Volg ons op Facebook Abonneer op onze RSS
Prince of Persia: The Two Thrones (NGC)
90 100 1

Review Prince of Persia: The Two Thrones (NGC)

Binnen twee jaar tijd zijn er voor de huidige generatie consoles drie delen van Prince of Persia verschenen. Twee jaar terug begon de trilogie met Prince of Persia: the Sands of Time, een jaar later kwam Warrior Within en nu ligt het laatste en afsluitende deel van de trilogie in de schappen. Kan deze game de verwachtingen waarmaken, of heeft Ubisoft er met de pet naar gegooid? Zoals gezegd zijn er in twee jaar tijd drie Prince of Persia’s verschenen, en toch is er in die twee jaar nog genoeg nieuws bijgekomen om elk spel in de serie verfrissend te houden. “The Sands of Time” was een heerlijk spel om te spelen: de platform-elementen waren perfect uitgewerkt, het verhaal en de sfeer waren goed en het geluid was van een hoog niveau. De game had ook zeker zijn nodige minpunten, het vechten was nog niet perfect uitgewerkt en hij sloeg niet echt aan bij de massa. Daarom kwam Ubisoft een jaar na “the Sands of Time” met “Warrior Within”, een duister en bloederig vervolg op “the Sands of Time”. De game leunde minder op platform elementen, maar veel meer op de gevechten, en deze waren dan ook zeer goed uitgewerkt en alle slechte punten waren verbeterd t.o.v. het vechtsysteem in “the Sands of Time”. De game was zeker goed, maar de sfeer sprak mij een stuk minder aan. Nu, een jaar later, komt Ubisoft met “the Two Thrones”, een game die tussen de twee games in gaat zitten. Het verhaal van “the Two Thrones” gaat verder waar “Warrior Within” ophield. Na het verslaan van de Dahaka, begin je aan de reis naar Babylon samen met je nieuwste verovering Kaileena. Maar omdat je Kaileena mee hebt genomen van het eiland der tijd, is de tijdlijn weer goed door elkaar gegooid. Eenmaal in Babylon aangekomen, zie je dat je stad verwoest door een oorlog. Tot overmaat van ramp wordt Kaileena gevangen genomen en na een achtervolging zul je met je eigen ogen zien dat Kaileena vermoord wordt door een oude bekende, voor “the Sands of Time”-spelers. Omdat Kaileena vermoordt is, komt het zand ook weer vrij; bijna iedereen in de stad raakt geïnfecteerd door het zand inclusief de prins en de Vizier wordt onsterfelijk. Vanaf dit moment ben je weer op jezelf aangewezen en het is jouw doel om Babylon te redden van haar ondergang.





Wat je gelijk opvalt als je de game opstart, is dat de game er een stuk minder grauw uitziet dan zijn voorganger; dit brengt de sprookjessfeer uit “the Sands of Time” ook weer meer naar voren. Dit is niet het enige punt waar “the Two Thrones” op “the Sands of Time” lijkt, er is namelijk ook weer een vertelstem aanwezig en de ranzige Metal van Godsmack is weg; deze Metal maakt plaats voor vrolijkere deuntjes, die mij een stuk meer aanspraken. Om de game toch nog wat van zijn ‘ruigheid” uit “Warrior Within” te laten behouden, hebben de makers er ook weer een duister personage ingegooid. Deze duistere prins is toen je geïnfecteerd raakte door het zand. Op bepaalde momenten in het spel zul je in deze duistere prins veranderen, die veel weg heeft van de Sandwraith uit “Warrior Within”. Bij de duistere prins neemt zijn leven ook af na verloop van tijd, dit kan je alleen maar aanvullen door zand te verzamelen. Deze duistere prins is een stuk sterker en heeft een zeer sterk wapen, de zogenoemde “Daggertail”, als de Dark Prince zullen gevechten een eitje zijn. De gevechten met de gewone prins werken nog hetzelfde als in “Warrior Within”, alleen is het nog een beetje verfijnd. Het enige grote verschil zit hem in het feit dat je geen zwaard als hoofdwapen bij je draagt. Je hebt alleen maar de dolk der tijd en daarnaast zul je zwaarden/dolken/bijlen van gesneuvelde vijanden op kunnen rapen. In “the Two Thrones” kun je het vechten voor jezelf ook een stuk makkelijker maken, dit kan met de nieuw toegevoegde speed-kills. Deze kun je uitvoeren door een vijand van achter te besluipen, te wachten totdat de randen van het scherm grijs worden en dan de juiste knoppen in te drukken. Doe je het goed, dan kun je zo een hoop vijanden omleggen zonder zelfs een echt gevecht aan te gaan.

Met het vechten zit het dus wel weer goed in “the Two Thrones”, maar hoe zit het met de platform elementen? Die zijn ook weer van de partij en ze komen weer vaker voor dan in “Warrior Within”. De balans tussen vechten en platformen is nu een stuk beter. Alles wat je in de vorige delen kon, kan de prins nog steeds en op zijn boottocht heeft hij ook nog wat nieuwe trucjes geleerd. Zo kan de prins nu tussen twee muren omhoog klimmen, zijn dolk in speciale plekken in de muur steken en via panelen kan hij zich diagonaal van de muur afzetten om zo nieuwe gebieden te bereiken. En alles werkt weer zoals het hoort te werken.





Wat je ook opvalt aan “the Two Thrones” is dat de game zich grotendeels buiten afspeelt. Waar je je in de vorige delen nog in grote kastelen begaf, ben je nu buiten in de stad, die voor de prins ingericht is als een speeltuin. De stad lijkt dan wel groot, maar schijn bedriegt; eigenlijk volg je net zoals in de eerdere delen en vrij lineair pad, hiermee komt ook gelijk weer het grootste minpunt van deze game naar boven, want ook “the Two Thrones” is kort. Binnen tien tot veertien uur kan je de game uitspelen, maar dat zijn dan wel weer tien tot veertien hele vette uren. Omdat je nu in een stad speelt hebben de makers er ook een soort van race-element in kunnen stoppen, dit gebeurt met paard en wagens. Deze stukjes zijn zeer gaaf om te spelen, maar komen zeer weinig voor en zijn heel erg kort.

De graphics in de game zijn weer licht verbeterd ten opzichte van zijn voorganger, alles is weer lekker kleurrijk en dat stemt mij beter dan dat grauwe van “Warrior Within”. De muziek in de game is ook een stuk beter dan in het vorige deel, de Metal is zogezegd weg en die heeft weer plaats gemaakt voor muziek die veel beter bij de game past. De controls zijn weer zoals je het verwacht van Ubisoft, zeer soepel en daardoor laat de game zich heerlijk bespelen.

Prince of Persia: the Two Thrones is een waardige afsluiter van de trilogie, men heeft de beste elementen uit beide voorgangers genomen en daar een goed geheel van gesmeed. Alles speelt lekker en de game laat je niet zomaar los. Alweer een topper van Ubisoft.

 

Oordeel Prince of Persia: The Two Thrones (NGC)

  • Graphics 85
  • Gameplay 95
  • Originality 80
  • Sound 90
  • Replay 50
  • Eindcijfer 90

Aantal keer bekeken: 2574 

Laagste prijzen voor Prince of Persia: The Two Thrones (NGC)

Winkel Cijfer Levertijd Prijs Porto Totaal

Meer prijzen 

Laatste reacties

avatar van Gosse
Gosse ( 1977   3) 02-01-2006 19:23
Jeeej, precies goed dit cijfer
avatar van Dre_t_Hunter
Dre_t_Hunter ( 620 ) 03-01-2006 14:09
Ik heb deel 1 & 2 ook dus ik ontkom er niet aan om deze ook te gaan halen. Vanzelf sprekend wacht ik nog wel ff een paar maandjes.
avatar van Mayfly
Mayfly ( 879 ) 03-01-2006 18:25
jah alle PoP games zijn de helft van de prijs na 5 maanden
avatar van SoulSlayer
SoulSlayer ( 227 ) 05-01-2006 16:58
En daar ook weer de helft van als je voor de PC versie gaat. En als je een jaartje wacht kun je ze op de PC voor onder een 10tje krijgen.
avatar van Taam
Taam ( 670 ) 27-06-2006 21:49
Ik heb um net gehaald en hijs wel tof Ik had eerlijk gezegd wat meer van de graphics verwact maar toch erg vet, daarnaast vindt ik hem wel erg pittig, best moeilijk om de juiste manier te vinden om je pad te vervolgen...