Het verhaal van Tales of Symphonia speelt zich af in een wereld genaamd Sylvarant. De mana uit deze wereld vloeit weg. Iedere generatie wordt er een zogenaamde 'Chosen One' geboren, de enige persoon die het verdere wegvloeien van de mana kan tegenhouden. Om het wegvloeien tegen te houden, moet de Chosen One afreizen naar de Tower of Salvation, waar zij de godin Martel moet ontwaken. De hoofdpersoon in dit spel is Lloyd Irving. Hij besluit om samen met zijn goede vriend Genis mee te gaan met de Chosen One, Colette, op haar reis om de wereld te redden. Het verhaal is in het begin nog vrij standaard, maar in de loop van het spel zal daar verandering in komen.
Een zeer belangrijk onderdeel van het spel zijn de gevechten. De gevechten zijn, in tegenstelling tot vele andere RPG’s, in real-time uitgevoerd. Je hoeft je dus niet meer door menu’s heen te worstelen, want je bepaalt zelf wat jouw personage doet. Je slaat met de A-knop, en je gebruikt special attacks met de B-knop. Het is ook nog mogelijk om te blokken en te counteren. Je kunt verschillende combo’s maken door de gewone aanvallen te combineren met special attacks. Die combo’s zijn in het begin nog vrij klein, maar later groeien ze uit tot combo’s met tientallen hits. Tijdens een gevecht bestuur je een personage. Je kunt de AI van de andere drie personages naar jouw eigen wens aanpassen. Zo kun je ze bijvoorbeeld aanvallend of verdedigend instellen, en of ze van veraf of dichtbij aanvallen. Ook kun je zogenaamde Unison-attacks uitvoeren. Met een druk op de Z-knop kun je achter elkaar met elk van de 4 personages een aanval uitvoeren. Deze aanval kies je zelf door bepaalde attacks toe te wijzen aan de B-knop + een bepaalde richting. Sommige aanvallen worden gecombineerd tot een nog grotere aanval, die meer schade toericht.
Als je over de worldmap loopt, kun je zelf bepalen of je een gevecht met een monster aangaat. Het gevecht begint zodra je een monster aanraakt. Als je de hele tijd monsters ontwijkt, komt er na een tijdje toch een monster als een gek achter je aanrennen. Gevechten zijn dus niet onvermijdelijk. Je doorkruist natuurlijk ook dungeons in dit spel. In iedere dungeon bevinden zich puzzels, die varieren van makkelijk tot lastig. In de dungeons gebruik je een object genaamd de Sorcerer’s Ring. Deze ring krijgt allerlei verschillende functies, die je in de dungeons nodig zult hebben om de puzzels op te kunnen lossen. Jammer genoeg zijn een groot deel van de puzzels niet al te moeilijk op te lossen. Tales of Symphonia heeft net als Final Fantasy een multiplayer optie. De multiplayer in Tales of Symphonia is echter beperkter dan die van Final Fantasy. De camera is tijdens een gevecht gericht op Player 1. Dit zorgt ervoor dat de andere spelers soms buiten beeld vallen, wat vrij irritant kan zijn. Tijdens het lopen in de wereld en in de dungeons doet Player 1 al het werk, de andere spelers kunnen alleen maar toekijken.
De graphics van Tales of Symphonia zijn, net zoals in The Wind Waker, cel-shaded. Dit zorgt voor een sfeervol geheel. Iedere stad heeft zijn eigen sfeer en uitstraling. In de steden lopen er allerlei mensen rond waar je tegen kunt praten. Sommige mensen hebben informatie die jou nog wel eens zou kunnen helpen in het avontuur. De dungeons hebben ook een goede uitstraling, maar dit gaat niet op voor de worldmap. De map oogt vrij saai, omdat het grootste deel groen is. Je vindt hier en daar nog wel een bos, en je ziet ook wel een weggetje lopen, maar het geheel is toch erg kaal. Het geluid in Tales of Symphonia draagt ook een steentje bij aan de sfeer. Je hoort muziekjes die passen bij de stijl en sfeer van bepaalde steden en dungeons. Ook tijdens de gevechten zijn de geluiden dik in orde. De muziek is lekker opzwepend, vooral tijdens de eindbaasgevechten. Wat opvalt in deze game is dat er dialogen zijn met gesproken teksten. De voice-acting is verassend genoeg goed in dit spel. Het is leuker om naar echte stemmen te luisteren, dan de teksten gewoon te lezen. Er zijn echter wel mensen die liever willen dat de originele Japanse stemmen worden gebruikt, wat in Tales of Symphonia niet het geval is.
Namco liet weten dat je zo’n 80 uur bezig zou zijn met dit spel. Dit is echter niet waar, want ik wist dit spel uit te spelen in 46 uur. Het is nou eenmaal een avontuur, dat toch een keer aan zijn einde komt. Als je het eenmaal hebt uitgespeeld, kun je het natuurlijk nog een keertje doorlopen. Het spel bevat verschillende mini-games en side-quests, dus als je die gemist hebt kun je die alsnog spelen. Het is natuurlijk ook nog mogelijk om dit spel met meerdere mensen te spelen. Dit element had echter beter uitgewerkt kunnen worden, want de camera zit flink in de weg tijdens de gevechten.
Ik vind Tales of Symphonia een geweldig spel. Het verhaal is prachtig en meeslepend, boordevol met verassingen. De gevechten zijn in dit spel goed uitgewerkt, ik raakte er dan ook niet op uitgekeken. Er zullen misschien mensen zijn die vinden dat de gevechten op den duur gaan vervelen, maar daar had ik in ieder geval geen last van. De weinige minpunten die ik kan bedenken zijn: de slechte uitgewerkte multiplayer, de soms te makkelijke puzzels en de saai ogende world map. Met de komst van Tales of Symphonia is de Gamecube 1 RPG rijker, en het blijkt ook nog eens een hele goede RPG te zijn. Deze game kan zich zeker meten met de groten zoals Metroid Prime en The Wind Waker. Tales of Symphonia is in ieder geval mijn persoonlijk favoriet voor op de Cube.
Oordeel Tales of Symphonia (NGC)
- Graphics
85 - Gameplay
95 - Originality 85
- Sound 88
- Replay 80
- Eindcijfer 93