Originaliteit in games is een enorm relatief begrip. Waar de één vindt dat een karakter uit een game al voor originaliteit kan zorgen, zijn er natuurlijk ook mensen die een volledige nieuw genre geïntroduceerd willen zien worden alvorens een game origineel genoemd mag worden. Viewtiful Joe en Super Monkey Ball zijn twee voorbeelden die goed slaagde in het neerzetten van een leuk concept én een goede game. Odama is een game die, zeker kwa potentie, hetzelfde moet kunnen waarmaken. Een flippergame met een strategisch, Japans-historisch tintje en ook nog eens gebruik maakt van de GameCube microfoon. Kan het nog gekker?
Met een redelijk hoge verwachting begin ik aan één van de laatste stuiptrekkingen van de Cube. Odama, een game die pinball en veldslagen moet laten samensmelten. Na hem uitgepakt te hebben stop ik de disc in mijn kubus, plug de microfoon (die meegeleverd is bij het spel) aan mijn controller vast en start mijn 'Cube op. Een meeslepend filmpje vertelt me over een enorme bal waarvan men gelooft dat hij ongekende krachten bezit, de Odama. Maar aangezien ik het verhaal al ken door de preview van Joost en het lezen van de handleiding, klik ik snel door.
De bedoeling van het spel is simpelweg de Ninten (een gigantische bel die gedragen wordt door twee man) aan het einde van het level te krijgen. Dit is een stuk moeilijker dan je denkt als je nagaat dat het level vol obstakels zit. Riviertjes die eerst 'dicht' gemaakt moeten worden, heuvels waar de Odama moeilijker overheen gaat, bruggetje die overgestoken worden en noem maar op. Dit alles moet je zien te overbruggen met de tegenstand van een vijandelijk leger en met de hulp van twee (en soms meer) flippers aan jouw zijde. Zorg ervoor dat je de Odama met de flippers over de tegenstander rolt zodat ze manschappen verliezen, tegen een ladder of sleutel om deze bereikbaar te maken voor je eigen soldaten, tegen een sluisje om een rivier te doen stoppen met stromen of tegen een muur om deze te verwoesten. Daarnaast verschijnen er nog power-ups waar de Odama overheen moet rollen en waarna diezelfde Odama bijv. de vijand waar hij overheen rolt toevoegt aan jouw eigen leger.
Om het allemaal nog een extra dimensie te geven, is de bijgeleverde microfoon nodig om de game goed te spelen. Gelukkig hoef je hierbij niet steeds op de knop van de mic zelf te drukken, maar zal een simpele pressie op de 'X'-knop de microfoon openzetten voor jouw geschreeuw. Door commando's als 'March Left' (marcheer naar links) 'Rally' (pak het geselecteerde voorwerp op) en 'Press Forward' (zet druk op de vijand) door de mic te schreeuwen sleep je jouw leger door het level heen. Terwijl je met 'L' en 'R' respectievelijk de linker- en rechterflipper hun werk laat doen kun je in de hektiek vallen dat je een sleutel moet ontgrendelen door de Odama er tegenaan te rollen, om vervolgens je troepen richting diezelfde sleutel te schreeuwen. Als je deze uitleg leest zul je waarschijnlijk denken 'Wow, dat klinkt enorm goed'. En ik kan je verklappen dat dat het ook tot op een zekere hoogte is...
Het doel in Odama? De Ninten (die grote bel die vastgehouden wordt door een tweetal mannen) aan de overkant van het speelveld krijgen en door de poort van de vijand binnen te laten komen. En met deze gedachte begon ik dus ook aan het spel. Nietvermoedens zat ik tijdens mijn eerste level al meerdere malen te proberen en op een gegeven moment lukte het me zelfs om met een redelijk groot leger door de poorten van de tegenstander te lopen. Mijn eerste level was zowaar een aparte ervaring en ik wilde maar al te graag de tweede battle beginnen. En na een mooie vierde poging kon ik zowaar binnen een kwartier al aan de slag met level nummer 3! Helaas begon toen de lichtelijke ellende voor mij...
Ik was er inmiddels al achter gekomen dat deze game niet zomaar een pinball-game is die ik graag op een handheld speel terwijl ik naar mijn favoriete vakantiebestemming vlieg. Ongenuanceerd flipperen is leuk, makkelijk en erg aannemelijk als je een paar minuutjes niks te doen hebt. Natuurlijk herinneren een aantal mensen zich nog wel PokéMon Pinball voor de Game Boy Color, een lekker flipperspel waar ook nog eens een avontuur ingebreid zat. Helaas slaat het avontuurlijke tintje in Odama een beetje door. Niet zozeer omdat het er niet bij past, maar meer omdat het de game niet toegankelijk maakt.
Zodra je een flink leger hebt die probeert de Ninten aan de overkant van het speelveld te krijgen begint een flink frustratiepunt. Het is soms onmogelijk om met de Odama de tegenstander te verzwakken, door bijvoorbeeld zijn leger uit te moorden of obstakels en torens neer te halen, zonder dat je je eigen leger de grond in helpt. Waar ik soms een enorm leger had waarmee het enorm makkelijk moest zijn om de slag te winnen, kon ik met één iets minder gemikte flipperbeweging gedag zeggen tegen de helft van mijn leger. En dan is het voor de vijand niet zo moeilijk om de Ninten terug richting 'mijn' kant te duwen om mij op die manier 'game over' te laten gaan en tevens een enorm kutgevoel aan te smeren.
Voor de mensen die deze game wilde kopen omdat ze zin hadden in een lekker potje flipperen kan ik kort zijn en ze uit de droom te halen. Deze game is geen game die je haalt voor het pinball-principe omdat dit maar een klein deel van de gameplay betreft. Toen ik toch maar eens eigenwijs probeerde om een lekker potje te pinballen resulteerde dit in een leger dat binnen 20 seconden nog maar twee man over had, een vijandelijk leger dat nagenoeg volledig stand hield en een stel kapotte flippers. Mocht je namelijk weinig weerstand bieden tegenover je tegenstander, dan zetten ze een stel paardrijders in die maar al te snel je flippers onschadelijk maken, met het gevolg dat de Odama uit het speelveld raakt. En mocht dit je laatste Odama zijn, dan ben je flink de sjaak en delf je het onderspit.
De commando's doorvoeren via de microfoon werkt perfect, de setting in het oude Japan is goed en ook het idee achter de totale game is in mijn ogen geweldig. Jammer alleen dat de grafische waarde van de game echt niet hoog ligt en dat developer Vivarium niet gewoon tekstballonnetjes gebruikt voor de ferme taal die de soldaten terugschreeuwen. Ook jammer dat het spel steken laat liggen als het gaat om toegankelijkheid in het strategische wereldje van Odama, dat hoogstwaarschijnlijk bij een hoop mensen niet aan zal slaan. De spanning die de game richting mij uitademt valt in het niet met de spanning die het doosje doet vermoeden. Het wist me allemaal niet bijster veel te boeien. En nadat ik voor de zestiende keer een slagveld overnieuw moest doen omdat ik weer per ongeluk iets te fanatiek met mijn rechter-flipper speelde was het voor mij de druppel. Heel leuk geprobeerd en zeker een keer iets anders dan de zoveelste licentiegame, jammergenoeg niet de topper die ik had verwacht.
Oordeel Odama (inclusief microfoon) (NGC)
- Graphics
60 - Gameplay 65
- Originality
- Sound
70 - Replay 60
- Eindcijfer 65
691 )
21-05-2006 12:21
1)
27-05-2006 20:56
, en overdag alleen als er niemand anders in de woonkamer is ziet er gewoon zo vaag uit als je tegen je scherm schreeuwt 
( tenzij je een pc met windows hebt en die weer eens spontaan reboot ;p )