Rauw en onvoorspelbaar
Dit is het derde deel in De MotorStorm-serie op de PlayStation 3 en de vernieuwing zit 'm niet alleen in het feit dat je ditmaal door de bebouwde kom scheurt. De aardbeving die zonet al even ter sprake kwam, richt zijn schade aan tijdens de race. Flatgebouwen verzakken en metrotunnels storten in, waardoor je zelden tweemaal hetzelfde rondje racet. Als het level heel erg verandert, houdt de game je op koers met fakkels. Maar dan moet de aardbeving het wel heel bont gemaakt hebben. Er zijn gevallen dat de pleuris echt uitbreekt en je meer aandacht hebt voor de destructieve pracht en praal dan je stand in het klassement.
Als je denkt dat MotorStorm Apocalypse hierdoor heel erg op Split/Second lijkt, heb je gelijk. Maar dit is niet per se een nadeel. In Split/Second gebruik je de invloeden van buitenaf als wapens, je activeert ze met een druk op de knop. In Apocalypse is Moeder Natuur verantwoordelijk voor de chaos, en zij is niet alleen onvoorspelbaar, ze maakt er ook een bende van. Zo kan het gebeuren dat er een gebouw instort zonder dat je er zelf last van hebt, terwijl een ogenblik later de vloer wegzakt waardoor jij crasht. Vaak is het niet eens jouw schuld, je ziet vlammen en hoopt dan maar op een doorgang in de puinhoop. Kortom, Apocalypse is rauw en onvoorspelbaar, terwijl Split/Second een beetje eentonig is.
Hoogtepunten
Filmpjes geven smoel
In de singleplayer zijn de tussenfilmpjes niet te missen. Kleurrijke cartoons vertellen een verhaal over drie personages die zich vanaf een vliegdekschip voorbereiden op het onheil - en het raceplezier - dat de aardbeving brengt. Aanvankelijk wordt er teruggeblikt naar de dagen voor de beving, een tijd waarin alles nog overeind stond. Deze races dienen als proefritten voor het hectische werk dat komen gaat. Het grafische stijltje van de cartoons is geinig. De standaard stereotypes maken hun opwachting en ze trashtalken de missies aan elkaar. Het avontuur begint met een groentje, die races zijn makkelijk. Maar je leert ook het verhaal van twee personages die het tegen pittigere tegenstanders opnemen. Het klinkt als een groot cliché, en dat is het ook. De filmpjes geven MotorStorm Apocalypse echter wel smoel, iets wat bij de vorige games in de serie ontbrak. De grafische stijl telt dus als een pluspunt(je).
Stad biedt mogelijkheden
Dat de game zich in een stad afspeelt, beschouw ik als het grootste pluspunt. Het zorgt voor afwisseling, en dat was hard nodig, want na twee games is racen in de modder niet spannend meer. Een stad, dat biedt mogelijkheden. Racen langs daken, een droge rivierbedding, metrotunnels, kantoorruimtes, treinstations en woonwijken, er zijn heel veel verschillende plekken om op te racen. Heerlijk. Soms stuit je zelfs op een lange rechte weg, en kun je de turboboost vol open draaien, om vervolgens weer in de ankers te moeten om twee haakse bochten te nemen en een schans te pakken.
Wat echt een kick is, is de laatste race van elk spelpersonage. Jij moet zorgen dat je als de wiedeweerga terugkomt op het vliegdekschip en dat betekent dat je als een malloot door de stad racet. Op zulke momenten staat de zon laag boven de horizon en zie je eigenlijk niet zo goed waar je nou naar toe gaat. Tijdens zo'n race heb je het gevoel dat je iets hebt afgerond, iets hebt behaald, en overleefd.
Verzameldrang
Apocalypse voedt je verzameldrang. Welke race je ook speelt, of je nu wint of verliest, je speelt altijd iets vrij. In multiplayer merk je dit het beste. Niet alleen verzamel je ervaringspunten zodat je in level kunt stijgen, er zijn tal van doelstellingen die je medailles opleveren, of nieuwe onderdelen voor een voertuig, of een nieuw personage, of zoiets onbenulligs als een ander icoontje bij je nickname. Alles wat jij doet is spelen en races afwerken tegen andere gamers, maximaal 16 in totaal. Er zijn zelfs perks te verdienen, zoals meer grip op de baan, of langer met turboboost rijden zonder je motor op te blazen. De gokverslaafden onder jullie kunnen zelfs wedden op de uitkomst van een race. Zet vooraf punten in op de gamer waarvan jij denkt te winnen en vergaar zo ervaringspunten. Je hoeft dus niet van alle andere gamers te winnen om in rang te stijgen, winnen van de juiste persoon is al lucratief.
Dieptepunten
Zuur smaakje
Het is jammer dat de internetverbinding verre van perfect is. Dat je even moet wachten tot de race begint is tot daar aan toe, maar soms loopt het spel vast. Dan moet je de PlayStation opnieuw opstarten. Op zich is dit geen ramp, tenzij je fors hebt ingezet op de race. Want win je meerdere weddenschappen achter elkaar, dan neemt de winstfactor toe. Als vervolgens het spel vastloopt terwijl je net een fikse winstfactor hebt opgebouwd, en deze nu bent verloren, smaakt de game wel een beetje zuur.
Makers kiezen voertuig
In de singleplayer is het jammer dat je moet racen met het voertuig dat de game je voorschotelt. De makers, trots dat ze zijn op hun creaties, laten je dus keer op keer met een ander voertuig rijden. En dat terwijl jij gewoon met de buggy wilt rijden. Niet met de motor, of de supertruck, nee, de buggy. Jammer maar helaas, dat gaat 'm niet worden. De game kiest wat jij rijdt.
Waar voor je geld
Alleen de singplayer is niet genoeg om de adviesprijs te verantwoorden. Je moet zeker weten dat je Apocalypse ook in multiplayer gaat spelen, want anders blijf je wellicht achter met een ontevreden gevoel. De races die je in je eentje speelt zijn spectaculair, afwisselend en in latere levens uitdagend, maar er is te weinig content om hier weken zoet mee te zijn. Je kunt de speelkaarten verzamelen die boven het parcours zweven, maar het maakt niet uit of je 3 of 103 kaarten hebt, in beide gevallen ontvang je slechts een Trophie. Namelijk die voor het vinden van een kaart. Je krijgt pas een tweede virtuele beker als je 150 speelkaarten vergaart. Gelukkig koop je deze game niet alleen voor de singleplayer, want je zal de de multiplayer ook willen spelen, dat lokt de game goed uit. Racen tegen computertegenstanders en eerste worden is aardig, maar het is veel vermakelijker om vierde te worden in een race tegen vijftien echte tegenstanders die er voor vochten.
Conclusie
Na avonturen in de woestijn en op een tropisch eiland heeft MotorStorm zijn plekje gevonden; de stad. De uiteenlopende voertuigen horen thuis op vervallen daken en in benauwde metrotunnels. Apocalypse is kleurrijk, spectaculair en verslavend, maar het spel kan je ook in de steek laten: Een wispelturige internetverbinding, te weinig races in de singleplayer en niet de vrijheid hebben om zelf een voertuig te kiezen.
Til hier echter niet te zwaar aan, want op de momenten dat een tornado je pad kruist, of de vloer onder je wegvalt, stoor jij je echt niet aan het handjevol mankementen.
Deze review is geschreven door Brat
Oordeel MotorStorm: Apocalypse (PS3)
- Graphics
80 - Gameplay 80
- Originality 70
- Sound 75
- Replay 80
- Eindcijfer 80
301 
2)
08-04-2011 13:02