Tijdens het spelen zal je al snel het gevoel bekruipen dat de hele game maar losjes aan elkaar hangt. Het is namelijk zo dat de hele game is opgedeeld in korte stukjes. Zo zijn er in de campagnemodus korte hoofdstukken die samen een episode vormen. Na elk hoofdstuk ontvang je een rating waarmee je ook bonuspunten voor je personages verdient. Door het verslaan van alle tegenstanders, al je teamgenoten levend houden en het activeren van sensoren verdien je medailles. Als je deze doelen haalt zul je een betere rating aan het einde van elk hoofdstuk verdienen. Doe je alles goed, dan haal je een S-rank en krijg je meer credits aan het einde van de episode. LP2 is vrijwel helemaal gericht is op het aanpassen van je ervaring. Je hebt de keuze uit meerdere groeperingen waarvoor je ook steeds nieuwe onderdelen vrijspeelt.
En als je alles vrij wilt spelen, dan ben je wel even bezig. Er zijn vijf verschillende groeperingen die allemaal te verbeteren zijn. Door bijvoorbeeld met de Snow Pirates te spelen verdien je ervaring, waardoor je nieuwe mogelijkheden om je personage te veranderen ontgrendelt. Een ander backpack, nieuwe vaardigheden, betere wapens, het komt allemaal voorbij.
Als je een level begint te spelen valt op dat de werelden er gedetailleerd en kleurrijk uitzien. Een nadeel dat we tijdens het testen van de PS3-versie wel zagen is dat de game behoorlijk moeite heeft met het behouden van een constante framerate, terwijl het niet altijd duidelijk is waarom de framerate de diepte in duikt.
Tijdens de campagne-modus van LP2 zul je geleidelijk aan de hele planeet verkennen. Het eerste level start in de vertrouwde besneeuwde omgeving die we van het eerste deel kennen, maar dit wordt al snel afgewisseld met jungles en industrieterreinen. Naast de afwisseling in omgevingen verandert de gameplay ook gedurende het spel. Zo zijn er verschillende nieuwe Vitalsuits. Dit zijn speciale pakken waar je in kunt springen om extra veel schade aan te richten. Maar ook de bossfights zijn het vermelden waard, waarin je gevechten aangaat met tegenstanders die zeker twintig keer zo groot zijn als jouw personage. Vaak is het dan een kwestie van de zwakke plekken zoeken om zo het monster te vellen.
De uit het eerste deel bekende Thermal-energy is ook nog steeds in dit tweede deel terug te vinden. Waar je in het vorige deel die energie nodig had om daadwerkelijk te overleven in de koude omgevingen heeft het deze keer alleen een rol als back-up energie. Verlies je nu teveel health, dan kun je met de startknop een zogenaamde techniek genaamd Harmonizer inzetten en je verzamelde T-energy gebruiken om je healthbar weer aan te vullen. Maar het is duidelijk niet meer zo belangrijk om op je T-energybalk te letten. Het maakt de game heel toegankelijk voor nieuwkomers, maar het is de vraag of die wel zitten te wachten op een gecastreerde game.
Om nieuwe abilities, poses, titels, wapens en kostuums vrij te spelen moet je gebruik maken van de credits die je verdient tijdens het spelen van de campagne. Opvallend is echter wel dat je beloning volkomen random is! LP2 kiest er namelijk voor om een gokautomaat te laten kiezen wat je verdient. Dit is een twijfelachtige keuze aangezien het een teleurstelling is als je vele credits hebt gespaard en uiteindelijk maar een paar lullige titels voor je personage krijgt.
Een ander minpunt is de A.I. van je medespelers. Tijdens de campagne kun je ervoor kiezen om het verhaal met drie vrienden te spelen. Dit is zeer aan te raden, aangezien de computer er werkelijk helemaal niets van bakt. Gelukkig gaat het sterven van je A.I.-teamgenoten niet ten koste van je battlepoints. Die zijn namelijk ook van invloed op je rankings. Verlies je teveel battlepoints, dan zul je namelijk geen S-ranking meer kunnen halen in dat level. Toch is het jammer dat de game hierdoor eigenlijk nauwelijks leuk is als je alleen zit te spelen. Naast de al genoemde coöperatieve mogelijkheden is er ook een competitieve modus. Hierin word je in een team gezet dat qua grootte op kan lopen tot acht man per team. Aangezien de maps wel lekker veelzijdig zijn en ook meerdere routes tot een doel bevatten is de multiplayer best leuk. Vooral als de chaos losbreekt, en er allemaal Vitalsuits rondvliegen en artillerie afgaat.
Capcom heeft overigens geprobeerd om hun andere franchises bij LP2 te betrekken. Zo is het mogelijk om Frank West uit Dead Rising, Albert Wesker uit Resident Evil en een paar personages uit Devil May Cry vrij te spelen. Xbox360-bezitters krijgen daarnaast ook nog de mogelijkheid om met Marcus Phoenix en Dom Santiago uit Gears of War te spelen. Qua stijl is het een bonus die eigenlijk totaal niet in de wereld van Lost Planet 2 past, maar je moet het vooral zien als een geinig extraatje. Dus als je enkele titels van Capcom hebt, zorg er dan voor dat je hun savegames op je harddisk laat staan.
Lost Planet 2 is een moeilijke game om te beoordelen. Je kunt er werkelijk tientallen uren zoet mee zijn, de vraag is alleen of je het zo lang volhoudt. Ben je een gamer die niet snel moe wordt van het kapotschieten van vele verschillende soorten monsters, en heb je minstens drie goede vrienden die ook van dit soort games houden, dan is hij het proberen waard. Ben je echter iemand die van veel afwisseling, een goed verhaal en een duidelijke structuur houdt, dan kun je Lost Planet 2 beter aan je voorbij laten gaan.
Oordeel Lost Planet 2 (PS3)
- Graphics
70 - Gameplay
55 - Originality
65 - Sound 70
- Replay
95 - Eindcijfer 71
145 )
23-05-2010 18:38
1)
24-05-2010 22:24