Nieuw verhaal, nieuw personage
Een nieuw verhaal betekent een nieuw hoofdpersonage. Prelude to the Fallen vertelt het verhaal van de gemaskerde Hakuowlo. Hakuowlo wordt op een dag zwaargewond gevonden in een bos door twee meisjes genaamd Eruruu en Aruruu. Ze nemen hem mee terug naar hun dorp en daar verzorgen ze hem samen met hun grootmoeder tot hij weer bijkomt. Als Hakuowlo wakker wordt, vraagt hij zich af waarom de mensen hier staarten en oren hebben. Dat is echter niet zijn enige vraag: Waar is hij? Hoe is hij hier gekomen? Wie is hij? Zoals je hieruit kunt afleiden leidt Hakuowlo aan geheugenverlies en hij bevindt zich in een voor hem onbekende wereld. Hij is zijn naam vergeten en daarom krijgt hij de naam Hakuowlo van de grootmoeder van Eruruu en Aruruu, net zoals de overleden vader van de twee meisjes. Nadat hij een beetje van zijn wonden is hersteld ontpopt Hakuowlo zich snel als een belangrijk figuur binnen het dorp. Het gaat allemaal erg snel en voordat hij het weet is hij met het dorp in open rebellie met de koning. Ik ga niet vertellen wat er vervolgens gebeurt, daarvoor zul je Prelude to the Fallen toch echt zelf moeten gaan spelen.
Ondanks dat het vrij standaard voor Japanse spellen is dat het hoofdpersonage aan geheugenverlies lijdt, stoorde ik er mij in Utawarerumono: Prelude to the Fallen niet aan. Dit komt voornamelijk doordat de wereld, de bewoners en de planten en dieren interessant zijn. De wereld van Utawarerumono is erg goed uitgewerkt. Er worden wel allerlei termen naar je hoofd geslingerd voor de planten, dieren en gebeurtenissen. Als je het spoor even bijster bent dan kun altijd een term terugzoeken in een register. Zoals al eerder gezegd is het een visual novel. Veel visual novels bevatten allerlei keuzemomenten die kunnen leiden tot een van de vele einden. Dit is niet helemaal het geval in Prelude to the Fallen. Er zijn wel keuzemomenten, maar die hebben geen invloed op het einde. Het einde staat al vast en de keuzemomenten laten je alleen verschillende scènes zien. Er is door het enige einde geen motivatie om het spel nog eens te spelen.
Waar laat ik je staan?
De visual novel-elementen worden afgewisseld met strategische gevechten. Denk hierbij aan een systeem vergelijkbaar met Fire Emblem, Disgaea of Final Fantasy Tactics. De gevechten in Prelude to the Fallen kunnen best uitdagend zijn en wat nadenkwerk bevatten. Je kunt natuurlijk je personages in level laten stijgen door voorgaande gevechten opnieuw te doen, waardoor de nieuwe gevechten makkelijker worden. Waar ik zelf even aan moest wennen, was dat het uitmaakt welke kant het personage op kijkt aan het einde van zijn/haar beurt. Aanvallen van de zijkant of achterkant doen namelijk meer schade. Het is niets nieuws, maar het is toch even opletten hoe je de beurt eindigt. Ieder personage heeft een ‘’Zeal’’-balk, welke bij schade doen of krijgen oploopt. Als hij vol zit dan kan hij/zij een tweede keer aanvallen in een volgende beurt. Je kunt zelf bepalen wanneer je Zeal gebruikt. Zeal kun je sneller terugkrijgen door op het juiste moment op X-knop te drukken bij een aanval. Iedereen heeft natuurlijk zijn eigen vaardigheden die hij/zij kan gebruiken en krijgt de toegang tot nieuwe vaardigheden als hij/zij in level stijgt. Als het level hoger wordt, krijgen ze naast nieuwe vaardigheden toegang tot de Final Strike. Dit is een sterke aanval die gebruikt kan worden als de Zeal-balk volledig gevuld is. Iedere Final Strike heeft een speciale animatie. Naast de Final Strike krijgen ze ook toegang tot Co-op Chain-aanvallen. Dit zijn aanvallen tussen specifieke personages die vaak over een groter gebied schade kunnen doen. Natuurlijk is er magie in deze wereld en zijn er tovenaars die hier gebruik van kunnen maken. De overgang van visual novel naar een gevecht is logisch voor het verhaal. Het is dus noodzakelijk voor het verhaal dat er een gevecht plaatsvindt. De gevechten hebben een doel en zijn er niet alleen maar omdat er gevochten moet worden.
In een visual novel zijn de tekeningen van de personages en wereld van groot belang. Natuurlijk zijn de tekeningen in Prelude to the Fallen in de juiste resolutie, maar de variatie liet soms wat te wensen over. Er worden voor de personages maar één of twee verschillende tekeningen gebruikt en gezichtsuitdrukkingen veranderen niet zo vaak. Dat vind ik een beetje jammer, want je hoort wel veel emotie in de stemmen van de stemacteurs. Tijdens de gevechten is het grafisch prima, je kunt wel zien dat het om een remaster gaat, maar daar heb ik mij niet aan gestoord.
Conclusie
Utawarerumono: Prelude to the Fallen zorgt ervoor dat nu alle Utawarerumono-spellen in het westen te spelen zijn. Het interessante verhaal wordt afgewisseld met de strategische gevechten, die goed in elkaar overgaan. De gevechten zijn niet te makkelijk, waardoor je toch echt moet nadenken over de plaatsing van je personages. Mocht je de voorgaande delen gespeeld hebben en die leuk vinden, dan ga je je zeker vermaken met dit deel. Mocht je nieuw zijn in de serie en twijfelen over met welk deel je nu moet beginnen, dan zou ik aanraden om deze eerst te spelen. Prelude to the Fallen geeft meer introductie in de wereld dan de andere twee Utawarerumono-spellen, waardoor die daarna makkelijker te begrijpen zijn.
Deze review is geschreven door Pascal Jongsma.
7.7
9.9
2975 )
28-05-2020 12:57
117)
29-05-2020 05:25