Lord of the Milk
De grote vraag is of mensen dat Lord of the Rings niet zat worden. Zoals je weet kwam in 2001 de film uit geïnspireerd op het eerste boek, en de jaren daarop volgend kwamen er nóg twee films uit, evenals een enorme hoeveelheid aan mokken, sleutelhangers, t-shirts, action figures en natuurlijk games. Zo hebben we onder andere al TLotR: The Return of the King, TLotR: The Two Towers, TLotR: Battle for Middle Earth en TLotR: The Fellowship of the Ring van Vivendi voorbij zien komen. Nu is daar dan dus The Third Age, een game die net als het grootste deel van EA’s spellen op elk platform is verschenen. In tegenstelling tot hack & slash games The Return of the King en The Two Towers, is het in deze game niet hersenloos hakken en slachten geblazen, maar moet je a la Fire Emblem te strateeg uit gaan hangen. Is EA erin geslaagd de kwaliteit van die game enigszins te benaderen? Of faalt de software gigant hier jammerlijk in?
We hebben hier dus min of meer te maken met Advance Wars/Fire Emblem overgoten met een Lord of the Rings sausje. Zo vind je jezelf strijdend in authentieke LotR omgevingen, karakters als Gandalf, Legolas, en de rest van de mikmak onder je hoede nemend. Ook wordt het wapengekletter ondersteund door orkestrale, sfeerfolle deuntjes. Rechtstreeks uit de films gekopieerd. Met de sfeer zit het dus goed, maar geldt dit ook voor de gameplay? Niet helemaal om eerlijk te zijn.
Priegelen
Lord of the Rings: The Third Age heeft zijn eigen graf al gedeeltelijk gegraven door de onduidelijke priegel graphics. De characters die je in elke missie bestuurd, en dit zijn meestal een paar helden (welke goed en kwaad kunnen zijn, je kunt de story-mode namelijk ook vanuit een kwaadaardig oogpunt spelen) en nog wat kanonnenvoer in de vorm van boogschutters en zwaardmannen (als je kiest voor de goede kant), of orcs en goblins (als je als voor booswicht speelt) vallen vaak als een kameleon weg in de achtergrond. Iets wat je absoluut niet hebt bij een game als Advance Wars bijvoorbeeld.
Wat deze onduidelijke graphics extra boost, is het gegeven dat je per turn meestal maar een handjevol moves mag gebruiken, te verdelen over meerdere dozijnen priegelpoppetjes. Dit is nogal vervelend, aangezien bepaalde units op deze manier achterop, en op een gegeven moment zelfs in de vergetelheid raken. De hoeveel moves die je krijgt wordt trouwens bepaald door het lot, iets wat er in kan resulteren dat je bij sommige turns geen ene flikker mag uitspoken.
Wat jij en je tegenstander met een move mogen doen is vrij voor de hand liggend dunkt me. Je selecteert een character, en laat hem strategisch een paar stappen verzetten. Mocht je ervoor hebben gekozen je unit op één blokje afstand van de tegenstander te hebben geplaatst, dan kun je hem met zijn close combat wapen laten aanvallen. Is je unit echter een paar stappen verwijderd van vijandig gespuis, dan kan hij zijn boog/werpbijl het werk laten doen. De kracht en het bereik van de wapens verschild natuurlijk enorm per unit, een elven archer bijvoorbeeld kan enorm ver schieten, terwijl een vadsige dwerg weer uitblinkt in close combat.
Trekdrop
Schijnbaar korte battles worden in The Third Age onmenselijk lang uitgerekt. Zoals ik al eerder meldde krijg je per beurt maar een beperkt aantal moves toegewezen, iets wat er voor zorgt dat je complete leger zich als een slak voortbeweegt. Wat hier ook aan meehelpt is het feit dat een battlemap is opgedeeld in drie stukken (afgescheiden door een strook elventaal), waarvan elk stuk een eigen aantal moves toebedeeld krijgt. Spijtig dat de dobbelsteen soms bepaald dat je in een gebied waar een stuk of 3 units vertoeven je bijvoorbeeld vier moves krijgt, en in een ander stuk het omgekeerde.
Nu zijn die irritant lange battles al één ding, maar als je dan tijdens die battles niet eens kunt saven dan versplinterd mijn spreekwoordelijke klomp werkelijk in duizenden niet lijmbare stukken. Het is bij mij al meerdere malen voorgekomen dat ik midden in zware strijd zat, even wilde kappen, en dus maar uit noodzaak mijn GBA voor een aantal uren aan heb laten staan. Niet echt een geweldige oplossing moet ik zeggen, en anno 2004/2005 komt dit een beetje knudde over.
Alleen voor de die-hard
Veel positiefs heb je mij in deze review nog niet horen zeggen over deze game, maar is het dan allemaal kommer en kwel? Nope, dat is overdreven om te stellen. Met de sfeer en het geluid zit het namelijk dik in orde, en hiernaast gaf het best vaak voldoening om een battle winnend af te sluiten, met name dankzij de duur en de toch wel pittige moeilijkheidsgraad. Ook is het spel voorzien van een klein vleugje RPG, nadat je na een veldslag weer terug in het menu komt (of je deze nou hebt gewonnen of verloren), kun je je opgedane experience, wat je vergaard door vijanden te doden, besteden aan special moves. Deze kun je gebruiken om battles naar jouw hand te trekken. Tot slot zul je er lang mee bezig zijn de game compleet uit te spelen.
Feit blijft dat de game nergens écht spectaculair is of in iets uitblinkt, en vooral voor mensen die The Lord of the Rings geen ene kont aan vinden een game is om rustig weg te laten rotten in de schappen. Enorm grote fans van de serie echter, zullen met aanschaf van deze game waarschijnlijk geen werkelijke miskoop begaan, hoewel er natuurlijk genoeg andere LotR games zijn die de sfeer van de film veel beter overbrengen. Maar als je dus puur gaat kijken naar de kwaliteiten van het spel, schiet de boel te kort, en moet het spel buigen voor de onbetwiste meesters in hun genre: Fire Emblem en Advance Wars.
Oordeel The Lord of the Rings: The Third Age (GBA)
- Graphics
65 - Gameplay 65
- Originality
- Sound
80 - Replay 70
- Eindcijfer 69