X gonna give it to you
De universums van Capcom en Marvel komen opnieuw met elkaar in aanraking als Marvel’s Ultron en Mega Man X’s aartsvijand Sigma fuseren tot Ultron Sigma. Deze nieuwe tegenstander wil de werelden van Marvel en Capcom laten samensmelten tot een nieuw universum waar hij de totale macht heeft. Om dat voor elkaar te krijgen wil hij gebruikmaken van de kracht van de Infinity Stones; deze zes stenen hebben de kracht om de wereld te veranderen en om hun houders speciale krachten te geven. De Time Gem, Power Gem, Mind Gem, Reality Gem, Soul Gem en Space Gem zijn zo krachtig dat ze geregeld een belangrijke rol in de Marvel Comics hebben gespeeld. Ook in Marvel versus Capcom Infinite zullen de verschillende helden en slechterikken de strijd aan gaan om deze stenen te verzamelen en in te zetten tijdens de gevechten, maar daarover straks meer.
Het spel biedt naast een Arcade, Multiplayer en Training Mode ook een Story Mode waar je een zestal uren mee bezig kunt zijn. Tijdens deze Story Mode zullen alle personages uit de cast ook voorbijkomen. Helaas zul je af en toe personages in cutscenes zien die nog niet speelbaar zijn. De nadruk ligt op nog niet, aangezien er al meerdere personages aangekondigd zijn voor de eerste Season Pass; zo waren Black Panther en Sigma al aangekondigd als onderdeel van de eerste lading DLC-personages. Afgelopen week werd door Capcom bekendgemaakt dat Monster Hunter, Black Widow, Winter Soldier en Venom ook aan de selectie worden toegevoegd. Helaas is er nog geen prijs bekendgemaakt voor mensen die de Season Pass niet hebben.
EXcellent gameplay
Maar goed, DLC doet er natuurlijk helemaal niet toe als het spel niet leuk is om te spelen. Gelukkig is er goed nieuws te melden: Marvel vs. Capcom: Infinite speelt lekker weg. Het spel is zowel toegankelijk als diepgaand als je er tijd in steekt. Op het eerste gezicht lijkt het mogelijk om gevechten te winnen door herhaaldelijk op dezelfde knoppen te rammen. Tot op zekere hoogte werkt dat ook wel op de lagere moeilijkheidsgraden tegen de computer. Online tegen getrainde tegenstanders is dat gelukkig een ander verhaal; daar is het vooral zaak goed gebruik te maken van de vele systemen die het spel te bieden heeft. Zo kun je gebruikmaken van de zes Infinity Stones die je gekozen helden extra krachten geven. Helaas lijkt de balans online al een beetje scheef te worden getrokken door het feit dat de Reality Stone behoorlijk overpowered is in vergelijking met de andere vijf stenen. Hierdoor zijn bepaalde teamcombinaties in staat om tegenstanders constant op afstand te houden en met projectielen te bestoken, maar dat zou met een patch eventueel wat bijgesteld kunnen worden.
De grootste verandering (naast het wegvallen van een hoop favorieten zoals Wolverine, Cyclops, Magneto, Storm en... nou ja, je ziet het patroon wel) op het gebied van gameplay is dat je nu slechts twee helden per team hebt in plaats van drie. In de voorgaande games koos je vaak een drietal helden waarvan eentje eigenlijk je favoriet was en waarbij je de andere twee vaak als assists inzette om schade toe te brengen. In Infinite is het meer zo dat de gameplay zich richt op het inzetten van Tags, het combineren van aanvallen van je teamleden, en af en toe slim gebruikmaken van Infinity Stones om de tekortkomingen van je helden op te vangen of hun sterke punten te versterken.
Omdat je met een simpele druk op de knop tussen je twee gekozen personages kunt schakelen en je dit zonder belemmering kunt doen, worden de gevechten naar mijn mening een stuk dynamischer. Het nodigt ook uit om alle personages uit te proberen, iets wat ik met de enorme casts van Marvel vs. Capcom 2 en Ultimate Marvel vs. Capcom 3 in alle eerlijkheid nooit heb gedaan. Daar koos ik simpelweg de personages die ik het tofste vond en vaak twee hulpjes die ook wel nuttig waren. In dat opzicht maakt Marvel vs. Capcom: Infinite dus een stap vooruit.
Lower your eXpectations?
Toch zijn er ook bepaalde misstappen gemaakt op andere vlakken. Natuurlijk is bij een vechtspel de kerngameplay het belangrijkste, maar tegenwoordig kun je haast niet meer zonder diepgaande extra modi, en daarnaast moeten de graphics in orde zijn en letten we op dingen als stemacteerwerk en muzikale score. De modi zijn zoals eerder aangegeven: Mission Mode is uitermate geschikt om de verschillende gameplay-elementen te leren kennen en je de kwaliteiten van elk personage eigen te maken. Het is een toegankelijke en overzichtelijke manier om je voortgang en ontwikkeling te zien en het doet wat het moet doen.
De Arcade Mode is eigenlijk een beetje teleurstellend. Je verslaat een serie vijanden en eindigt bij een eindbaasgevecht. Versla je die? Gefeliciteerd. Oh je verwacht een simpel animatiefilmpje, cutscene of illustratie met een grappig verhaaltje? Helaas, dat is hier niet te vinden. Online zijn er zowel ranked als unranked matches te spelen en is het eigenlijk wat je mag verwachten. Tot zover dus een solide selectie die niet teleurstelt, tot je de Story Mode gaat spelen.
In dit verhaal waarbij Ultron en Sigma gefuseerd zijn tot de nieuwe slechterik Ultron Sigma, hoe origineel, moet je verschillende scenario’s doorlopen. Helaas slaat het spel hier de plank geregeld mis: Rocket Raccoon maakt bijvoorbeeld opmerkingen over Mega Man X’s Mega Buster, Arthur noemt Lilyth een dame (terwijl hij het toch niet zo op demonen heeft), en de verschillende levels zijn fusies van locaties van Marvel en Capcom. Tijdens die scenario’s waar je moet vechten zijn er verhaaltechnisch alleen nauwelijks goede redenen of zelfs maar interessante tegenstanders te vinden. Het grootste gedeelte van de tijd vecht je namelijk tegen generieke klonen of varianten op Ultron’s onderlingen.
Daarnaast springt het verhaal van de hak op de tak en komt het over als niet veel meer dan een slechte fanfictie. Heel af en toe zijn er wel opmerkingen die een lach tevoorschijn wisten te toveren, maar die waren zo sporadisch dat ik me geregeld afvroeg waarom ze geen betere schrijvers voor deze game hebben gezocht.
Ook op grafisch vlak is het spel een een rare samensmelting geworden; de artstijl van sommige personages past simpelweg niet zo goed. In een 2D-game heb je nog dat je een comicstijl kunt gebruiken, omdat de proporties dan nog enigszins geloofwaardig zijn. Het spel maakt echter geen duidelijk keuze tussen fantastisch of realistisch. Daarnaast zijn sommige personages proportioneel gewoon extreem bizar vormgegeven, zoals Captain America die zo’n brede schouderpartij heeft dat zijn nek er bijna compleet in weggezakt is. Op de Xbox One heb ik ook een paar keer grafische mankementen gezien waarbij personages slecht in de omgeving opgingen. Tijdens de cutscenes zijn de modellen een stuk strakker qua kartelrandjes en texturen dan tijdens de gevechten, wat vreemd is als die ook in dezelfde engine zouden moeten draaien.
Hoewel je een game op zich moet reviewen, is het lastig als de voorgaande delen in de serie toch de belangrijkste inspiratiebron voor veel gamers zijn. Aangezien Marvel vs. Capcom: Infinite toch een stuk minder personages heeft (dertig op het moment van schrijven), de graphics minder indrukwekkend zijn en ook de muziek niet bepaald memorabel is (muziekstukken lijken nu meer op die van de Marvel Cinematic Universe-films in plaats van de jazzy en uptempo muziek uit eerdere delen), valt die vergelijking op estetische vlakken misschien niet zo gunstig uit.
X-Factor Conclusie
Marvel vs. Capcom: Infinite is een game waarvan ik meer gehoopt had. De artstijl is niet consequent genoeg en daardoor botsen de stijl van karaktermodellen soms met elkaar. Het spel heeft een matige Arcade Mode en de Story Mode is ook niet memorabel te noemen. Ook missen de echt pakkende muziekstukken. Ondanks die zaken doet het spel het belangrijkste wel goed; de gameplay is simpelweg top. Natuurlijk is het twijfelachtig dat Capcom bepaalde personages als Sigma en Black Panther als DLC aanbiedt, terwijl de modellen al duidelijk in het spel zitten. Ik had ook liever een lading vrij te spelen content in de game gezien, maar ik kan moeilijk beweren dat de gameplay niet staat als een huis. Juist door de toegankelijkheid en diepgang van die gameplay deed ik mijn Xbox One elke dag bij thuiskomst weer even aanslingeren om een paar potjes te spelen. Al met al heeft de game dus een zekere X-Factor (helaas niet de X-Men-variant) dat je blijft spelen. Laten we eerlijk zijn; een Capcom-game waarin Mega Man X weer een rolletje heeft kan ik eigenlijk alleen maar aanmoedigen. Het heeft tenslotte te lang geduurd sinds die serie weer in een positief daglicht heeft gestaan.
Deze review is geschreven door Gerard Olsder.
Oordeel Marvel vs. Capcom: Infinite (XboxOne)
- Graphics
80 - Gameplay
90 - Originality 70
- Sound 70
- Replay
60 - Eindcijfer 76
8083 
30)
29-09-2017 15:54
