.
Het nieuwe deel is een “gaiden” (dit stond trouwens ook eerst in de naam, maar is naderhand gek genoeg weggelaten). Gaiden wil zeggen dat het spel het gameplay systeem van zijn voorganger gebruikt, maar de speler meeneemt in een side story van de gehele saga. In dit geval de Ogre Battle saga. Het verhaal speelt zich dus af in de originele game. Zoals alle Ogre Battle games heeft het spel een sterk en diep verhaal. Het gaat als volgt, Als jonge ridder en lid van de Sacred Flame word je als kleine afscheiding van troepen naar de eiland natie Ovis gestuurd. Dit ten behoeve van het heilige rijk Lodis. Je begint met een simpel doel, maar hoe verder je komt in het spel, hoe gecompliceerder het wordt. De beslissingen die je gaandeweg het spel maakt zijn beslissend voor het verdere verloop en brengen je naar één van de verschillende eindes.
Je begint het spel als een knight, maar je kan in de loop van het spel veranderen van klasse. Laten we het daar nou is over gaan hebben. De meeste mensen zullen wel bekend zijn met het klassensysteem, maar ik zal het toch maar uitleggen. Iedere speler begint in een bepaalde klasse, maar in de loop van het spel kun je dat veranderen. Je kunt bijvoorbeeld veranderen in een summoner of een swordsman en ook kun je van de ene standaard klasse naar de andere standaard klasse. Je kunt dus gewoon elke klasse pakken die je wil. Bijvoorbeeld van een beastteamer in een ninja of van een shaman naar soldier. Er zijn ook types die helemaal niet kunnen veranderen denk aan meerminnen of elfjes. De standaard klassen kun je altijd gebruiken, maar voor de gevorderden moet je eerst de zogenaamde emblems halen. Deze krijg je door speciale acties uit te voeren op het slagveld. Ze zijn te gebruiken voor het omhooghalen van je stats, maar dus ook voor je klasse. Om swordsman te worden heb je bijvoorbeeld the Book of Initiation nodig. Deze krijg je als je 4 aanvallen van je tegenstanders blokt of ontwijkt. Er zijn veel verschillende emblems te verkrijgen en je zult zien dat het een hele opdracht is om deze allemaal te bemachtigen.
Wie denkt dat het spel lijkt op de originele Ogre Battle komt bedrogen uit. Je loopt dus niet meer met kleine legertjes van 5 man over een landschap vechtend met iedere tegenstander die je tegenkomt. In plaats daarvan heb je één leger dat bestaat uit acht personen die je onafhankelijk van elkaar bestuurt over een kleine battle map. Dus geen formaties. De suspend mode is ook weer terug. Dat houdt in dat je tijdens een gevecht kan saven. Hij onthoudt de stand van zaken waardoor je bijvoorbeeld na het eten weer lekker kunt verder kunt gaan met je gevecht.
De gameplay van de strategische RPG is dik in orde. Je kunt het eigenlijk het beste vergelijken met de goddelijke game Final Fantasy Tactics Advance die nu in de winkels ligt. Je hebt een klein leger van acht personen. Die je, zoals ik al eerder had gezegd, onafhankelijk van elkaar bestuurt op een klein veld. Je selecteert iemand en die kan dan een bepaald aantal hokjes rondom om hem heen lopen. Ninja’s zullen uiteraard veel verder kunnen dan een knight of een beastteamer. Maar een knight kan weer veel meer damage aanbrengen. Belangrijk hierbij dus is dat je je spelers zo strategisch mogelijk opstelt. Bijvoorbeeld. Je zet één van je spelers achter een vijand zodat deze niet terug kan slaan en slaat dan. Daarna zet je één van je spelers dat een wapen heeft met een bereik van twee hokjes voor de vijand en slaat dan. Je slaat dan dus je eigen ventje ook maar dat maakt meestal niet uit omdat je zo sterk bent dat er bijna geen leven afgaat. Je eigen ventje wil jou dan terugslaan maar slaat dan dus de vijand. De slimmeriken hebben het al begrepen. Je geeft 3 x damage met twee beurten. Dit is één van de vele voorbeelden die ik zou kunnen geven. Een ander leuk element vond ik dat je vijanden kon overhalen om je team te joinen. Hoe sterker je bent, hoe meer kans er is dat het lukt. Waar je ook rekening mee moet houden is dat je soms echt lang moet wachten. Hoe leuk het ook is om je eigen spelers in plaats te brengen en je vijanden strategisch aan te vallen. Je bent soms gewoon saai lang aan het wachten. Het is helaas niet mogelijk om zoals in games als Fire Emblem de tijd sneller te laten gaan. Dus soms is het even wachten, maar geloof me, daar heb je het wel voor over.
De graphics zijn, zeker als je bekijkt dat het spel dateert uit mei 2002 zeer goed. Iedere speler en klasse heeft zo zijn eigen speciale moves en details. De animaties zijn goed uitgewerkt. Zo zullen je ventjes springen of neerwaarts slaan als ze er niet goed bij kunnen. Ook de terreinen waar op je speelt zijn zeer variërend en goed uitgewerkt. Het zijn eigenlijk 2D platformen, maar ze hebben het zo gedaan dat het net lijkt alsof het 3D is. De terreinen variëren van moerassen, tot rotsen met lava tot gevechten tussen huizen en daken. De terreinen zijn allemaal zeer gedetailleerd en origineel weergegeven. Het kleurenpalet is perfect afgestemd op de GBA, dit zorgt ervoor dat de omgevingen er overzichtelijk, mooi en gedetailleerd uitzien. De verschillen in hoogte geeft aan dat element een extra stimulans. De hoogte kan ook bepalend zijn in een gevecht. Boogschutters krijgen als ze hoger staan een verder bereik. Spelers kunnen minder ver lopen als ze omhoog moeten. Enzovoorts. Verder zijn de weersinvloeden ook goed uitgewerkt en kun je dingen verwachten als dat het waterpeil stijgt en opeens de helft van je speelveld weg is. Het enigste minpunt was dat spelers een walking animation hebben. Ze hebben dus geen animatie voor stilstaan. Het geluid is verder ook wel oké. Het gevechtsmuziekje kan soms wat irritant worden, omdat de gevechten zo lang duren en daarom het muziekje zich vaak herhaald, maar voor de rest klinkt het allemaal wel goed. Denk aan het stromen van beekjes, nachtgeluiden enz.
Conclusie
Over het algemeen is dit een game die zeer aan te raden is voor RPG fans. En eigenlijk ook voor niet PRG fans. De soms lange wachttijden bij de stukken verhaal en de gevechten staan de game totaal niet in de weg. Het voelt heerlijk aan om je tegenstanders weg te kunnen spelen met strategische aanvallen en plannen en tegelijkertijd een shitload aan spreuken op ze af te kunnen voeren. Verder heeft het een ENORME replay waarde. Ten eerste staat het spel garant voor zo’n 30 uur speelplezier. En ten tweede heeft het spel verschillende eindes en eigenlijk niet alleen eindes. De keuzes die je aan het begin maakt zijn ook beslissend voor het verdere verloop van het spel. Ik koos bijvoorbeeld cybil in mijn team, doe je dat niet dan krijg je een heel ander verhaal. Oftewel een spel dat iedereen wel zal aanspreken.
Oordeel Tactics Ogre: The Knight of Lodis (GBA)
- Graphics
90 - Gameplay 90
- Originality
- Sound
85 - Replay 100
- Eindcijfer 92