Super Mario Ball review GBA

Review Super Mario Ball (GBA)

Tja, of het nou een Mario platformer, een Mario RPG of wat voor een Mario game ook is, elke keer wordt er een meid in roze jurk ontvoerd en mag ons bolle loodgietertje haar weer redden. Dit verhaal kennen we nu onderhand wel en gaat Nintendo daar iets aan veranderen?

Nintendo kan natuurlijk een verhaaltje bedenken van hun loodgieter die eindelijk zijn eigen bedrijfje begint in waterleidingen en dat moet jij gaan managen. Ook zou je die loodgieter een relatiebureau kunnen laten beginnen om lang verloren liefdes (Mario en Pauline) bij elkaar te laten komen. Klinkt belachelijk hè? Dit is nog niets. Voor Mario’s nieuwe game kwamen ze met het volgende. Mario en kornuiten gaan naar de Mushroom Kingdom Kermis en zien daar een oude attractie in een nieuw jasje: het kanon uit Super Mario 64. Mario heeft hier goede ervaringen mee en zegt tegen de paddo’s en Peach dat ze het eens moeten proberen. Toad laat zich omvormen tot een bal en wordt op een doel afgeschoten. Dolle pret natuurlijk en Peach dringt voor en springt in de “omvormmachine”. Dan komen er twee Goomba’s die het kanon van richting doen veranderen waardoor onze lieftallige prinses recht in het kasteel van Bowser word geschoten. Dat is balen voor onze bolle loodgieter dus laat hij zich tot een bal persen om Bowser te kunnen verslaan. Klinkt volledig logisch als je het mij vraagt want als Mario gewoon naar het kasteel was gelopen (het staat 10 meter verderop) was er niet veel game meer aan. Of deze keuze veel geholpen heeft is maar de vraag.

Graphics
Als mensen aan mij vroegen om te bewijzen dat de GBA wel degelijk dikke graphics aankon liet ik ze altijd Super Monkey Ball Jr. spelen. De framerate schat ik op zo’n 20 frames per seconde maar dit was niet storend en verder was het de mooiste game op de GBA. De bal was rond, de werelden zagen er top 3D uit en in sommige modes kon je de wereld zelfs draaien. Ik neem dit alles terug, Super Mario Ball is zo ongeveer de mooiste game verkrijgbaar op de Game Boy Advance. Framerate ligt stukken hoger, zelfs als de bal door het beeld vliegt is de actie redelijk te volgen. Verder zijn de werelden redelijk statisch omdat de speelborden niet scrollen maar gewoon op het scherm passen. Dit voelt voor de gemiddelde flipperaar vreemd aan en zal zijn GBA ook schuin houden om het bord wat langer te laten lijken. Mij is het overkomen. Verder zijn bewegende vijanden, Mario zelf, de extra animaties (Toad die door een achtbaan raast) prachtig vormgegeven zonder framedrop of ook maar een pixel te zien. Het is dat de GBA pixels maakt in plaats van polygonen anders zou ik gezworen hebben dat de game uit de bekende driehoekjes bestond. Het introfilmpje laat de characters zien alsof ze uit Super Mario Sunshine komen en de relatie met deze game wordt versterkt door de graswereld die sterk doet denken aan Windmill Village uit eerder genoemde Cube game. Verder is er veel geraapt uit Super Mario 64 waaronder de sfeer in het woestijnlevel inclusief verwarrende piramide. De hele sfeer van de game is gepikt uit deze twee games en dat is best jammer aangezien ze ook iets met Super Mario World hadden kunnen doen.
Nog iets wat ik bijzonder jammer vind buiten de game om: de Nintendo DS. Met de engine die deze game gebruikt is in 3D zoveel mogelijk en het laat de ware kracht achter de GBA zien. Nintendo’s nieuwe portable komt naar mijn mening iets te vroeg omdat de developers games voor dat systeem gaan ontwikkkelen en deze nieuwe GBA engine dus niet volledig benut zal worden. Een gemiste kans heren.

Sound
Zo mooi als de game oogt, zo klinkt hij ook, klaar. De muziekjes hadden op menig console niet misstaan (ik heb mijn SP aan 2 x 160 Watt gehangen en vergeleken met muziek van Super Mario 64) en doet onze grote vriend Charles Martinet weer mee. Deze stemvervalser bekend van “It’s-a-me Mario” sprak kreten in als “Combo” en de welbekende geluiden die Mario altijd maakt. Zelfs zonder een 2 x 160 Watt installatie klinken ze door het GBA SP speakertje zuiver en zullen geluidsfreaks smullen van deze game. Helaas zullen sommige muziekjes na enige tijd gaan irriteren en dit ligt niet aan de muziek zelf. Lees nu waarom de score (die jij als nieuwsgierig lezertje eerst las voor de review zelf) zo laag is.

Gameplay
Pak je zakdoek, veeg je tranen weg en sla jezelf voor je kop als je deze game blind voor de volle mep hebt gekocht. Ik ben er niet helemaal over te spreken. Maar laat ik eerst eens de geschiedenisboeken in duiken. In 1993 kwam aartsrivaal Sega met een game waar het idee van Super Mario Ball vanaf gekeken is: Sonic Spinball. In deze game bestuurde je naar de flippers ook Sonic zelf waardoor je goed kon richten als je de blauwe egel de lucht in schoot. Niet logisch voor een flippergame maar het verving het effect van een klap tegen de zijkant van de kast. Het spel werd door de pers onterecht de grond ingeboord want dit is echt een game wat je echt rustig door kunt spelen en waarbij de eindbazen voor een flipperspel goed waren uitgewerkt. Enig nadeel was dat je beide flippers tegelijk kon bedienen door de C-knop wat resulteerde in richtwerk en één actieknop. Dit effect heeft Super Mario Ball dus niet maar wel iets ergers. De heren van Fuse games hebben er niet voor gekozen om Mario speelbaar te maken, je hebt dus alleen maar invloed via de flippers. Voor een flipperspel is dit wel logischer omdat je bij een echte kast de bal ook niet kunt besturen. Als je de kast nu een tik kon geven had je de bal nog kunnen bijsturen maar ook die mogelijkheid is in Mario Ball weggelaten. De enige mogelijkheid is dus Mario weg te schieten en maar hopen dat je iets raakt. Kun je de ronde loodgieter dan niet sturen of zijn kracht bepalen? Was dat maar waar. Mario schiet soms loeihard van de flipper weg terwijl je hem maar een klein tikje gaf. Ook het omgekeerde gebeurt. Daarbij komt nog dat hij in richtingen gestuurd word, pakweg een graad of 45 dan wat jij voor ogen had. Eén ding weet ik zeker, dit ligt niet aan mijn flipperkunsten. Het gebeurt ook dat Mario als een kogel door het beeld schiet waardoor je geen overzicht meer hebt en hij zo tussen de flippers doorschiet, ook al had je hem moeten raken. Dit is vooral irritant als je multiball speelt met Yoshi-eieren als extra bal (sinds wanneer zijn eieren rond?). Maar we zijn er nog niet. Ik kan nog wel even doorgaan met minpunten aan de gameplay maar er is er ééntje die ik nog aan zou willen kaarten. Als je op een bepaald bord een aantal items moet raken of een eindbaas meerdere keren moet raken, zul je ze in één keer moeten raken. Als je terugvalt naar het voorgaande bord reset het volgende volledig en kun je de hele itemjacht overnieuw beginnen en in combinatie met de brakke besturing is dit bijzonder frustrerend.