We pakken het verhaal van Light ongeveer vijfhonderd jaar na het einde van FFXIII-2 weer op. Onze roze-harige heldin ontwaakt uit haar lange slaap als kristal en komt al snel tot de ontdekking dat de wereld slechts dertien dagen verwijderd is van totale vernietiging. Gelukkig voor ons als spelers bestaat de mogelijkheid om dat tegen te gaan. Door middel van het voltooien van opdrachten verzamel je namelijk energie genaamd Eradia, wat gebruikt kan worden om de vernietiging van de wereld uit te stellen. Tijdens het spelen van Lightning Returns moest ik af en toe aan Majora’s Mask denken aangezien ook hier het element van tijd een belangrijke rol bij de gameplay speelt.
De dagen gaan vrij snel voorbij en je moet steeds een keuze maken hoe je de tijd wilt besteden. Een dag in het spel is ongeveer een uur in werkelijke tijd. Met een speciale gave kan Lightning de tijd af en toe ook stilzetten om zo wat extra ademruimte voor de gameplay te geven. Al snel komt tijdens het spelen aan het licht dat de ontwikkelaars van Lightning Returns, naar mijn mening, een paar twijfelachtige keuzes op het gebied van gameplay hebben gemaakt. Zo kun je bijvoorbeeld sidequests aannemen via prikborden die je over de verschillende locaties verspreid vindt. In de praktijk is zo’n sidequest vaak niet veel meer dan een simpel object in de directe omgeving vinden en naar de opdrachtgever terugbrengen of een specifiek monster verslaan. Veel diepgang heeft het allemaal niet en dat zou op zich geen punt zijn als Square Enix niet de keuze had gemaakt om het experience-systeem van het spel volledig van de quests en sidequests af te laten hangen.
Nee, sorry. Dat zeg ik verkeerd. Het spel heeft zelfs geen experience meer. De enige manier om Lightning sterker te maken is door betere wapens en uitrustingen te kopen en quests te voltooien. Rond je een quest af, dan stijgen je statistieken een beetje. De ene keer neemt je strength wat toe, en de volgende keer krijg je wat extra hitpoints. Op zich werkt dat wel, maar het zorgt er ook voor dat het verslaan van monsters en andere tegenstanders geen directe beloning meer heeft. Ja, natuurlijk krijg je items als je tegenstanders verslaat (die je later kunt gebruiken om je bestaande uitrusting te verbeteren, alleen die mogelijkheid komt pas redelijk ver in het spel ten toneel) als onderdeel van de quests, maar feit is dat de tijdsdruk van het verhaal en de quests me er geregeld toe dwongen om tegenstanders maar gewoon te ontlopen. Simpelweg omdat een stom voorwerp afleveren meer oplevert dan een gevecht van een paar minuten aan te gaan.
En dat is eeuwig zonde aangezien het vecht-systeem van FFXIII al sinds het eerste deel prima in elkaar zit. In Lightning Returns zul je echter alles bijna alles in je eentje moeten doen. Snow, Hope, Fang en de rest van de cast van de vorige twee delen zullen wel allemaal hun opwachting tijdens het verhaal maken, maar tijdens de gevechten zul je het voornamelijk alleen moeten doen. Het zorgt er ook voor dat het tempo redelijk hoog ligt bij de gevechten. Toch is het maar de grote vraag of je wel de strijd met de verschillende monsters aan wilt gaan aangezien de beloning minimaal is. Ik vermoed zelf dat veel spelers al snel zo effectief mogelijk de quests af willen ronden om Lightning sneller sterk te maken.
Op het gebied van de gevechten krijg je een hoop vrijheid om Lightning te customizen. Zo kun je door middel van zogenaamde Schemata, wat kledingsets zijn waar je skills aan kunt toewijzen, makkelijk schakelen tussen aanvallende, verdedigende en magie technieken. De gameplay tijdens de gevechten voelt snel en vooral solide aan. Het is daarom opvallend dat het verplaatsen door de wereld zelf een beetje vreemd overkomt. Zo kan Lightning nu bijvoorbeeld springen en op bepaalde gebouwen klimmen. Helaas ziet het er vooral ontzettend knullig uit. Dat het uiterlijk van het spel afgezien van de CGI filmjes er niet bijster indrukwekkend uitziet kan nog best over het hoofd gezien worden. Maar helaas is de gameplay behoorlijk eentonig, waardoor het soms echt een kwestie was van doorzetten in de hoop dat het verhaal wat interessanter zou worden. Lightning is door de god Bhunivelze weer tot leven gewekt om de wereld te redden. Als tegenprestatie biedt hij de ziel van Light’s zusje Serah aan en belooft hij Serah weer tot leven te wekken.
Helaas gaat het verhaal nooit ergens echt de diepte in. Ook de gameplay is behoorlijk eentonig en dat is een beetje te wijten aan het gegeven dat de meeste mogelijkheden pas later in het spel beschikbaar worden. Returns lijkt vooral een titel die je meerdere keren moet uitspelen om steeds een betere grip op je personage en ontwikkeling te krijgen. Dat geeft de New Game Plus op zich al aan. Tegenstanders laten ook alleen op de allerhoogste moeilijkheidsgraad bepaalde voorwerpen vallen die je nodig hebt om de beste wapens te maken. Daarom is het zo jammer dat het speelplezier af en toe ver te zoeken is. Ik speel zelf graag RPG’s waarbij de tijdsdruk niet zo sterk aanwezig is. Lekker grinden, sterker worden, spullen verzamelen en de wereld ontdekken. Natuurlijk moet er wel een noodzaak aanwezig zijn om verder te spelen en daarvoor reken ik altijd op een sterk verhaal. Lightning Returns biedt helaas weinig bijzonders qua karakterontwikkeling of verhaal en de gameplay is simpelweg te oppervlakkig om echt verslavend te zijn.
Wat ik persoonlijk wel leuk vond, was het gegeven dat er af en toe muziekstukken uit de eerdere delen terugkomen. Het zorgt tenminste nog een beetje voor een overkoepelende sfeer, ondanks dat we maar liefst 500 jaar verder zijn gegaan in de tijd. Maar muzikaal gezien zijn de Final Fantasy games tenminste niet minder geworden.
Conclusie
Lightning Returns: Final Fantasy XIII is een vermakelijk spel geworden. Het is alleen jammer dat het geen bijzonder sterk Final Fantasy spel is. Eigenlijk lijkt de Final Fantasy XIII trilogie meer een experiment in speelstijlen voor Square Enix dan echt volwaardige Final Fantasy titels. Elk deel mist een duidelijk visie en ik hoop oprecht dat Final Fantasy XV beter in elkaar steekt. Met de herlancering van FFXIV Realm Reborn liet Square Enix tenslotte zien dat best van hun fouten kan leren. Lightning Returns laat zien dat de Japanse ontwikkelaar nog steeds heer en meester is op het gebied van CGI filmpjes en muziek, maar dit spel is uiteindelijk een typisch voorbeeld van stijl over inhoud. Een gemiste kans wat mij betreft.
Deze review is geschreven door Gerard Olsder.
Oordeel Lightning Returns: Final Fantasy XIII Benelux Edition (PS3)
- Graphics
80 - Gameplay 75
- Originality
60 - Sound 70
- Replay 75
- Eindcijfer 75
9.9
189 )
02-03-2014 09:45
En als reactie op de vragen naar het cijfer: ik heb een gemiddelde van de onderdelen genomen en kwam zo op die 7.5. Als gevoelswaarde ook becijferd moest worden dan zou het waarschijnlijk beter overeen komen met het eindcijfer.
