Voor wie nog niet weet hoe deze game werkt: je loopt met zijn vieren over een groot gameboard. Dat doe je door de dobbelsteen te smashen (nu met een beweging met je wiiremote in plaats van een knop indrukken) en de aantal stapjes te lopen. Op het board zijn allemaal verschillende vakjes waar je muntjes mee wint, verliest of een event of iets dergelijks triggered. Je speelt echter ook minigames na elke ronde waar je muntjes mee wint. Winnaar is die aan het eind van het spel de meeste sterren heeft (meestal te koop ergens op het board). De singleplayer is, zoals altijd, bar slecht. Je speelt tegen een computer op een board maar er komen nauwelijks minigames voorbij. Het eerste board moest ik drie keer overnieuw doen, omdat de computer gewoon meer geluk had. Na alle boarden gedaan te hebben, unlock je het finalboard, wat zo’n beetje drie uur kost met wat geluk. Koop deze game dus niet voor de singleplayer! Als je geen vrienden hebt om mee te spelen, laat de game dan links liggen. Met vrienden wordt het echter een heel ander verhaal. Dan blijkt het ineens een van de leukste games te zijn. Het is zo mooi omdat het zo onverwacht is. De ene beurt sta je aan kop, maar de volgende beurt kun je dat allemaal kwijt zijn. Tegen computers is dat verschrikkelijk irritant maar met je matties levert het heel veel gelach op.
Fig 3: Wario op weg naar de candyshop!
Dan is het nu eigenlijk alleen nog maar de vraag of MP 8 wel genoeg vernieuwing geeft. Want waarom zou je gewoon niet deeltje zeven erin stoppen? De eerste vernieuwing zijn natuurlijk de minigames. Die worden nu met de wii remote controller gespeeld. Je moet bijvoorbeeld de wiiremote snel heen en weer schudden, ermee schieten en lassowerpen. Bij veel minigames moet je echter hem 90 graden draaien en gewoon lopen met de d-pad en met 2 schieten/springen/kiezen enz.. De minigames zijn zeker niet bijster origineel (Rayman en Wario Ware zijn beide beter) maar toch altijd wel leuk. Wat wel opvalt is dat ik toch bijna alle games win, omdat ik nu eenmaal het meeste op de wii speel. Erg spannend is het dan ook voor de rest niet. Gelukkig zitten er ook 2 vs 2 en 1 vs 3 minigames in, die dan wel weer een stuk spannender zijn. Die zijn dan ook altijd de favoriet om gespeeld te worden. Al met al ben ik tevreden over de minigames.
Er zijn natuurlijk ook een aantal nieuwe boards, sommige weer leuker dan andere. Het strandlevel met Goomba waar je dolfijnen kan rijden om sneller bij de ster te komen en het korte en daarom chaotische level van Shy Guy in een trein zijn echt heerlijke levels. Maar die van Koopa is echt geniaal met hotellen waar je muntjes in moet stoppen om zo sterren te kopen. De hotels worden grotere hotels (die meer sterren opleveren) als er meer muntjes in zitten! De andere levels vind ik dan wat minder omdat die echt bijna alleen maar op geluk draaien. Ik heb wel eens meegemaakt dat ik meer dan 200 muntjes had, maar aan het eind van de game had ik geen enkele ster. Dat dan voel je je wel genaaid…
Fig 1: Dit is het lassowerpen
Er zijn nog een aantal andere veranderingen in de game. Je hebt nu weer candy’s die je kunt kopen of vinden. Ze zijn wel leuk, maar het frustrerende ervan is dat iemand voor je een hele goede candy kan vinden zoals de thrice candy waarmee je drie keer kan gooien en jij krijgt dan een veel slechtere. In de shops zijn de betere wat duurder, dat is dan wel terecht. Opvallend vind ik ook de bonus stars aan het einde. Er zijn namelijk zes categorieën waarvan er drie random worden uitgekozen. Diegene die daar het beste in scoort krijgt een ster. In het begin irriteerde me dat mateloos, omdat de minigame star er vaak niet bij zat. Maar later merk je dat als je tactisch speelt en al veel van die categorieën expres probeert te halen, je er als winnar vandoor kan gaan door die bonusstars. Een tip voor iedereen: koop veel thrice candy’s zodat je de shopping star, candy star en running star hebt als die komen! Er zijn gelukkig wel wat meer characters, Dry Bones is er nu bijvoorbeeld bij.
Hoe zit het met de sound en graphics dan? Die zijn zeker niet super, uit de wii kan echt nog wat meer getoverd worden. De geluiden van de characters worden echt mateloos irritant, de muziek zelf valt mee. De graphics gaan wel, natuurlijk erg kleurrijk, maar niet van een heel hoog niveau.
Replay value is er eigenlijk niet. Je hebt alles al snel unlocked en de extra’s die er bij zitten zijn niet zo boeiend. Maar als je genoeg vrienden hebt zal deze game op menig avondje je wii ingaan.
Fig 2: Een leuke game als je het touw mag draaien!
Conclusie:
Het ligt maar een ding: heb je genoeg vrienden? De singleplayer is namelijk gewoon slecht, maar de multiplayer is wel vet. Er zijn op zich genoeg veranderingen om de game te kopen vind ik. De boards zijn soms geniaal, minigames heel aardig, veel characters en het gelukselement is niet zo erg met vrienden. In de score hou ik rekening met de slechte singleplayer, maar als je geen vrienden hebt trek er dan 15 punten af. Heb je wel vrienden die mario party willen doen? Tel er dan 15 bij. Bij mij ontbreekt tijdens een avondje zuipen en gamen mario party echt niet meer!
Oordeel Mario Party 8 (Wii)
- Graphics
80 - Gameplay 80
- Originality
50 - Sound
60 - Replay 70
- Eindcijfer 70
10
497 )
02-09-2007 13:11
