Oddworld: Stranger’s Wrath propt jou in de slangenleren laarsjes van The Stranger, een premierjager met een achtergrond die zijn naam eer aan doet. Niemand weet wie of wat Stranger precies is, en om eerlijk te zijn kan het ook niemand wat schelen zolang onze behaarde vriend de vele “Outlaws” van de straat houdt. Hoewel Stranger zijn werk voornamelijk voor de kick doet, is hij genoodzaakt om meer voor de centjes te werken als hij erachter komt dat een operatie net wat duurder uitvalt dan hij in de planning had staan. De redenen van deze operatie, evenals overige details, zijn in het begin van het verhaal nog totaal onduidelijk, maar worden naarmate het spel vordert steeds duidelijker. Oddworld: Stranger’s Wrath is een game die je zo’n 18-20 uur onder de pannen houdt, en het spel blijft fris dankzij een enorme plottwist die zo halverwege het spel plaatsvindt. Hoe je het ook wendt of keert, Oddworld: Stranger’s Wrath houdt de speler gebrand om het hele spel tot een einde te brengen, mede dankzij een zeer sterk verhaal.
Switchen
Dat Oddworld een aardige makeover heeft gehad zal voor iedereen die de voorgaande delen heeft gespeeld duidelijk zijn. Om te beginnen is Oddworld: Stranger’s Wrath in gevechten hoofdzakelijk een First Person Shooter, waarbij een derde persoons camera wordt gebruikt voor de platformer elementen. Een mix die niet altijd even goed uitpakt, maar in Oddworld: Stranger’s Wrath kent het afwisselen tussen deze elementen absoluut geen problemen. Beide perspectieven werken vloeiend zolang je ze gebruikt waarvoor ze bedoeld zijn. Zo soepel als de shootouts verlopen in eerste persoons aanzicht, zo frustrerend is het wanneer je de vijanden probeert aan te pakken vanuit de derde persoon. Afgezien van het feit dat je maar twee (mêlee)wapens tot je beschikking hebt (kopstoot en een dubbele spinning backfist) reageert de camera en het character te traag om goed uit de voeten te kunnen en ben je genoodzaakt om te switchen, zodat je gebruik kunt maken van de almachtige kruisboog. Aan de andere kant leent het eerste persoons aanzicht er niet echt voor om van platform naar platform te springen. Aan de andere kant is het onhandig om het hele spel in FPS te doorkruizen, aangezien je dankzij de, overigens heel cool uitgewerkte, galop mode veel sneller en wendbaarder bent. Doordat de twee perspectieven niet met elkaar gekruist kunnen worden, is het vaak zaak om zo snel mogelijk te switchen. Gelukkig gaat dit met zoveel gemak dat het niet opgemerkt wordt als de verandering die eigenlijk plaatsvindt, maar eerder ervaren wordt als een standaard functionaliteit die als sinds jaar en dag wordt toegepast.
De kenner zal bij het zien van de eerste beelden van Oddworld: Stranger’s Wrath al hebben geconcludeerd dat niet alleen de gameplay een wijziging is ondergaan. Ook van de originele setting is weinig tot niets te herkennen, wat waarschijnlijk een domper zal zijn voor fans van de serie. Gelukkig doet de plaatsvervangende setting zijn werk meer dan goed, en zal het een kleine moeite zijn om Oddworld Inhabitants te vergeven voor deze verandering. Oddworld: Stranger’s Wrath speelt zich af in een wereld die Clint Eastwood niet zou misstaan. Omringt door een woestijnrijke omgeving, alsmede authentieke cowboy dorpjes laat Oddworld: Stranger’s Wrath je wanen in een heuse western te spelen. Maar dan zonder mensen. De inwoners van de wereld waar je rondloopt luisteren naar de naam “Clakkerz”, en zijn in feite een stel aangeklede kippen, die dan ook vaak een eind heen kakelen. Je kan deze Clakkerz vragen stellen, en ze zullen op hun beurt de ene keer een lachwekkend irritant antwoord geven, maar de andere keer komen ze met nuttige informatie op de proppen. Gelukkig is het mogelijk om deze kakelende wezens van tijd tot tijd een flinke ram voor de hersens te verkopen, waarna je hun geld op kan pikken. Dit te vaak doen is echter geen goed plan, want als de maat vol is zullen ze voor je in hun huizen schuilen, en je bekogelen met pijnlijke objecten.
De dorpjes die je op je pad vindt verschillen eigenlijk vrij weinig van elkaar. Allemaal kennen ze dezelfde opbouw, met zowel een General Store als een Bounty Store. Voor upgrades, Live Ammo en andere items kan je terecht bij de General Store, terwijl de Bounty Store zoals de naam al doet vermoeden dient als plek om je premie’s te verzilveren en nieuwe opdrachten te krijgen. De dorpjes hebben verder vrij weinig om het lijf, maar dienen als een aangename tussenstop tussen de verschillende opdrachten, en ondersteunen het idee in het Oddworld universum rond te lopen. Om terug te komen op de intro, ben ik helaas genoodzaakt de slogan van de game tegen te spreken. Hoewel het een leuke woordspeling van de titel is, berust “Oddworld Just got Stranger” namelijk niet helemaal op de waarheid. Uit mijn persoonlijke ervaring sprekend, moet ik zeggen dat ik in de eerdere delen meer bizarre dingen ben tegen gekomen dan in Stranger’s Wrath. Ondanks het feit dat de characters duidelijk uit de tekenkamers van Oddworld Inhabitants komen, ademt de game een sfeer uit die beduidend minder bizar is dan die uit de voorgaande delen. Gelukkig is de humor intact gebleven, en zal je jezelf zonder twijfel zo nu en dan betrappen op een grijns, wanneer de flauwe grappen naar boven komen.
Live Ammo
Ook zo iets wat Oddworld: Stranger’s Wrath zo typerend maakt, is het feit dat je de kruisboog niet laadt met de gebruikelijke pijlen, maar met wezens die je tegenkomt. Stranger’s Wrath kent met 9 verschillende soorten ammunitie een hilarisch arsenaal waar je u tegen zegt. De kruisboog kan maximaal 2 verschillende soorten ammo dragen, wat een tactisch aspect met zich meebrengt. Zo kan je een “Chippunk”, een vervelende en brutale eekhoorn, gebruiken om een Outlaw naar een bepaalde plek buiten het zicht van andere Outlaws te lokken, om hem vervolgens met een “Bolamite”, een spinachtig beest, in een web gevangen te nemen. Elke vorm van ammunitie kent zijn eigen charmes, en zijn eigen unieke mogelijkheden.
Deze ammunitie zal je hard nodig hebben, aangezien het verhaal een aardig aantal vijanden op zijn weg heeft. Deze vijanden benader je door in de Bounty Store een nieuwe opdracht te vragen. Deze opdracht houdt meestal in dat je een Outlaw met een flinke premie op zijn hoofd dood of levend moet vangen, waarbij vooropgesteld is dat een vijand altijd levend meer opbrengt dan dood. Deze Outlaws kunnen gezien worden als eindbazen, die je opwachten na een level vol met handlangers die jou het leven zuur willen maken. Vijanden verzamelen zich vaak in grote groepen en kunnen een behoorlijk harde noot om te kraken zijn als je het niet goed aanpakt. Blind in de rondte schietend binnenvallen zal in Oddworld: Stranger’s Wrath enkel leiden tot een snelle en wisse dood. Want hoewel je de health balk opnieuw aan kunt vullen door op de Y knop te rammen, zijn de gevechten in Stranger’s Wrath geen makkie. De health kan namelijk alleen aangevuld worden ten koste van de Stamina balk, welke zich automatisch aanvult. Echter gaat het levensbalkje zo snel achteruit als je goed onder vuur ligt, dat het aanvullen van het Stamina balkje er niet tegen op kan boksen.
Het beste is om gebruik te maken van de vele objecten die de omgeving te bieden heeft. Zo is het een goed idee om te schuilen achter rotsen en muurtjes, om vervolgens te mikken op explosieve vaten die vele vijanden in een klap uit kunnen schakelen. Deze vijanden kunnen elk ook bij de Bounty Store ingeruild worden voor een zak geld, dus vergeet ze niet te vangen als ze dood of bewusteloos zijn. Het bestrijden van vijanden kent een grappig systeem. De staat waarin de vijand verkeert is af te lezen van de sterretjes die boven zijn hoofd hangen. Zo valt een vijand bij 3 gele sterretjes bewusteloos op de grond zodat je hem kan vangen, maar legt hij bij meer dan drie rode sterretjes het loodje. Onthoud ook hier dat een vijand levend meer oplevert dan dood.
Odd Visuals
Zoals we konden verwachten van een Oddworld game, kent Oddworld: Stranger’s Wrath prachtige visuals. De characters zijn elk met moeite van hun CG gerenderde tegenhanger te onderscheiden, en verschijnen in grote getallen op het scherm. Stranger is zeer gedetailleerd, en zijn bewegingen je in derde persoons te zien krijgt ogen erg cool. De vele Clakkerz en andere inwoners zullen de vele dorpjes die de game kent een levendig gevoel geven, en de vijanden die zich vaak in grote kluiten tegen jou ten strijde trekken geven het idee tegen een leger te vechten.
Dit alles speelt zich af in prachtige omgevingen, die even uitgebreid als gedetailleerd zijn. Hoewel de omgevingen in het begin in de woestijn plaatsvinden, en dus relatief kaal zijn, kijk je je ogen uit als je in de overvolle jungle rondloopt. De sfeer is voornamelijk dankzij de prachtige graphics zo ijzersterk als hij is. Daarnaast verdient Oddworld: Stranger’s Wrath een dikke vette pluim voor de tijd die de game in beslag neemt voor het laden en opslaan. Saven is in een kwestie van een tiende van een seconde gebeurt, terwijl het laden maximaal 5 seconden duurt, waarna je in verbijsterend uitgebreide omgevingen wordt vrijgelaten.
Odd Sounds
Lanning, de grote man bij Oddworld Inhabitants, en zijn team hebben persoonlijk voor de voice acting gezorgd, welke ondanks het feit dat stemmetjes bepaald niet binnen hun beroepsveld passen totaal niets inlevert aan kwaliteit. De stemmen klinken authentiek, maar helaas gaat het geluid dat Stranger tussen zijn lippen vandaan perst langzaam maar zeker vervelen. De beste man wil er nog wel eens erg lang duren om een zin uit te spreken, wat op den duur tot frustratie kan leiden. De voice acting wordt ondersteund door achtergrond muziek die zijn werk prima doet. Als je in een gevecht bent zullen je boxen wilde en drukke muziek tetteren, terwijl je op de rustige momenten naar bijpassende muziek kan luisteren. En dat alles is mogelijk in Dolby 5.1, mist je daarover beschikt.
Conclusie
Met Oddworld: Stranger’s Wrath heeft EA een zeer belangrijke en geslaagde titel in de stal. De game kent met de afwisseling tussen perspectieven een innoverende, goed werkende en vermakelijk gameplay, gecombineerd met even vernieuwende als grappige elementen als de Live Ammo. Tel de prachtige graphics en verdienstelijke sound daarbij op, en je hebt aan Stranger’s Wrath een topgame. Een klein puntje van kritiek is misschien dat de game weinig meer te bieden heeft wanneer je alles een keer gezien hebt, wat betekent dat de game na zo’n 20 uur weer terug de kast in mag. Laat dat je echter niet afschrikken, want Oddworld: Stranger’s Wrath biedt een ervaring die elke gamer op z’n minst een keer gevoeld moet hebben.
Oordeel Oddworld: Stranger's Wrath (Xbox)
- Graphics
95 - Gameplay 95
- Originality
- Sound
85 - Replay 80
- Eindcijfer 91