Mensen op de maan en machines op de aarde
Het verhaal speelt zich af in de verre toekomst en wordt simpel neergezet: de aarde is overgenomen door machines, en de mensen die het hebben overleefd wonen nu op de maan. Om de aarde terug te winnen heeft de organisatie YoRHa robots ontwikkeld: Androids, die naast het uiterlijk van de mens ook menselijke emoties hebben. Jij speelt als 2B, een vrouwelijke Android die te hulp wordt gestaan door 9S, een mannelijke. Jullie ontmoeten elkaar op de aarde en moeten samen de machines verslaan.
Hoewel het verhaal in het begin nog niet helemaal duidelijk is en erg standaard aanvoelt, wordt dat later in de game beter uitgewerkt. Als je de game namelijk uitgespeeld hebt ben je er nog lang niet. Je moet deze game meerdere keren uitspelen om het gehele verhaal mee te krijgen. Zo kom je er achter dat het verhaal nog dieper gaat en verschillende lagen bevat.
Zwaardvechten, schieten, vliegen, ontwijken, hacken, vallen, opstaan en weer doorgaan
De gameplay is ontzettend gevarieerd. Je hebt zwaarden ter beschikking waarmee je machines de pan in hakt, je hebt constant een klein robotje (Pod) om je heen vliegen die kan schieten, je kan zelf rondvliegen en schieten waardoor het net lijkt alsof je in een ruimtelijke shooter game bent beland... en dat was nog niet eens alles. De wereld voelt open aan, maar op een bepaald moment wordt de camera vastgezet en ben je ineens in een 2D-game beland. Of zie je alles ineens vanaf de bovenkant. Of verschijnt er ineens een mini-game. De gameplaymogelijkheden zijn eindeloos en dat geeft telkens een erg verfrissende afwisseling. Platinum heeft goed doorgehad hoe ze deze elementen moeten afwisselen. Net op het moment wanneer je het zwaardvechten wel weer even zat bent, ga je de lucht in en mag je lekker schieten.
Alle elementen van de gameplay werken echt heerlijk: het zwaardvechten gaat soepel en heb je snel onder de knie, en het schieten met je Pod werkt lekker dat bovendien ook gewoon tijdens het zwaardvechten functioneel blijft. Dit heeft wel het gevolg dat je je controller krampachtig vast moet houden, maar dat is het meer dan waard. Je kan ook je eigen speelstijl ontwikkelen door bepaalde vaardigheden aan te leren, of in dit geval met Androids het juiste chipje in te pluggen. Je kan zo bijvoorbeeld aanvallende maar ook verdedigende chips, programma's en wapens bij elkaar opzoeken en opslaan, zodat je makkelijk kunt afwisselen. Ook kun je je Pod upgraden en aanpassen. Alles bij elkaar zorgt voor een geweldige keuze aan manieren hoe jij je game wilt spelen.
Postapocalyptisch aarde
De wereld is zeer gevarieerd. Je bent op aarde en je herkent ook aardse onderdelen, maar de planeet is uiteraard wel behoorlijk in verval geraakt. Hele steden worden overwoekerd door de natuur, wat op het eerste gezicht erg mooi is. Denk ook aan een woestijn, fabrieken of zelfs een pretpark. Toch voelt de open wereld soms wel wat kaal aan. Dat komt doordat de machines niet overal verspreid staan. Op sommige plekken kom je er af en toe eens één tegen, terwijl je op andere plekken overspoeld wordt en er echt tientallen tegelijk op je scherm komen. Dit zorgt wel voor een leuke afwisseling, maar tegelijk ook dat je wel erg kunt merken dat je toch wel wat last krijgt van pop-in op de momenten wanneer je bijna geen machines tegen komt en je meer op de omgeving gaat letten. Ook als je heel snel rent wil de framerate nog wel eens verlagen. Als het goed is moeten deze problemen op de PlayStation 4 Pro minder zijn, maar dat neemt niet weg dat het op de gewone PlayStation 4 wel vervelend is. Toch blijft de framerate wel redelijk stabiel als je aan grote gevechten deelneemt, wat wel een groot pluspunt is. Wanneer je tegen tientallen machines tegelijk vecht en er van alles en nog wat op het scherm gebeurt, laat je oude PS4 je gelukkig niet in de steek.
Wel is het jammer dat er veel gebruik wordt gemaakt van blinde muren. Moet je achter een gebouw zijn en zie je een doorgang naar de achterkant, blijkt dat je tegen een blinde muur aan loopt en je om het gebouw heen moet lopen. Dit haalt het gevoel van een open wereld en het verkennen wel een beetje weg. Ook wanneer je op een brug loopt en je kan niet naar beneden vallen voelt dat tegenstrijdig aan.
Dood is niet echt dood
Wat makkelijk is met Androids: als je doodgaat wordt je data geüpload naar het moederschip, vanwaar je weer gewoon verder kunt in een ander lichaam. Als je je lichaam op aarde vindt, kun je ervoor kiezen om je items en ervaring over te nemen, of om het lichaam voor een korte periode met je mee te laten vechten.
Hoewel de meeste machines die je tegenkomt veel van elkaar weg hebben, zijn de eindbazen daarentegen uiterst creatief vormgegeven en neergezet; van gigantisch groot tot Android-achtig zoals jijzelf. Deze gevechten zijn nooit hetzelfde en vragen inzicht. Ook wanneer je tegenover tientallen machines staat worden de gevechten chaotisch, maar het blijft nog wel overzichtelijk. Je raakt jezelf niet snel kwijt en dat is heel positief. Het kan namelijk echt heel druk worden op je scherm.
Ook een oorstrelend pareltje
Naast de mooie vormgegeven omgevingen mag ook wel gezegd worden dat de muziek van deze game fantastisch is. Elk gebied heeft een bijpassend achtergrondmuziekje, en zodra de gevechten beginnen wordt het tempo van de muziek ook omhoog gegooid en sluit het zo goed aan bij de gameplay. Chapeau, Platinum Games!
Alles is ingesproken en de overtuigende stemmen maken deze game helemaal compleet. Daarnaast is het voor de liefhebbers ook mogelijk om voor Japanse ingesproken stemmen te kiezen. Deze optie wordt door veel liefhebbers van Japanse games (en cultuur) gewaardeerd, en het is fijn dat deze optie tot de mogelijkheden behoort.
Van A tot Z
De game is relatief kort, en als je er vlot doorheen gaat kun je hem makkelijk binnen tien uur al uitgespeeld hebben. Dan ben je er eigenlijk ook weer niet. Het loont namelijk heel erg om de game weer opnieuw te spelen, en dan niet op de manier waarop je precies hetzelfde deed als tijdens je eerste playthrough op een lastigere moeilijkheidsgraad, maar door bijvoorbeeld met een ander personage te kunnen spelen. Op deze manier herken je veel stukken, maar zie je net de andere kant van het verhaal. Het wordt namelijk ook steeds duidelijker naarmate je langer doorspeelt na je eerste game. Ook komen er meerdere gameplayelementen pas vrij zodra je je eerste game er op hebt zitten, zoals de hacking mini-games. Er zijn in totaal een paar verschillende playthroughs nodig om het complete verhaal mee te krijgen, en dan zijn er nog heel wat andere eindes die meer voor de grap zijn. Zo kun je in 26 playthroughs de game van A tot Z uitspelen.
Conclusie
NieR: Automata is een heerlijke actie-RPG met een verhaal dat in de eerste instantie heel simpel lijkt. Als je houdt van verhalende games is het aan te raden om even door die eerste playthrough heen te bijten, wat zeker geen straf is. De game speelt verder goed weg door de soepele manier van vechten. Zodra je met je tweede playthrough bezig bent begint de game je steeds meer te verbazen, en kom je er pas achter hoe goed alles in elkaar steekt. Kortom: deze game biedt voor veel mensen vermaak. Als je nou van snelle actie houdt of van zwaardvechten, of bijvoorbeeld van space-shooters, lange games of korte games, of juist van verschillende gameplay elementen, of van een goed verhaal: NieR: Automata verpakt dit alles in een prachtig vormgegeven muzikaal hoogstandje.
Deze recensie is geschreven door Lisa Halman
Oordeel NieR: Automata (PS4)
- Graphics
85 - Gameplay
90 - Originality 90
- Sound 95
- Replay 95
- Eindcijfer 91
66 )
17-03-2017 23:01
bevoorbeeld
21)
18-03-2017 00:05
Het is een mooie, unieke combi geworden in ieder geval 
