Goed en kwaad
Ondanks dat de serie al ruim 10 jaar oud is, is de setting eigenlijk nooit veranderd. Het stadje Silent Hill vormt continu het decor voor deze survival horror game. Desondanks valt er in dit deel ook weer genoeg te ontdekken.
De hoofdpersoon in Silent Hill: Downpour is een veroordeeld crimineel die luistert naar de naam Murphy Pendleton. Nadat hij iemand vermoord heeft tijdens zijn verblijf in de gevangenis, wordt Murphy met enkele andere gevangenen overgeplaatst naar een zwaarbewaakte gevangenis. Helaas geraken zij nooit zover, omdat de bus onderweg verongelukt. Wanneer Murphy ontwaakt, gaat hij op onderzoek uit. Al snel blijkt dat hij wordt achtervolgd door één van de agenten van het gevangenentransport. Lang duurt de achtervolging echter niet, omdat de agente op onfortuinlijke wijze in een ravijn valt. Murphy krijgt daarbij nog de mogelijkheid om haar te redden, maar wat zijn keuze ook is, het mag niet baten. Murphy vervolgt zijn weg en zal daarbij na enige omzwervingen uiteindelijk Silent Hill aandoen. Murphy zal daarbij keuzes moeten maken, die van invloed zijn op het verloop van het spel. Dit verhaal blijft overigens bijzonder boeiend door de vele gebeurtenissen, personages die Murphy tegen het lijf loopt en informatie die langzamerhand aan het licht komt.
Houten Klaas
Vrij onverwachts loopt Murphy de eerste demonen tegen het lijf. De ’Screamer’ heeft de vervelende neiging om onverwachts bij Murphy op de rug te springen of een oorverdovende schreeuw ten gehore te brengen. Murphy verstijft op dat moment van schrik en kan elk moment ten prooi vallen aan zijn belager. In een oogwenk vermant Murphy zich en met een paar ferme tikken schakelt hij de opponent uit. Daarnaast zijn er onder meer nog Dolls, Minions en Weeping Bats, die elk hun eigen aanpak vragen. Waar in eerdere delen de hoofdpersoon een slechte conditie had of minder vaardig was met wapens, draait Murphy zijn hand niet om voor een behoorlijke sprint of voor een stevig robbertje vechten. Op de plekken die Murphy betreedt, liggen redelijk wat objecten verspreid die als wapen gebruikt kunnen worden. Niet elk wapen heeft een even groot bereik en is even krachtig als het andere, maar het kan in sommige gevallen net voldoende zijn om een aanval af te weren zodat je vervolgens hard van je belagers weg kunt te rennen. Een wapen heeft bovendien maar een beperkt aantal slagen in zich voordat het breekt en het is dus zaak om altijd een vers wapen bij de hand te hebben, zodra er weer geknokt moet worden.
Tussen de actie door dient Murphy ook de nodige puzzels op te lossen. Geheel volgens traditie kan de speler bij het opstarten van een nieuwe game zelf de moeilijkheidsgraad hiervan instellen. De meeste puzzels liggen in principe vrij voor de hand, maar voor enkele anderen zal de speler het nodige speurwerk moeten verrichten en bijvoorbeeld ook wel eens terug moeten gaan naar een gebied waar alles al opgelost leek. Hetzelfde geldt voor de zijmissies. Verspreid over het stadje zijn diverse opdrachten beschikbaar zoals het bevrijden van vogels, het verzamelen van kunst en het uitschakelen van politiepatrouilles om de speler enige afwisseling te bieden. In principe ben je niet verplicht deze missies te volbrengen, maar er zijn voor de verzamelaar wel trophies aan verbonden.
Technische imperfectie
Naarmate de game vorderde, bekroop me een vreemd gevoel. Het spel voelde heel anders dan de Silent Hill games die ik jaren geleden speelde. Na het betreden van het stadje in Silent Hill 2 en de eerste aanvaring met een monster kreeg ik het gevoel dat het gevaar continu op de loer lag. Met samengeknepen billen en zweethandjes trotseerde je de lange donkere gangen en sidderde je bij het horen van dat onheilspellende geluid op de draagbare radio. Silent Hill: Downpour gaf me dat gevoel helemaal niet. Natuurlijk is Silent Hill daarmee niet meteen het dorpje waar je je prima zou thuis voelen, maar de schrikmomenten zijn veel minder talrijk en het naderende gevaar lijkt meer voorspelbaar te opereren. Bij tijd en wijle vergeet het spel zijn survival horror roots en lijkt hierdoor meer gericht op actie. Gelukkig maken de passages in de donkere verlaten gebouwen veel goed doordat de ontwikkelaar subtiel met het geluid is omgesprongen.
Storender vond ik overigens de technische oneffenheden waar ik tegenaan liep. Een plotseling haperende framerate, niet kloppende textures en geluid dat niet synchroon loopt met het beeld zijn enkele voorbeelden die mij opvielen. Het doet uiteindelijk afbreuk aan de ervaring, al zullen ze je tegelijkertijd ook weer niet weerhouden om het spel te spelen.
Trend
Silent Hill: Downpour wist me te boeien vanwege zijn verhaal en de puzzelpassages in de donkere en verlaten ruimtes. Helaas verhinderen enkele technische mankementen het spel om door te stoten naar de top van het survival horror genre.
Oordeel Silent Hill: Downpour (PS3)
- Graphics
65 - Gameplay
75 - Originality 70
- Sound 75
- Replay 75
- Eindcijfer 70
1882 )
01-04-2012 00:10
5)
21-04-2012 11:20