Makkelijk op te pakken
Met grote vrachtwagens en werktuigen door afgelegen bossen heen rijden, dat doe je niet op hoge snelheid. Het mag dan ook duidelijk zijn dat dit geen racegame is, maar dat het vooral een simulatie probeert te zijn. Je krijgt de controle over verschillende off-road voertuigen waarmee je allerlei opdrachten uit mag gaan voeren. Denk aan het vervoeren van boomstammen of containers in uit de kluiten gewassen vrachtwagens, het repareren van gestrande voertuigen met speciale reparatietrucks en het ontdekken van de omgeving met soepele jeeps. Vrijwel alle voertuigen zijn uitgerust met allwheel-drive en een lier, iets wat je wel nodig hebt in de gebieden waar je aan de slag mag gaan. Dat is namelijk ver in de wildernis, waar ze nog nooit van asfalt hebben gehoord en waar het overal lijkt alsof het net hard heeft geregend. De game heeft gelukkig een hele duidelijke tutorial en dankzij de challenges modus leer je vrij snel de mogelijkheden van de voertuigen. Dat zit heel goed in elkaar, waardoor eigenlijk iedereen deze Spintirestitel wel op kan pakken.
Cameraproblemen
Helaas zit Spintires: Mud Runner technisch niet helemaal goed in elkaar. Zo hapert de framerate nog weleens zodra je bijvoorbeeld de lampen van jouw vrachtwagen aan zet of wanneer je toetert. Dit gebeurt gelukkig niet constant, maar het is wel vervelend. Echt irritant is de manier waarop je de camera bestuurt. De echte puristen zullen de game alleen spelen met de camera in de cabine. Dan zie je het grote stuur voor je neus en moet je de wagens door de lastige wegen manoeuvreren met enkel zicht door de voorruit. Dit is echt heel lastig en de meeste spelers zullen dan ook snel terugschakelen naar de camera aan de buitenkant. De ontwikkelaars hebben je daarbij de mogelijkheid gegeven om de camera volledig rondom jouw voertuig (en eventueel de aanhanger) te kunnen bewegen, zodat je vanuit elke hoek kan kijken. Dit is heel handig, omdat je dan altijd kan zien of je nog genoeg ruimte hebt om een bocht te maken of een lier vast te maken. Helaas is de besturing van die camera heel onlogisch en verloopt dat niet soepel. Er zijn twee standaard camerastandpunten, maar die staan eigenlijk net niet lekker ingesteld. Daardoor ben je net iets te veel met de camera aan het knoeien dan je eigenlijk zou willen.
Vol gas blijven geven
Het rijden met de grote dieselzuipers en kleinere jeeps verloopt verder wel vrij soepel. Standaard staat het meeste op automatisch ingesteld, zoals het schakelen, maar je hebt altijd de mogelijkheid om dit zelf over te nemen. Als je bijvoorbeeld een heuvel op moet rijden dan kan het handig zijn om zelf de wagen even in de versnelling te zetten, zodat je zo optimaal mogelijk omhoog kan rijden. Houd je alles wel op automatisch dan zijn de benodigde handelingen om je wagens door de omgeving heen te sturen vrij beperkt. Bij mijn speelsessies was het meestal voldoende om vol gas te blijven geven, goed te sturen en waar nodig de lier in te zetten om de wagen los te trekken. Rijd je de wagen ergens vast waar geen bevestigingspunten zijn voor de lier of kom je zonder brandstof te zitten dan kan je de controle over een andere vrachtwagen nemen om de ongelukkige vrachtwagen te redden. Dit kan echter wel een behoorlijke opgave zijn, want over het algemeen ben je al een behoorlijk eind onderweg en kost het dus veel tijd voordat de redding in de buurt is. Een flinke portie geduld is dan ook noodzakelijk voor deze game.
Samen is leuker
Tijdens het spelen van deze titel ging ook steeds meer twijfelen of we dit wel een game kunnen noemen. De opdrachten in de challenges modus zijn best leuk om te doen, maar in de open werelden wordt het vrij snel eentonig. In het begin voelt het nog wel stoer om die grote vrachtwagens door lastige paadjes en diepe rivieren te manoeuvreren, maar als je voor de derde keer over een modderpaadje aan het rijden bent om hout naar een houtzagerij te brengen dan begint het toch wel op werk te lijken. Er is te weinig afwisseling en er mist een duidelijk game-element. Er is bijvoorbeeld geen carrière-modus waarin je steeds grotere of betere machines mag besturen. Daardoor mist er voor mij een duidelijk doel in de singleplayer, zoals het volgen van een verhaal of het steeds beter worden in de game. Gelukkig heeft Spintires: Mud Runner ook een multiplayer optie en die maakt daarin veel goed. Rijd je jouw vrachtwagen tijdens een multiplayer sessie vast in de modder dan kan je aan je vrienden vragen om je te komen bevrijden. Je bent dan dus samen aan het 'strijden' tegen de elementen en dat voelt wel goed.
Conclusie
Hoewel Spintires: Mud Runners voor iedereen vrij makkelijk op te pakken is, kan ik deze titel toch niet zomaar aan iedere gamer aanraden. De paar technische mankementen zijn nog wel te overzien, maar de gameplay in de singleplayer wordt helaas te snel eentonig. Spintires: Mud Runner vraagt heel veel geduld en ik vermoed dat de meeste console-gamers dat niet zullen kunnen opbrengen. De beloning voor het 'werken' is simpelweg te klein. De multiplayer biedt dan nog een interessante variant om deze game te beleven, maar het is niet voldoende om hier een echte aanrader van te maken.
Deze review is geschreven door Kevin Blokland.
Oordeel Spintires: Mud Runner (XboxOne)
- Graphics
70 - Gameplay
40 - Originality 75
- Sound 70
- Replay
50 - Eindcijfer
61
9.9
1078 
1)
05-11-2017 08:56
