SSX On Tour review NGC

Review SSX On Tour (NGC)

Wie wil er nou niet de man (of vrouw) zijn die over de berg heerst? Ik denk dat er vrij weinig mensen zijn die dat niet willen. Ik behoor dan ook niet tot deze groep, ik heb me namelijk fantastisch vermaakt met het vierde deel uit de welbekende SSX serie, maar toch knaagde er iets.
Anders. Of niet?
Het eerste wat opvalt als je het spel opstart is de spetterende intro. Dit keer geen superstrak promotiefilmpje, maar een door een kleuterklasje in elkaar geflanst tekenfilmpje met gamebeelden erdoorheen. Deze kleutertekenstijl zul je door het hele spel terugzien in de menustructuren. Dit is een leuke benadering van de meestal toch wat saaie menuutjes. Het geeft ook meteen aan wat je na het filmpje kan verwachten: actie in een stijlvol jasje. Maar nu het belangrijkste, wat doet het spel, en helaas ook, wat doet het spel niet?

De grootste vernieuwing is denk ik toch wel het rijden op ski’s, het is nu namelijk ook mogelijk om een paar latten onder te binden en zo de berg te bedwingen. Snowboarden geeft nog steeds een stuk meer voldoening, maar het is zeker een leuke toevoeging voor degenen die niet houden van dat macho-gedoe op één enkele plank. Om de binding met je character nog extra te vergroten is het nu ook mogelijk om je eigen poppetje in elkaar te zetten, iets wat we de laatste tijd veel terugzien in games. Naast deze toevoegingen is er vrij weinig vernieuwd ten opzichte van SSX 3.

Black Diamond Rockstar
Het verhaal heeft de niet al te originele titel The Tour meegekregen. Je begint als een nietszeggend persoon om daarna op te klimmen naar de nummer één positie op de Lijst. Sta je boven aan dan mag je jezelf Black Diamond Rockstar noemen. Maar het is wel een hele tour om hier aan te belanden. Als je begint ben je nog een rookie, je kunt kiezen uit drie soorten uitdagingen: race, slopestyle en shred. Het woord race zegt al genoeg, het doel is hier om als eerste de finish te halen en daar behoorlijk wat geld mee binnen te halen. Slopestyle is eigenlijk ook niet echt ingewikkeld, je draait mee in een competitie waar het alleen maar om punten draait. Het is dan ook de bedoeling om zoveel mogelijk punten te halen en hiermee eerste te worden. De derde en meest vernieuwende mode is toch wel shred. Shred bestaat uit allerlei missies. Enkele voorbeelden zijn 250 meter grinden, niet gepakt worden door de ski-patrol of 20 voorwerpen pakken. Deze mode was al aanwezig in SSX 3, maar was toen veel minder belangrijk, in On Tour is het echt een wezenlijk onderdeel van het spel geworden.
Waar je in SSX 3 vrijwel ongelimiteerd kon rondboarden en tussendoor eens aan een race deelnemen, zit je hier gebonden aan een vrij statisch plattegrondje. Weg dus die onbeperkte vrijheid waar ze in SSX 3 nog zo mee pronkten. Dit is erg jammer, want dat rondboarden was juist een van de vette aspecten van SSX 3. Ook de moeilijkheidsgraad verloopt niet logisch. In het begin is de game gewoon te makkelijk, maar zodra je rond plaats 30 op de Lijst komt wordt het meteen een stuk moeilijker, en dan bedoel ik ook echt moeilijk. Op dit punt valt dan ook een beetje de motivatie weg om door te gaan.

In het menu kun je ook kiezen voor Quick Play. Hier kun je gewoon even snel een character kiezen en daarmee de berg op gaan. In de Gamecube versie is het ook mogelijk om met Mario of Luigi te boarden en in het geval van Peach te skiën. Ook is aan één van de banen een Nintendo-village toegevoegd. Nou ja, toegevoegd, in feite heeft het geen enkele toegevoegde waarde. In Quick Play kun je ook tegen vrienden spelen, offline wel te verstaan. In deze multiplayer races zit echter wel een bug die het plezier behoorlijk kan bederven. Als degene die eerste ligt namelijk een bepaald punt passeert wordt nummer twee geteleporteerd naar 5 meter achter ‘m. Dit is behoorlijk frustrerend als je net een mooie voorsprong hebt opgebouwd.

Uitstraling
De cartoons in de game zorgen voor een apart effect wat je maar zelden ziet in games. De rest van de game ziet er ook erg goed uit. In de graphics komen leuke effecten naar voren, zoals de blur die optreedt als je sneller gaat en het vuurwerk wat soms afgaat langs het parcours. Ook de omgevingen zijn erg mooi, wat het nog zuurder maakt dat je niet gewoon kunt rondboarden. Alleen de bomen zijn niet echt fantastisch gemaakt, sommige bomen ga je namelijk gewoon doorheen en andere bomen zijn een soort betonblokken waar je je te pletter tegen rijdt. De soundtrack past perfect bij het spel, lekkere rauwe rock, met bands als Pennywise, Bloc Party en Maxïmo Park. Maar ook de in-game geluiden mogen genoemd worden, deze zijn erg realistisch en verhogen de realiteit die normaal ver te zoeken is.