Verhaalgedreven actie Het verhaal start een flink aantal jaren na de eerste drie Terminator films. John Connor, de zoon van Sarah in de eerdere films, is reeds volwassen. Zijn wereld is inmiddels overbevolkt door cyborgs van Skynet en slechts een kleine groep verzetsleden houdt nog stand. Als speler krijg je de controle over John, maar standaard word je begeleid door één of meer andere soldaten. In de game staat vooral de strijd tussen Skynet en de mensheid centraal. John heeft dan ook als opdracht om Skynet een gevoelige slag toe te brengen. Hoe daar invulling aan wordt gegeven, dat laat ik over aan jou om te ontdekken. Het staat echter vast dat je niet zonder slag of stoot je doel zult bereiken. Het verhaal wordt met veel actie in beeld gebracht en daaraan is goed af te leiden hoe zeer dit een op een film gebaseerde game is. Het gevoel dat na het uitspelen van de game bij me achterblijft, is als een avondje naar de bioscoop voor een film met veel actie en weinig diepgang. Er had dan ook meer in gezeten. Op diverse momenten wordt informatie gegeven, waar uiteindelijk niets mee gedaan wordt. Een beetje een gemiste kans wat mij betreft.
Zojuist heb ik de medestanders al genoemd. Zij helpen jou in de strijd tegen de Terminators door hen af te leiden, zodat jij ze kunt flankeren of hun zwakke plek kunt blootleggen Elke tegenstander heeft daarbij veelal één zwakke plek die rood oplicht wanneer je het vizier erover heen laat bewegen. Echter, zelfs wanneer je de cyborgs op deze plek aanvalt, zijn sommigen van hen nog steeds zeer lastig te verslaan met een standaardwapen. Het is daarom verstandig om voor deze tegenstanders op zoek te gaan naar zwaarder geschut zoals granaatwerpers en bazooka’s.
Ten aanzien van de tegenstanders heb ik echter nog wel een puntje van kritiek. Ondanks het feit dat ze jou het leven goed zuur kunnen maken, is de variatie nogal beperkt. In de hele game ben ik misschien zes verschillende tegenstanders tegengekomen. Het gevolg daarvan is dat hierbij het gevoel gesterkt wordt dat je van groepje vijanden naar groepje vijanden loopt, terwijl je verschuilt achter de diverse barricades. Het coversysteem dat de game hierbij hanteert, werkt dan wel weer erg lekker en geeft soms net die extra impuls om een vijand te kunnen verslaan. Zeker op de hogere moeilijkheidsgraden zul je hier veel gebruik van moeten maken en tevens zul je moeten gaan schuilen om je gezondheid te herstellen. Afhankelijk van de hoeveelheid kogels die je opgevangen hebt, en de ingestelde moeilijkheidsgraad, kan dit soms voor een langere periode zijn.
Een duistere toekomst Zoals eerder aangegeven, speelt deze game zich in de toekomst. Echter, wat een duistere boel moet dat worden. Alles is aan puin geschoten en de wereld doet tevens erg grauw aan. De techniek die hiermee gepaard gaat om alles in beeld te brengen, laat hier en daar toch wel enkele steekjes vallen. Zo is de game op audiovisueel gebied niet een game die je nog lang zal heugen. Ook de AI van je tegen- als medestanders laat soms te wensen over. Zo kunnen vijanden vrijwel de gehele tijd op dezelfde manier in de luren gelegd worden en lijken je medestanders soms een oneindig aantal kogels aan te kunnen, maar tegelijkertijd lijken ze nauwelijks raak te schieten. De speler zelf moet de meeste vijanden omleggen. Eén keer werd iedereen echter overhoop geknald, waardoor ik alleen naar het volgende checkpoint moest. Dan merk je toch, dat je echt je helpers nodig hebt om verder te komen. Ik werd vrijwel onmiddellijk omsingeld door mijn tegenstanders bij het volgende deel. Gelukkig waren bij de herstart mijn hulpjes weer terug en was de strijd weer meer in balans.
Daarnaast moet ik opmerken dat je niet heel erg lang van deze game zal kunnen genieten. De speelduur is hoogstens 6 uur (op Hard) en in de coöperatieve modus mogelijk nog korter. Op een rustige zondagmiddag speelde ik deze game met mijn broer nog eens uit in coöp. En dan is de Hard mode, op een enkele passage na, zelfs een eitje. Helemaal aangezien je elkaar de gehele tijd kunt oplappen, wanneer je eens onverhoopt teveel averij oploopt. Na een uur of vijf rolde de aftiteling over het scherm en werd onze inspanning beloond met een Platinum Trophy.
Eind goed? Hoewel ik de game inmiddels meerdere keren heb uitgespeeld en ik dus duidelijk wel plezier heb kunnen beleven aan de game, wil ik de game toch ook geen echte aanrader noemen. In coöp is de game beter te pruimen. Wanneer je alleen speelt, ontstaat toch al gauw het beeld van game die snel in herhaling valt. Ook is de game eigenlijk maar zeer kort en ik zou ook eerder aanraden om hem te lenen van een vriend of van de bibliotheek. Deze titel aanschaffen met een paar vrienden tegelijk kan natuurlijk ook. Doe het hoe dan ook tegen een geringe prijs.
Oordeel Terminator 4: Salvation (PS3)
- Graphics
65 - Gameplay 65
- Originality
50 - Sound 60
- Replay
40 - Eindcijfer 63
748 )
28-05-2010 15:21