Ik kan me voorstellen dat een komische third-person robot shooter niet de beste eerste indruk ooit geeft. Ik kan me ook voorstellen dat je toen je dit spel voor het eerst zag je het gelijk de rug toegekeerd hebt om je vervolgens nooit meer om te draaien. Maar degene die, toevallig of niet, met dit spel in aanraking zijn gekomen weten dat schijn bedriegt. Mischien dat je na het zien van deze intro al besloten hebt om te stoppen met lezen, maar ik hoop dat er ook mensen zijn die mij op mijn woord geloven en bereid zijn om Metal Arms: Glitch in the system een kans te geven. Want het is de leukste shooter op de gamecube sinds een lange tijd, en dan bedoel ik ook een hele lange tijd...
Bedtime story
Er was eens, lang lang geleden, een kleine gele robot die Glitch heette. Hij woonde samen met al zijn vrolijke robotvriendjes in robotland en ze waren allemaal gelukkig. Nou ja, eigenlijk niet, want Glitch wordt op de vuilnisstortplaats gevonden met een ernstige vorm van geheugenverlies (over Glitch' achtergrond is dan ook niets bekend). Omdat hij toch niks beters te doen heeft (en bovendien zijn geheugen verloren is) besluit Glicht maar om het plaatselijke leger een handje te helpen. Hij wordt er samen met 2 andere soldaten op uitgestuurd om een kijkje te nemen in de ondergrondse gangen waar zich nog al wat MILs ophouden (MIL is de verzamelnaam voor de droids waar je tegen moet vechten). Zij zullen je uitleg geven over de (simpele, maar in mijn ogen nagenoeg perfecte) controls. Maar helaas worden zijn 2 teampartners opgeblazen zodra zij een brug over proberen te steken, dus staat Glitch er alleen voor. Aan hem de nobele taak om alle MILs op Iron Star op te ruimen zodat iedereen weer in vrede kan leven.
Een robot heeft twee armen
Een droid als Glitch heeft, net als een mens, twee armen met twee handen en daar kan hij vanzelfsprekend ook twee verschillende dingen in vast houden. In Metal Arms wordt je rechterhand gebruikt voor de geweren (primary weapon, wordt afgevuurd door de R-trigger) en je linkerhand voor de dingen die je kunt gooien (secondary weapon, wordt gegooid met de L-trigger). De meeste wapens in Metal Arms zijn natuurlijk niet erg orgineel, maar een aantal wapens zoals de ripper en de control-tether zijn typische "Metal Arms" wapens. Ook de secondary weapons zijn niet geheel zelf bedacht. Natuurlijk zijn er de klassieke granaten, maar er zijn ook granate die alle MILs in de buurt in je vrienden veranderen of alle stroom in een bepaald gebied uitschakelen. Het fijne aan deze wapens is dat ze, in tegenstelling tot een hoop andere spellen, ook echt allemaal een functie hebben. Je zult de "strakel-alle-stroom-uit" granaat in sommige situaties echt hard nodig hebben en de ripper (waarmee je dikke metaaldraden door kunt snijden vanaf een afstand) wordt ook daadwerkelijk voor dit doeleinde gebruikt. Zeer positief ben ik trouwens over de sniper-functie in dit spel. Er is namelijk niet één wapen dat sniper heet, er is een secondary weapon dat de scope heet en in combinatie met een aantal wapens gebruikt kan worden om in te zoomen. Alle wapens kunnen trouwens ook geupgrade worden. Hierdoor zullen ze voornamelijk sterker worden, maar sommige wapens moeten bijvoorbeeld eerst geupgrade worden voor ze in combinatie met de scope gebruikt kunnen worden.
De rest van de controls zijn trouwens verre van orgineel, het geheel is meer een combinatie van alle goede dingen die ooit in andere shooters gebruikt zijn. Swinging ape weet echter wel waar ze van af moeten kijken, want ook al zijn de controls nou niet bepaald orgineel, het speelt ontzettend fijn. De Control stick wordt zoals gewoonlijk gebruikt om te lopen, terwijl je de richting waarin je kijkt veranderd met de C-stick (a la Timesplitters 2). Met A spring je, met X kun je door je wapenarsenaal bladeren en het juiste wapen selecteren (godzijdank pauseert het spel terwijl je dit doet) en met B kun je hetzelfde doen voor je secondary weapons. De Y-button wordt gebruikt om iets te doen met je omgeving (zoals in een voertuig gaan zitten) en de Z knop laat je een heuse melee attack doen (Glitch slaat nogal lomp met zijn armen). Niet echt orgineel dus, maar wel erg makkelijk om onder de knie te krijgen.
Voertuigen
In een wannabe-top-shooter kunnen een aantal bestuurbare voertuigen natuurlijk niet ontbreken. Gelukkig heeft Swinging ape ook hier aan gedacht, want in een aantal missies zie je hier en daar wel eens een vergeten loader rondslingeren. Deze zien eruit alsof ze worden gebruikt voor één of ander zwaar mijn-werk, maar zijn ondertussen ook nog eens bewapend met een sterk machinegeweer. Ook staat er af en toe wel eens ergens een klassieke tank geparkeerd, maar niets is zo leuk als de RAT, de door Krunk (de plaatselijke technicus die het niet kan laten om het F-woord te gebruiken (wordt jammergenoeg wel gecencureerd) zelf ontworpen super-buggy. Deze zul je in meerdere levels gebruiken om snel een bepaalde plaats te bereiken of een stiekem ontsnapte vijand terug te halen.
De RAT-missies zijn overigens niet de enige "alternatieve" missies in het spel. Hier en daar zul je wel eens een missie tegenkomen waarin je naar de teugels van een hypermoderne defense-turret grijpt of in de huid kruipt van een ander personage om Glitch' weg vrij te maken van al het ongedierte dat MIL op zijn hoofd heeft staan. In sommige spellen zijn deze zogenaamde "alternatieve" missies niet echt een fantastische aanvulling, maar in Metal Arms zijn ze juist erg leuk en zorgen ze voor de broodnodige afwisseling.
Control-tether
Iets waar ik altijd zeer veel waardering voor heb in spellen is het overnemen van vijanden. En dan bedoel ik niet datgene waarbij je een vloek over ze uitspreekt en zorgen dat ze braaf achter je aan lopen, maar datgene waarbij je echt in een vijand gaat zitten zodat je hem kan besturen. In eerste instantie zul je dit doen door middel van consoles die her en der voorbij komen waaien. Deze maakt elke keer dat je hem gebruikt een nieuwe MIL aan zodat je deze op een bepaalde plek kunt gebruiken om je vijanden te vernietigen zonder zelf enig risico te lopen. Na een tijdje zul je echter de control-tether krijgen, naar mijn mening het leukste wapen uit het spel. Als de vijanden een D-port hebben (een klein roze rondje op hun rug) kun je ze van achteren besluipen en met de control-tether in ze gaan zitten. Vervolgens zal Glitch zijn hoofd er af schroeven en op de grond uit elkaar vallen zodat hij niet meer geraakt kan worden (In James Bond: Nightfire was niets zo irritant als dat je zomaar ineens dood ging terwijl je in een helikopter zat omdat een laffe tegenstander je van een meter afstand dood schoot en je niets terug kon doen). Dit onderdeel heeft het cijfer in ieder geval een stukje omhoog weten te krikken.
Multiplayer
Al het goede dat over de single-player gaat voor de multiplayer ook op. Dezelfde wapens, voertuigen en pick-ups zijn aanwezig en de maps zijn meestal redelijk groot waardoor je niet de hele tijd met z'n alle claustrofobisch op elkaar zit gepropt en je voor de neus van je tegenstander weer respawnt. Wat echter wel wenselijk zou zijn zijn computer-gestuurde bots, want met z'n tweeen in een groot multiplayer level kan nogal saai zijn en op deze manier vallen er ook niet echt fatsoenlijke teams te maken (zelfs met zijn vieren voelt het nog wat leeg aan). Het zou prachtig zijn geweest om het met z'n vieren tegelijk op te nemen tegen 10 computer gestuurde tegenstander, op die manier loopt er overal wel iemand rond. Ook vraag ik me af waarom er in dit spel geen co-op mode zit, in mijn ogen leent dit spel zich er perfect voor. Mischien iets voor het volgende deel?
Graphics
Op het gebied van graphics verricht Metal Arms geen wonderen. Er zijn geen bijzonder mooi ontwikkelde levels of spectaculaire cutscenes, maar alles doet wat het moet doen en er is eigenlijk maar weinig op aan te merken. Wel erg mooi is het verschil tussen licht en donker en de sfeer die hier door ontstaat; ben je in je eentje op een onveilige plek, dan is alles donker en komt het onheilspellend over, terwijl levels waarin je met een aantal teamleden door een woestijn rijdt juist weer lichter en vrolijker ingericht zijn. Jammergenoeg heeft het spel af en toe wel eens last van framedrops, maar dit gebeurd alleen als er veel bots tegelijk in de buurt zijn en er veel actie op het scherm te zien is. Het is in ieder geval niet ernstig en je vergeeft het de game binnen no-time.
Sound
Wat was ik blij toen ik de bots voor het eerst iets hoorde zeggen. De voice-acting is fantastisch en dat kan lang niet elk spel tegenwoordig zeggen. De stemmen klinken in ieder geval erg goed en er is een robot-achtige tint aan toegevoegd waardoor de droids ook echt als droids klinken. Verder zijn er leuke achtergrond muziekjes en goede geluidseffecten die de sounds beter dan prima maken.
Gameplay
Metal Arms' beste punt. De Controls zijn werkelijk perfect, de camera werkt goed mee en het wapenarsenaal is uitgebreid. Tel daar een komisch en orgineel verhaal met prachtige conversaties bij op en je hebt één van de beste speel-ervaringen van 2003. Er is echter nog steeds ruimte voor verbetering en bij Metal Arms komt die in de vorm van het aantal opties. De single-player biedt met zijn 40 levels genoeg mogelijkheden, maar de ontbrekende bots in de multiplayer is toch een tekortkoming die mij deze een beetje doet vermijden.
Replay
Je zou mischien denken dat je Metal Arms: Glitch in the System, perfect als de controls zijn, dagen lang non-stop zou willen spelen. Maar dat is niet helemaal waar. Metal Arms is typisch z'on spel dat je elke week hoogstens een paar uurtjes speelt, zodat de single-player niet gelijk zijn waarde verliest en je je gelijk op de multiplayer moet richten. Er zijn 3 verschillende moeilijkheidsgraden, maar als je het verhaal éénmaal kent zijn deze niet erg interresant meer. Ook zijn er in totaal 138 secret chips verstopt die je kunt vinden door elk hoekje en gaatje van een level uit te kiemen, maar deze zijn vaak zo goed verstopt dat het vinden van alle chips bijna onmogelijk is. Toch zul je met de single-player een flinke tijd bezig zijn en is de multi-player met een paar vrienden nog steeds erg vermakelijk. Kortom: Zolang je Metal Arms maar niet te lang en te vaak speelt, gaat 'ie een flinke tijd mee.
Overall
Metal Arms: Glitch in the system is, zeker voor een debuut-titel, een erg indrukwekkende game. De verhaallijn, de controls en de prachtige sfeer maakt Metal Arms voor mij één van de beste, dan niet de beste shooter op de cube tot nu toe. En de game zal dan wel niet de boeken in gaan als een klassieker, het zal voor mij toch één van de betere herinneringen aan de cube blijven en ik zou er geen moment meer over twijfelen om hem te kopen. Er blijft natuurlijk altijd ruimte voor verbetering, maar ik vind dat we in tijden waarin grote ontwikkelaars er niet in slagen om een kleine, niets-zeggende developer te verslaan ontzettend blij mogen zijn dat dit uberhaupt op de markt is gekomen. Dus ren naar de winkel en geef Metal Arms een kans; de keus is aan jou!
Oordeel Metal Arms: Glitch in the System (NGC)
- Graphics
83 - Gameplay
91 - Originality
- Sound 90
- Replay 80
- Eindcijfer 88