Als je de game voor het eerst opstart merk je gelijk dat je aan je 59 blocks memorycard niet genoeg heb. De game vraagt maar liefs zeventig blocks, en dus moet je bij deze game ook even een 251 blocks kaartje aanschaffen. Ook valt het je gelijk op dat de laadtijden soms wel erg lang duren. Alleen voor het opstart scherm ben je al zeker driekwart minuut verder. Dit alles mag de pret nog niet drukken want de game is erg goed al zeg ik het zelf.
Wat mij opviel is dat je niet net zoals bij de eerste Splinter Cell, een training mode kan afleggen. Wel zijn er enkele training filmpjes beschikbaar maar het is makkelijker als je dit soort dingen in een training of al spelende wijs leert. Beide is dus jammer genoeg niet het geval en ik moest daarom vaak het boekje raadplegen omdat ik soms niet eens wist wat het was.
Ik moet trouwens nog even melden dat ik Pandora Tomorrow niet gespeelt heb dus veel dingen die voor mij nieuw zijn kunnen ook al eerder zijn voorgekomen in de vorige game. Als je dus in het eerste level zit moet je omhoog klimmen, als je eenmaal boven bent kom je bij je eerste twee vijanden. Omdat het bij Splinter Cell altijd beter is geweest als je je vijand knock-out slaat dan hem door ze kop heen te schieten fluit je eerst even zodat je hun aandacht krijgt en ze dus op je af komen.
Hoewel ze het geluid horen zien ze je totaal niet als je in de schaduw blijft. Als bewakers dan echt dichtbij zijn kan je nu fluisteren in plaats van fluiten. Je kan de bewaker zo erg goed pesten. Zo komt hij sneller naar het punt waar jij staat zodat je hem op de grond kan slaan, ondervragen of als schild gebruikt.
Wat me wel tegen valt van de game is dat je weinig keus heb in wapens. Aan het begin van ieder nieuw level kan je namelijk kiezen hoe je hem wil spelen. Stealth, Assault of wat beste is voor dat level. Het maakt weinig uit welke je kiest want vaak zit er alleen een verschil in van zo’n 30 kogels en bij sommige levels een smoke grande. Persoonlijk had ik graag gezien dat als je verschillende modes heb om een level te spelen dat je in ieder geval een paar grote verschillen van onder andere wapens heb. Als je trouwens in een missie zit heb je verschillende checkpoints, vaak moet je dit al sluipend, en vooral niet schietend bereiken. Als je dit niet bereikt mag je vaak weer een heel groot stuk over nieuw doen. Je kan ook wel tussendoor saven maar de laadtijden van zowel een nieuw level betreden als het saven neemt best wat tijd in beslag. Kies je toch voor de optie saven start je precies waar je stond, dit heeft wel een voordeel want als je saved terwijl je gespot bent door iets of iemand en je begint overnieuw dan ben je gelijk weer helemaal save.
In Splinter Cell heb je best lastige controles. Het is niet makkelijk om alles in een keer onder de knie te krijgen en dus is het van belang dat je of het boekje eerst even leest of het boekje er bij houd terwijl je aan het spelen bent. Het rond kijken en het lopen gaat wel makkelijk. Met de analoge stick draai je rond en loop je voor- en achteruit en met de gele c stick kijk je een andere kant op. Andere controles zijn de y-knop die het springen mogelijk maakt, en de x-knop die je laat hurken of staan.
Ik denk dat ik nu wel alles heb gehad op een klein dingetje na, Splinter Cell Chaos Theory bevat namelijk ook een leuke maar erg korte multiplayer mode. In deze multiplayer mode speel je niet tegen elkaar maar heerlijk samen met elkaar. Je heb een vijftal missie met ieder 4 korte missies er in.
Andere veranderingen zijn de samenwerking functies. Zo heb je stukken waar je elkaar om hoog moet helpen, elkaar moet helpen aftakelen, en zelfs via de andere omhoog klimmen. Dit zijn allemaal opties die je veel nodig heb in de coöp. zodat je verder kan. Ook is het van belang dat jullie niet te ver uit elkaar gaan lopen. Als de ene namelijk dood gaat heeft de andere 30 seconde om je nog even te redden voordat je echt het loodje legt.
Bij de coöp. heb je ook de situatie dat je samen met de andere een bom moet defusen. Hoewel dit makkelijk klinkt is het best lastig om er voor te zorgen dat je beide het goede draadje knipt. Voor de rest is de coöp. vrijwel hetzelfde als de singleplayer.
Chaos Theory is een goede game. Hoewel hij nooit bij de toppers gaat behoren heb je een goed product gekocht als je hem aanschaft. Mede door de leuke, misschien iets te korte, multiplayer is hij zeker de moeite waard. Grafisch heeft het hier en daar nog wat zwakke punten en tref je soms ook nog een klein foutje in zowel de single als multiplayer. De game krijgt een laag cijfer voor “Originality” omdat dit soort games al meerdere malen zijn uitgebracht.
Oordeel Tom Clancy's Splinter Cell: Chaos Theory (NGC)
- Graphics
70 - Gameplay 78
- Originality
65 - Sound 70
- Replay 67
- Eindcijfer 78