De eerste vlucht van Ori en Ku verloopt niet bepaald vlekkeloos. Een plots opzettende storm zorgt ervoor dat het tweetal van elkaar gescheiden wordt en dat je als Ori op zoek moet naar je gevleugelde vriendje. Voor de mensen die het origineel niet gespeeld hebben; Ori and The Will of The Wisps is een Metroidvania. Dat is een platformspel met actie-elementen die erop gericht zijn om je, door middel van nieuwe gaven, steeds nieuwe gebieden te laten verkennen en om je af en toe terug te laten keren om geheimen in eerder bezochte levels te doen ontdekken. En zo ga je dus van start om langzaam maar zeker nieuwe gebieden te ontdekken en volledig te verkennen.
Scherven brengen geluk
In vergelijking met Ori and the Blind Forest heb je nu een behoorlijk uitgebreid vechtsysteem tot je beschikking. Met een druk op LT kun je een overzicht van alle verzamelde vaardigheden krijgen en de gaven toekennen aan de X,Y en B-knoppen. Elk van de Shards, een soort perks, is via een winkelier ook te verbeteren door Spirits uit te geven. Het zorgt ervoor dat je tijdens de gevechten met je tegenstanders iets meer opties hebt. Helaas zijn er wel een beperkt aantal vijanden in Will of the Wisps te vinden. Er zijn wel varianten van bepaalde tegenstanders te vinden, maar als je eenmaal weet hoe je het basistype moet verslaan bieden de varianten niet een extra uitdaging. Wat overigens niet geldt voor de verschillende bazen die je moet verslaan. Deze kunnen behoorlijk pittig zijn als je zonder de wereld te verkennen door het verhaal heen gaat. Natuurlijk is het vooral een kwestie van patroonherkenning om ze te verslaan, en als je sterft kun je het gevecht meteen weer opnieuw proberen zonder dat je benadeeld wordt. Toch zijn er een aantal momenten waar je achtervolgd wordt door dergelijke enorme tegenstanders en je als een malle je een weg moet banen over een behoorlijk lastig parcours. Het zijn spannende momenten en soms kan een klein foutje je dwingen om een behoorlijk lang stuk van een level opnieuw te spelen.
Magische wereld
Als je puur kijkt naar de screenshots van Will of the Wisps is al duidelijk dat de game er mooi en kleurrijk uitziet. Toch doen de stilstaande plaatjes geen eer aan de mooie wereld die Moon Studios heeft neergezet. De sfeervolle locaties zitten vol met kleine details als vuurvliegjes, stof en sneeuwvlokjes. Vooral de fantastische muziek van componist Gareth Coker weet de mooie beelden enorm te versterken. Of het nu speelse deuntjes zijn als Ori en Ku met elkaar spelen, opzwepende muziek tijdens gevechten met grote tegenstanders of vrij minimalistische nummers die een triest moment of momenten van rust goed ondersteunen, de soundtrack is naar mijn mening een van de hoogtepunten van de game.
Horten en stoten
Wat me na het doorlopen van de campagne vooral is bijgebleven zijn de leuke personages, mooie muziek, uitdagende gameplay en schitterende beelden. Helaas gaan die mooie beelden vaak ten koste van de framerate en kampt Ori and The Will of The Wisps ook met een flinke lading bugs en andere problemen. Het spel kan namelijk geregeld kort blijven hangen, wat me tijdens hectische gevechten behoorlijk wat frustraties opleverde. Vooral de laatste drie eindbazen werden door dat soort vertragingen moeilijker dan nodig was. Ik hoop dat deze issues de komende tijd met een paar patches allemaal verholpen worden, want op sommige momenten was de game nauwelijks nog speelbaar. Daarnaast kan het voorkomen dat je soms in de omgeving blijft steken of dat je tegen onzichtbare muren aanloopt. Dit zijn dan wel de wat kleinere bugs, maar het is duidelijk dat de game nog een goede patch kan gebruiken. Deze problemen lijken op dit moment vooral aan de orde te zijn op de Xbox One versies van de game, aangezien de reguliere One S en mijn Xbox One X allebei soortgelijke problemen hebben. Het is extra zonde, omdat het spel zonder die problemen zonder twijfel een van de beste games van het jaar is. Maar ik moet het beoordelen op hoe de game in de huidige vorm is en dat weerhoudt me helaas van een nog betere score.
Genoeg uitdaging na het uitspelen
Will of the Wisps heeft een behoorlijk toegankelijke achievement lijst. Door het verhaal te doorlopen en de wereld te verkennen kun je het grootste gedeelte wel vrijspelen. Toch zijn er een aantal hele uitdagende achievements in het spel te vinden. Zo lijkt het me bijzonder uitdagend om het spel te doorlopen zonder een enkele keer dood te gaan. Zeker met de eerder genoemde framedrops tijdens spannende achtervolgingen. Maar ook een speedrun – door het spel in minder dan vier uren uit te spelen – is niet bepaald iets waar ik zelf veel tijd in zou willen steken. Toch denk ik dat er binnen de kortste keren filmpjes op YouTube te vinden zijn die dat daadwerkelijk voor elkaar krijgen. Maar wil je gewoon het verhaal doorlopen, alle items verzamelen en het daarna wegleggen? Dan ben je ongeveer vijftien uren bezig om dat voor elkaar te krijgen. En dan heb je een hele mooie game gespeeld die je ongetwijfeld een breed spectrum aan gevoelens zoals verwondering, blijdschap, frustratie en een zekere mate van ontroering heeft doen ervaren. Iets wat naar mijn mening tegenwoordig maar weinig games nog echt voor elkaar weten te krijgen.
Conclusie
Ori and the Will of the Wisps is een hele mooie, ontroerende en vermakelijke game geworden waar je met gemak vijftien uren mee bezig kunt zijn. Mensen die zich extra willen uitdagen zullen daar nog een uur of tien bij op kunnen tellen. Ik hoop dat de kleine minpuntjes de komende tijd nog worden weggewerkt, aangezien het vooral om technische issues gaat die afbreuk doen aan de totale ervaring. Voor nu dus vier van de vijf budgies voor Ori, maar dat hadden er zonder die problemen zeker vijf kunnen zijn.
Deze review is geschreven door Gerard Olsder.
1533 
12)
22-03-2020 14:35
