worden onder game ontwikkelaars, want ook deze game bevat het. De ander moet gewoon even op start drukken en hij doet mee.
Het beweegt ook lekker soepel. Het is geen hardcore third person shooter, maar daar is het spel ook niet voor bedoelt. Af en toe krijg je het gevoel dat het fout gaat maar keer op keer loopt alles toch goed af. De controlles zijn zeer simpel en snel onder de knie te krijgen. Wat ik wel mis is het gebruik van de triggers en shoulder buttons. Je werkt alleen met de knoppen X, Y, A en B. Simpel maar doeltreffend noem ik zoiets. Voertuigen en dieren kun je zelf besturen in tegen stelling tot deel 1, hoewel dat in de game toch niet echt overkomt. Je bent meestal maar korte periodes op pad met je voertuig of beest. Het in elkaar zetten van de losse Lego blokjes is ook grappig om te zien, al is het in sommige levels wel een sport gemaakt om het op tijd te doen. Geld en beloningen worden goed gebruikt. Ik ben uren bezig geweest om de geldstukken te krijgen. Ik kwam helaas niet verder dan 97%, hoewel ik toch iedere keer dacht dat ik bij de 100% zat. Het drijft je wel om nog meer je best te doen.
Snap je nu wat ik bedoel?
Conclusie
Wat is dan mijn mening over deze game? Hoewel het toch niet echt mijn stijl is, heb ik toch wel gelachen. Dat is toch niet iets wat er bij een game goed gebeurt. Grafisch is hij niet echt overtuigend, af en toe mis ik geluid, maar dat maakt niet uit. Door het feit dat de game grappig, goed bestuurd en origineel is, is hij voor de gamer die af en toe speelt toch wel een leuke game. Ook zeer geschikt voor kleinere kinderen onder ons. Let wel op, er is een persbericht uitgegaan voor de Nintendo DS versie dat hij teveel fouten bezit. Dit deel streeft zijn voorganger voorbij. Dus zoals Master Yoda zou zeggen: “Always two there are...A Master - and an apprentice”.
Oordeel LEGO Star Wars II: The Original Trilogy (Xbox360)
- Graphics
60 - Gameplay
85 - Originality
95 - Sound 60
- Replay 75
- Eindcijfer 75
126 
1)
17-10-2006 21:58
