Zoals eerder vermeld was het eerste deel een prima spel. Toch had het wat ruwe kantjes, met name de engine was meermaals een hekelpunt. Hoewel de game niet lelijk was, voelde het geheel enigszins gedateerd aan. Ook de voice-overs waren niet allemaal even geloofwaardig waardoor de cutscenes wel eens onbedoeld voor hilarische momenten zorgden. De ontwikkelaar beloofde deze minpunten weg te werken en de andere aspecten te verbeteren.
Goede tijden…
Her verhaal gaat door waar het eerste deel geëindigd was. Je kruipt opnieuw in de huid van Geralt van Rivia, een witcher. Witchers verdienen de kost met het doden van monsters. Ze dwalen rond in de hoop een opdracht te versieren en zo weer wat goudstukken rijker te worden.
Het verhaal begint wanneer Geralt is opgesloten is in een kerker. Hij wordt valselijk beschuldigd van moord op Koning Foltest. De proloog bestaat uit het antwoorden op een aantal vragen waarna je hetgene dat je vertelt ook na mag spelen. De eerste paar uren in de wereld van The Witcher word je prima begeleid en kan je zonder druk leren omgaan met alle mechanismen.
Wat meteen opvalt in het spel is de grafische pracht. Er zijn weinig spellen die dit niveau van detail benaderen en nog minder die het kunnen overtreffen. De levendige wereld en de gevechten doen je mond openvallen van verbazing. Hoewel de game ook prima speelbaar is op een matige computer, ontdek je de ware schoonheid pas echt met de instellingen op het maximum.
Ook het verhaal zuigt je meteen mee. De afwisseling tussen het ondervragen en het spelen zorgt voor het perfecte tempo om de game te starten. Je ontdekt wie de echte moordenaar van de koning is en hoe het komt dat men jou verdenkt. Na de proloog ga je op zoek naar de ware dader om jouw naam te zuiveren; een zoektocht die je een veertigtal uur zoet zal houden. Regelmatig word je getrakteerd op mooie tussenfilmpjes die je meer informatie verschaffen over alle gebeurtenissen.
In het spel moet je constant keuzes maken die het verdere verloop van je opdracht én latere opdrachten bepalen. Er zijn geen ‘goede’ en ‘slechte’ wegen zoals in Mass Effect. Je kiest zelf wat goed voor je is; een tactiek die ook al werkte bij het eerste deel en ook deze keer prima werkt. Het is wonderbaarlijk om te zien hoe CD Projekt er in slaagt de balans tussen actie en verhaal bijna de hele game in evenwicht te houden. Nooit heb je het gevoel dat de conversaties te lang duren of dat de gevechten langdradig zijn.
Die gevechten zijn misschien niet langdradig maar wel uiterst pittig. Vijanden stormen in grote getale op je af waardoor onoplettende zielen in een mum van tijd omsingeld zijn, wat meestal leidt tot een vlugge dood. Je zal alles uit de kast moeten halen om de strijd tot een goed einde te brengen: aanvallen blokkeren, wegduiken, speciale drankjes drinken en magie gebruiken.
Met deze gevechten verdien je ervarinsgpunten die Geralt helpen een level te stijgen. Het levelsysteem is er een uit duizenden maar voldoet prima. Zo kan je na elk nieuw niveau je vaardigheden een boost geven wat de gevechten, zeker naar de latere gedeeltes toe, een pak makkelijker maakt. Verder kan je je behelpen met alchemie waar je met behulp van recepten brouwsels kunt maken met allerlei nuttige werkingen. Voor spelers die weinig ervaring hebben met RPG’s is er de mogelijkheid om de moeilijkheidsgraad een tandje lager te zetten. Op de laagste graad zal je zelden een dode Geralt zien en kan je je volledig concentreren op het verhaal. Ik raad voor de meer ervaren spelers de normale instelling aan. Deze weet het evenwicht perfect te vinden en zorgt voor de fijnste ervaring. Het gevechtssysteem is even wennen maar loont de moeite als de speler zich er helemaal in verdiept.
Als afwisseling is de wereld van The Witcher doorspekt met kleine minigames. Zo kan je armworstelen, een robbertje vechten of een gokje wagen met de dobbelstenen. De eerste twee bestaan uit Quick Time Events waarbij je snel de knop moet indrukken die op het scherm getoond wordt. Druk je op tijd dan deel je een flinke slag uit aan je tegenstander, druk je te laat of verkeerd dan heeft Geralt er een litteken bij. Het zijn verre van opvallende spelletjes maar ze dragen bij aan de ongelofelijke ervaring die het spel je biedt.
Slechte tijden…
Het moge duidelijk zijn: The Witcher 2 is een heuse topgame. Toch zijn er een paar (kleine) minpuntjes. In spellen met grote spelwerelden zijn bugs bijna onvermijdelijk, en ook deze game telt er een aantal. Gelukkig zijn ze zelden storend. Verder is het selecteren van items in je omgeving onnodig lastig gemaakt. Je moet de cursor soms meerdere malen verplaatsen om het gewenste object geselecteerd te krijgen. Als laatste valt er iets te zeggen over de menustructuur, niet geheel onbelangrijk bij een RPG, die wederom onnodig onoverzichtelijk opgebouwd is. Zo is er voor waardeloze voorwerpen geen aparte categorie waardoor je verplicht bent om door al je items te scrollen om deze te verkopen of te dumpen.
Waar voor je geld?
Liefhebbers moeten niet twijfelen: kopen die handel! Met een interessant verhaal, een belachelijk mooie spelwereld, een pittig maar geslaagd gevechtssysteem en een rit die maar liefst veertig uur lang is, is dit net niet de perfecte RPG geworden. Deze game is de beste van zijn soort sinds jaren. Op een paar halve minpuntjes na heeft CD Projekt een dijk van een spel afgeleverd.
Deze review is geschreven door Jenthe Pondt
Oordeel The Witcher 2: Assassins of Kings Premium Edition (PC)
- Graphics
95 - Gameplay 90
- Originality
85 - Sound 85
- Replay 95
- Eindcijfer 95
238 )
09-06-2011 11:47
Enige kanttekening die ik bij je tekst heb is dat je in Mass Effect ook niet echt slechte keuzes hebt. Meer diplomatiek en pragmatisch dan goed of slecht. Maar dat is mierenneukerij.
