De eerste keer dat kraaien door de ramen vlogen en mij de stuipen op het lijf joegen staat me nog goed voor de geest. Zombiehonden die me in het nauw wisten te drijven, een enorme Tyrant die alles op zijn pad kapot sloeg of zelfs de Granado uit deel vier wisten mij op het puntje van mijn stoel te houden.
Na het vorige deel gooide Capcom het roer om en veranderde Resident Evil van een survival horror game in een actiegame. Een keuze die goed uitpakte want deel vier was voor velen, waaronder ik, een genot om te spelen. Dit nieuwe deel vervolgt op de ingeslagen weg en voegt er dit keer zelfs coöp aan toe!
Deel vijf opent met Chris Redfield, één van de originele helden uit het eerste deel, die aankomt in de regio van Kijuju. Er zijn berichten binnengekomen bij de BSAA dat er biologische wapens verhandeld zullen worden in het gebied. In Afrika aangekomen, wordt hij begroet door Sheva Alomar. Samen met deze niet onprettige verschijning gaat Chris op zoek naar antwoorden. Bij het graf van zijn voormalige partner Jill Valentine heeft Chris gezworen alle biologische wapens te vernietigen. Hoe is Jill gestorven? Op die vraag zal je gedurende het verhaal antwoord krijgen. Maar daarvoor moet je wel behoorlijk wat monsters over de kling jagen!
Resident Evil 5 is gemaakt met een aangepaste engine van Dead Rising. Dit houdt in dat je niet vreemd op moet kijken als je soms een grote groep tegenstanders achter je aan hebt zitten. Gelukkig krijg je hulp van Sheva. De AI van je medespeler is redelijk goed gedaan. Ze loopt goed achter je aan, schiet op tegenstanders die te dichtbij komen en geneest je als je net een paar rake klappen teveel hebt moeten verduren.
Toch is ze niet perfect. Zo gebruikt de AI nogal snel genezende middelen zoals Herbs en First Aid Sprays. Ook is het irritant te noemen dat ze niet bepaald inhoudt als het aankomt op het verschieten van ammo. Om nog maar te zwijgen over het feit dat er geen logica in lijkt te zitten wat betreft welke wapens ze precies gebruikt.
Daarom is het geweldig dat je deze game met een vriend of vriendin kunt spelen! Gewoon een tweede controller aanzetten, op start drukken, even inloggen met een gamertag en je kunt aan de slag. Zowel offline als online is de ervaring beter met z’n tweeën. Online werkt zoals gebruikelijk, maar offline is het een klein beetje anders. Zo wordt het scherm niet horizontaal of verticaal gesplitst maar krijgen beide spelers een hoek van het scherm. Linksboven en rechtsonder. Zo kan elke speler zich op zijn eigen ‘schermpje’ richten zonder afgeleid te worden door bewegingen van de medespeler.
In de praktijk werkt dit uitstekend. Het is ook de samenwerking die game leuker en spannender maakt. Als je ziet dat je vriend belaagd wordt door honden kun je deze met een simpele druk op de knop van hem/haar afslaan. Of je kiest ervoor om simpelweg even je shotgun tevoorschijn te halen en de viervoeter een loodsandwich te geven.
Het is sowieso ontzettend tof om je medespeler over daken te zien rennen terwijl een meute hem achtervolgt en jij met een welgemikt schot een paar olievaten kapotschiet. Het gevolg: gefrituurde ‘zombies’, of in het geval van de honden…hot dog.
Voor mensen die in coöp spelen is het aan te raden om elk te specialiseren in een eigen groep wapens. Zo gebruikte ik een magnum, machinegeweer en, in de uiterste gevallen, het originele pistool. Mijn broer rekende voornamelijk op zijn shotgun en rifle om onze vijanden letterlijk een kopje kleiner te maken. Op die manier konden we gemakkelijk ammo, die de ander niet gebruikte, aan elkaar doorspelen.
Wat me bij de gameplay brengt. Er zijn nogal wat mensen die kritiek uiten op de speelwijze van Resident Evil 4 én 5. Ze zouden liever standaard shooter controls willen hebben. Met deze instelling ben ik het gedeeltelijk eens. Capcom zou de mogelijkheid moeten bieden qua instellen van de besturing. Maar dat gezegd hebbende, ik vraag me af of we dan nog wel van Resident Evil kunnen spreken. Want de tijd nemen om goed te richten om een headshot te kunnen maken voegt ook veel van de spanning toe. Die ene vijand in je ooghoek komt heel dichtbij terwijl je nét een andere om zeep helpt. Ik heb me in ieder geval nooit aan de controls gestoord. Misschien was het ook wel dat ik veel teveel bezig was om al het gespuis van mijn lijf te houden.
Het verhaal van Resident Evil heeft nooit veel om het lijf gehad en deel 5 is daarop geen uitzondering. De Resident Evil serie is naar mijn mening een typisch geval van style over substance. Maar oh, wat is die stijl goed zeg. De omgevingen, personages en wapens, het is allemaal fantastisch weergegeven. Resident Evil draait op een verbeterde versie van de engine die ook Dead Rising en Devil May Cry 4 produceerde. De hele game straalt gewoon van klasse. Lichteffecten en invallen, zweetdruppeltjes op de personages, de huidtextures van tegenstanders…er zijn maar weinig games zo mooi weergegeven.
Koppel daar de geluidseffecten aan van schreeuwende badguys, voetstappen die je achter je hoort, opzwepende muziek tijdens gevechten (die weer wegzakt als je veilig bent) en het hele plaatjes is gewoon doordrenkt van sfeer.
Gameplay, Graphics en Sound zijn dus allemaal van een hoog niveau. Originaliteit…tja ik vind dat altijd moeilijk om aan te geven. Als je een succesvolle serie hebt is het moeilijk om te vernieuwen. Daarom vind ik het knap dat Capcom met Resident Evil 4 een nieuwe weg insloeg. Deel vijf borduurt daarop voort maar voegt er tegelijkertijd zoveel aan toe. De bossfights kunnen bijvoorbeeld op meerdere manieren worden gehaald. Ook de levels zelf zijn vaak via meerdere routes te doorlopen. Zo blijft het leuk om de game ook meerdere keren door te spelen. En geloof me, dat zul je absoluut willen doen.
Er zijn namelijk zoveel dingen die je vrij kunt spelen dat je niet vreemd op moet kijken als je zeker 50 uren met de game bezig zult zijn. Elk level wordt naderhand namelijk beoordeeld met een ranking. En elke ranking levert je exchange punten op waarmee je extra’s kunt kopen. Het gevolg, ik speelde elk level meerdere keren om zo vaak mogelijk een S-ranking te behalen. Des te hoger je ranking, des te meer punten. Als je de game hebt uitgespeeld kun je, mits je genoeg punten hebt verdiend met de rankings, bijvoorbeeld oneindig ammo voor je magnum kopen! Heerlijk als je de tijden van elk level wilt verbeteren. Je moet overigens wel eerst je wapen van alle upgrades voorzien voordat je de oneindig ammo upgrade kan scoren.
Met drie moeilijkheidsgraden (en een vierde die vrij te spelen is), allerlei extra modi die na het uitspelen beschikbaar komen, figuurtjes die je kunt verzamelen, emblemen die je kapot kunt schieten, een dertigtal wapens die je kunt opwaarderen en kostuums die je kunt vrijspelen is er qua replay belachelijk veel te doen.
Als je echt door de game haast dan kun je overigens het einde in ongeveer vier à vijf uur bereiken. Dit is echter wel alleen het geval als je precies weet wat je moet doen, je de sterkste wapens hebt en je uiterste best doet om onder de vijf uur te eindigen. Inmiddels heb ik al dertig uur met de game doorgebracht, drie keer het einde gezien en alle figuurtjes gekocht…de game boeit nog steeds en ik kan niet wachten om de hoogste moeilijkheidsgraad te voltooien!
Conclusie
Resident Evil 5 doet zoveel dingen tegelijk en zo goed dat het niet uitmaakt dat de game misschien niet enorm vernieuwend is. Coöperatief spelen is ontzettend kicken, er zijn zoveel dingen vrij te spelen, het verhaal is door Capcom met meer stijl gebracht dan sommige uitgevers in een hele portfolio hebben zitten en na Street Fighter IV heeft Capcom weer een game afgeleverd die wel prijzen moet winnen als er weer prijzen worden uitgedeeld dit jaar. En of Resident Evil 5 nu in het actiegenre of survivalgenre valt…dat kan mij ook totaal niet schelen!
Oordeel Resident Evil 5 (Xbox360)
- Graphics
95 - Gameplay 92
- Originality 94
- Sound 93
- Replay 98
- Eindcijfer 94
39435 
3)
25-03-2009 01:23
) en hield het toen even voor gezien.
