Gameplay
Je zou verwachten dat een Spyro spel vooral gemaakt is voor de jongere gamers. In Dawn of the Dragon zie je dat wel terug met de cartoon-achtige graphics en het design van de meeste hoofdrolspelers en vijanden. Dit keer speel je met zowel Spyro als Cynder, het voormalig slechte vrouwlijke draakje uit het eerste deel uit de Legend of Spyro serie. Speel je in je eentje, dan kan je nu met de linker trigger wisselen tussen Spyro, die wat langzamer maar sterker is, en Cynder die wat sneller maar zwakker is. Speel je echter met z’n tweeën, dan bestuur je allebei één van de twee en kun je health en magic aan de ander geven als het nodg is. Dat is ook wel handig, want in single player kan je voor je doodgaat gewoon wisselen naar de andere draak om het te overleven.
Spyro bescihkt over 4 elementaire aanvallen: vuur, water, aarde en ijs. Cynder heeft zogenaamd wat meer donkere aanvallen zoals vergif, angst, schaduw en wind, hoewel wind daar dan weer niet tussen past. Naast magische aanvallen speel je het spel gewoon zoals elk 13 uit het dozijn spel: X voor een lichte aanval, Y voor een zware aanval en combo’s met XXXY. Het is niet echt origineel en nogal saai, maar het werkt wel redelijk.
In deze Spyro kun je nu ook vrij rondvliegen. Omdat het spel op de 360 en PS3 uitkomt, zou je dus verwachten dat je nu grote open levels zou hebben waarin je overal heen kunt vliegen. In sommige levels is dit inderdaad zo: je kan dan over het hele level vliegen om de nodige items te zoeken en om het level uit te spelen. Ook kan je zo gewoon langs vijanden vliegen als ze te irritant zijn. Helaas zijn dit ook gelijk twee kritiekpunten...
Omdat je vrij rond kunt vliegen, zou je denken dat je dat in elk level zou kunnen doen. De meeste levels zijn echter ingedeeld in een aantal secties en zelfs als deze allemaal in één groot level zitten, kan je niet gewoon van sectie naar sectie vliegen omdat de camera je tegenhoudt of omdat je gewoon niet meer verder kunt vliegen. Op deze manier kan je ook nooit doodvallen, maar het is wel wat jammer dat je zo beperkt wordt. Soms zitten er stukken in een level waar de wind je een bepaalde richting op blaast, en hier moet je dan klimmen via wat planten op een muur. Het is niet echt vervelend, maar aangezien je een draak met vleugels bent kan dat wel een paar keer wat fronzen op je voorhoofd tevoorschijn toveren.
De meeste vijanden zijn, vooral in het begin, makkelijk te verslaan. Maak je een vijand dood met normale aanvallen, dan geven ze je groene bolletjes die je magic meter vullen. Maak je er een dood met magic, dan krijg je er rode levens bolletjes en blauwe XP bolletjes voor terug. XP gebruik je dan weer om je magic beter te upgraden. In ongeveer elk level zit ook één Elite vijand. Deze zijn veel en veel sterker en maken je in 2-3 klappen dood. Ook beginnen ze met een magisch schild onderdeel dat alle schade tegenhoudt tot je het kapot hebt.Als je zo’ n vijand voor het eerst tegenkomt, heb je geen enkel idee wat je moet doen want er wordt niks over uitgelegd behalve dat ze Elite zijn. Na een paar keer doodgaan vindt je uiteindelijk wel uit dat je ze eerst moet aanvallen met de magic die dezelfde kleur heeft als het schild onderdeel. Maar hierna slopen deze Elite ventjes je gewoon nog steeds, keer na keer na keer na keer. Deze vijanden zijn wel optioneel, maar je wilt ze natuurlijk wel gewoon doodhebben omdat je niet af wil gaan in een redelijk kinderspel en omdat je toch wel de bonussen wilt krijgen die ze achterlaten.
Deze Elite vijanden zijn een hele rare keuze voor een spel als dit. De rest van het spel is niet bepaald volwassen, terwijl je voor deze vijanden ongeveer dezelfde skills nodig hebt als voor iets als Ninja Gaiden 2 of Devil May Cry 4. Een paar keer slaan, dan precies op tijd weg rollen/springen, dan weer slaan, en dat dan zo’n 5 minuten volhouden. Het is frustrerend genoeg dat ik vaker “GRRRR” tegen mijn TV riep dan ik in Ninja Gaiden 2 ooit gedaan heb.
Het helpt ook niet dat de controls niet echt 100% werken. Meestal ram je maar gewoon wat op de X en Y knoppen en zolang dat werkt is het wel leuk. Pas in latere levels kom je vijanden tegen waar je echt voor heen en weer moet rollen. Soms werkt dat, soms niet. Spring je bijvoorbeeld weg voor een aanval, dan raken ze je meestal alsnog. Maar rol je weg voor een grote grond aanval, waarvan je zou denken dat je er gewoon voor zou weg moeten vliegen, dan krijg je geen schade. Mocht je Too Human gespeeld hebben, dan a) herken je dit systeem misschien wel, en b) leef ik met je mee!
Rondvliegen is wel leuk, maar omdat je wel gelimiteerd wordt door het level design voelt het nooit of je echt veel controle hebt. Vreemd genoeg blijf je ook altijd op ongeveer dezelfde hoogte en je moet landen door naar achteren te sturen, of door A ingedrukt te houden. Maar A is ook de knop om te springen of te vliegen. Het voelt allemaal een beetje matig aan.
Verhaal
Aangezien dit de conclusie is van de Legend of Spryo serie, moet het verhaal wel goed zijn. Nu heb ik de vorige twee spellen niet gespeeld, maar de meeste dingen die uit de vorige twee spellen komen zijn wel redelijk duidelijk. Soms wordt er naar iets uit een vorig spel verwezen, maar het is allemaal redelijk simpel te begrijpen. Het grootste vershil met oudere Spyro’s is dat Spyro nu een beetje een hulpeloze tiener is geworden. Het is een beetje zoals met de Spider-Man films: in het derde deel is de hoofdpersoon opeens super emo geworden en lijkt hij 0 zelfvertrouwen meer te hebben. Alles is onmogelijk en je kan niks meer. Als speler is dat nogal irritant: je maakt zelf wel uit of je iets wel of niet kan, en je hebt niet perse halflang zwart haar over je ene oog en/of krassen op je arm. Of inder geval heb je dat niet totdat je alle Elite vijanden doodgemaakt hebt voor de achievement...
De rest van het verhaal is redelijk standaard. Na jaren met Cynder vastgezeten te hebben in een kristal, wordt je ontwaakt om de wereld te redden van Malefor, een boze draak. Je gaat van level naar level om hem te stoppen. Af en toe kom je een eindbaas tegen die volgens een ouderwetse formule doodgemaakt kan worden. Slaan, ontwijken, ontwijken, slaan, en dan op het eind nog een paar keer op tijd op de juiste knoppen drukken in een eind-animatie.
Om de een of andere reden zit er wel een topcast aan stemmen in het spel. Elijah Wood (Frodo) speelt Spryo, Christina Ricci (Sleepy Hollow, The Addams Family) speelt Cynder, Gary Oldman (The Dark Knight, Sirius Black in de Harry Potter films) speelt de oude draak Ignitus en Mark Hamill (Luke Skywalker) is de boze draak Malefor.
Conclusie
Het Hollywood talent kan Dawn of the Dragon niet redden. Dit spel weet niet wat het wil zijn. Het is geen kinderspel omdat het soms frustrerend moeilijk is en het is ook geen echt volwassenen spel omdat het allemaal toch weer net te kinderlijk is. Het ziet er allemaal wel aardig uit, hoewel je wel merkt dat het ook gemaakt is met de PS2 in het achterhoofd. Sommige levels zien er ook heel mooi uit, terwijl andere er weer wat matig en inspiratieloos uitzien. In sommige tussenstukjes wordt geprobeerd om het gevoel te kweken dat je een episch verhaal aan het spelen bent, maar dan missen er soms weer geluidseffecten waardoor dat gevoel meteen weer weg is.
De gameplay is grotendeels te ouderwets om nog aan te raden door de minpunten in het spel. Dingen als vrij rondvliegen en een keuze uit verschillende aanvallen zouden een spel als dit wel kunnen redden, maar ze worden door het level design meestal juist weer tegengewerkt. Je kunt makkelijk zo’n 9 uur bezig zijn met het verhaal als je alles wat je tegenkomt probeert op te pakken of te verslaan, en je kan daar wel zo’n 3-5 uur aan toevoegen als je alles op 100% uit wilt spelen met alle Elite vijanden, bonus items en achievements.
Al met al voelt het vooral aan als een zeer matig spel. Je zal er geen jongere mensen mee blij maken, en de oudere gamer heeft meer dan genoeg te spelen dit seizoen. Misschien dat er ooit nog een goed Spyro spel gemaakt wordt dat puur voor de 360 en PS3 is, maar na dit spel zal dat waaschijnlijk wel zo’n 3 jaar op zich laten wachten.Het is niet het slechtste spel ooit gemaakt, maar tenzij je kinderen hebt en/of een hekel aan ze hebt, kan je Sinterklaas maar beter vertellen dat hij met Legend of Spyro: Dawn of the Dragon niet door de schoorsteen komt.
Oordeel The Legend of Spyro: Dawn of the Dragon (Xbox360)
- Graphics
60 - Gameplay
50 - Originality 50
- Sound 60
- Replay 65
- Eindcijfer 56
39435 
3)
25-11-2008 00:58
