Naruto. Een eigenzinnige, zeer ambitieuze en vaak ook wat overmoedige Ninja in opleiding. Ik begin het spel in een stad. Nee, wacht, even opnieuw. Ik begin het spel op een laadscherm, dat ik de komende minuten nog wel even in beeld zie staan(en ook vaak zal zien staan), voor ik in de HUB-stad komt. In die stad loop ik wat rond, spring wat op daken en merk dat het eigenlijk best wel lekker werkt. Ook verzamel ik hier en daar wat geld en andere ongein, die ik al dan niet kan omruilen voor battle-items of nieuwe speciale aanvallen.
Nadat ik ontdekt heb hoe ik een missie moet starten(de ‘Ultimate Mission Mode’ leek mij een mooie modus om mee te beginnen) rol ik mijn eerste gevecht binnen (na uiteraard een laadscherm…). Mijn trainer/leider Kakashi is mijn tegenstander. Hij doet vrijwel niets en is dus een lekkere tegenstander om de verschillende moves op uit te proberen. Er is slechts één aanvalsknop waarmee je slaat of schopt. Druk je daar de ‘chakra’ knop bij in, dan voer je een speciale aanval uit. Verder kan je springen, blokkeren of aanvallen ontwijken. Ook kan je met de twee voorste schouderknoppen twee kompanen ten tonele roepen die een enkele aanval uitvoeren, voordat ze weer verdwijnen. Simpel dus.
In iedere missie die je doet heb je hoofddoelen waaraan je moet voldoen en eventuele sub-doelen die je extra geld of battle-items verschaffen. Vaak moet je een gevecht of missie binnen een bepaalde tijd hebben afgerond, of met een speciale aanval hebben afgemaakt. Vooral de gevechten die je met een speciale aanval moet afronden leveren nog wel eens frustraties op. Want als je in een lekkere combo zit, denk je er vaak niet aan om je tegenstander op de voorgeschreven manier knock out te slaan. Nee, dan wil je met je bruutste en vetste aanval afronden. Dit resulteert in een enkeltje missie opnieuw starten. En dit wil je niet, gezien de irritant lange laadtijden.
Het is niet zo dat je voor al dat lange wachten helemaal niets terugkrijgt. De game ziet er namelijk erg mooi en verzorgd uit. De cel-shaded beelden lopen vloeiend en de animaties zijn ook zeer netjes afgewerkt. Ook tijdens de gevechten is op een zeldzaamheid na alles zonder haperingen. Ik heb dan ook vaak gewoon door de stad rondgelopen(lees: hysterisch hard gerend) om van de grafische kwaliteit van de game te genieten.
Toch bekruipt je na een x-aantal missies het gevoel van, heb ik dit niet al eens eerder gedaan? De missies vallen namelijk nogal vaak in herhaling. Ook de gevechten blijven niet lang genoeg boeien in de missie-modus. De aanvallen van Naruto heb je na een tijdje wel gezien, ondanks dat je af en toe met een ander character mag spelen. Dit probleem had wat verzacht kunnen worden door een leuke verhaallijn maar die kan simpelweg niet boeien.
Natuurlijk kun je ook gewoon gevechten starten in het hoofdmenu. Gewoon ‘ouderwets’ (denk ik, ik heb de andere games niet gespeeld, remember?) 1 op 1 gevechten. Deze gevechten blijven door de verschillende aanwezige characters wat langer interessant. Geen regels om je missie te halen, gewoon lekker heerlijke simpel mooie combo’s aan elkaar rijgen en eindigen met een aanval die zijn weerga niet kent. Zo grijp ik zelfs met Bioshock en LittleBigPlanet in de kast nog wel eens terug naar Naruto om een leuk gevechtje te beginnen. Ideaal om even stoom af te blazen.
Als je dan terugkijkt op wat je allemaal kan en niet kan in Naruto moet ik concluderen dat ik een redelijk leuke game gespeeld heb. Het is allemaal wat repetitief maar het eindproduct is zeer mooi vormgegeven en dat maakt veel goed. De simpele besturing zal de beginnende gamer ook snappen, terwijl de wat meer gevorderde toch altijd net wat meer uit zijn character zal kunnen persen. Maar er zijn leukere fighters op de markt. Ik vermoed echter dat de fan deze game erg zal kunnen waarderen.
Oordeel Naruto: Ultimate Ninja Storm (PS3)
- Graphics
85 - Gameplay 70
- Originality
50 - Sound 70
- Replay 70
- Eindcijfer 72
39435 
3)
07-01-2009 17:00
.
.