Tja, deze intro klinkt natuurlijk erg alsof ik een hele grote ego heb, maar ik doe niets meer of minder dan onze enige echte Nintendo anti-held Wario. Het begon allemaal op de GBA waarop Wario op een (naar zijn zeggen) legale manier door middel van zijn superieure intelligentie veel geld wilde verdienen. Hier vloeide de game WarioWare, Inc. Minigame Mania uit waarin je als speler ruim 200 minigames voorgeschoteld kreeg die je binnen 5 seconden moest zien te winnen. Wario nam waarschijnlijk geen genoegen met de bakken vol geld die hij hiermee verdiende en dacht: ‘Die gasten met die pokke kubus zouden deze game natuurlijk ook wel willen spelen en daar hun zuurverdiende centjes aan willen uitgeven.’ En of Wario met deze ‘Cube’ versie van WarioWare echt bakken vol geld zal verdienen lees je hieronder.
Na het opstarten van WarioWare, Inc. : Mega Party Game$ weet je eigenlijk meteen waar de game naar toe wilt. Kijk niet raar op als je ineens een aantal neuzen in beeld ziet waar daarna twee vingers in worden gestoken of een vogel rond ziet vliegen die wel erg veel weg heeft van Wario zelf.
WarioWare, Inc. : Mega Party Game$ bestaat zoals vele games uit een singleplayer en een multiplayer modus. Bij een aantal games zit de multiplayer modus erin om de houdbaarheid van de game te verlengen, gelukkig heeft deze modus bij het grootste deel van de games een grote waarde (kijk naar Super Smash Bros: Melee en Mario Kart Double Dash!). WarioWare, Inc. : Mega Party Game$ is hier het tegenovergestelde van. Bij deze game is het niet eerst de singleplayer die je gaat uitspelen en daarna wat vrienden optrommelt om de multiplayer modus te gaan checken, neen, hier is het andersom. In WarioWare fungeert de singleplayer als een soort Practice modus zoals in bijvoorbeeld de Tony Hawk reeks.
Nu je wel door hebt dat we het hier niet hebben over een doodnormale game zal ik toch wat gaan vertellen over deze singleplayer. Deze is eigelijk best leuk! Als je de singleplayer voor het eerst speelt, zal je zien dat er drie etages zijn die weer onderverdeeld zijn in drie kamers. De kamers zijn allemaal gesloten, door op de deur te gaan staan open je de kamer en stap je binnen in de wereld van de minigames. In het begin zal er maar één kamer beschikbaar zijn, maar al gauw zullen er meerdere deuren open gaan. Dit valt helaas een beetje tegen aangezien maar een aantal kamers daadwerkelijk bestaan uit games. De overige kamers bestaan voornamelijk uit dingen die je zal gaan kijken wanneer je echt niets te doen hebt. De standaard singleplayer bestaat uit 25 minigames waarvan de laatste een Boss Stage zal zijn. Een Boss Stage is niet een game die je binnen vijf seconden moet zien te halen, maar hierbij krijg je langer de tijd om bijvoorbeeld je box tegenstander Knock-Out te slaan.
De ruim 200 minigames die in WarioWare, Inc. : Mega Party Game$ verschillen elk van genre. Er zijn acht verschillende genres die ‘beheerd’ worden door mensen uit Wario’s stad. Zo is Jimmy van de Sports games en houdt Dr. Crygor meer van realistische games. De minigames zitten echt op een schaal van doodnormaal tot absurd. Bij minigames als ‘Gold Digger’ waarbij je een vinger in de neusgaten moet mikken of het ‘handje schudden’ met een hond in ‘Shake!’ ga je geregeld denk: “WTF is dit nou waar!?” Zulke kreten kunnen tot hilarische momenten leiden in de multiplayer modus…
De modus waar WarioWare, Inc. : Mega Party Game$ het toch echt van moet hebben is de multiplayer modus. In tegenstelling tot de singleplayer waar je maar negen kamers hebt, zijn er in de multiplayer modus maarliefst twaalf kamers te vinden. En dit keer is niet slechts de helft minigames, maar heb je gewoon twaalf kamers tot je beschikken met daarin volop multiplayer games. Dit zijn dan geen simpele multiplayer minigames waarbij je een minigame speelt die je in de singleplayer gewoon in je uppie doet en in de mulitplayer met z’n vieren. Nee, je kunt bijna elke kamer als een aparte game zien. Beetje vaag geformuleerd, maar het gaat er dus om dat je niet zomaar even met meerdere spelers de minigames afraffelt maar hier eerst wat voor moet gaan doen. Een leuk voorbeeld hiervan is Card-e Cards. Bij Card-e Cards zal je in het midden van het ‘spelbord’ een e-Reader zien liggen met daaronder twee stapels e-Cards. Om en om zal een speler één kaartje, met daarop een minigame afgebeeld, van de stapel moeten pakken. De stapel bestaat niet alleen uit kaartjes met een minigame erop afgebeeld, maar je zal af en toe ook een kaartje tegen komen met daarop een e-Reader. Als jij degene bent die deze kaart getrokken heeft zal jij alle voorgaande kaartjes moeten spelen. Dit houdt dus in dat je alle afgebeelde minigames achter elkaar zal moeten uitspelen. Lukt je dit dan zal jij de hele stapel krijgen. Maar terwijl jij zo snel mogelijk de minigames probeert uit te spelen kunnen je medespelers kaarten van elkaars stapel jatten. Overigens heb je ook nog de mogelijkheid om met z’n 16-en met maar één controller te gaan touwtje springen. Gevloek en rake klappen verzekerd!
En dan kom je uiteindelijk toch bij het onderdeel waarbij je dingen zoals graphics en gameplay moet beoordelen. Vooral deze twee onderdelen zijn een beetje discutabel, want hoe kan Nintendo het tegenover haar fans maken om met GBA graphics aan te komen lopen? En wat heb je nou aan een game met ruim 200 minigames waarmee je in 5 seconden klaar bent? Vaak hoor je: de gameplay is fantastisch dus wat maken de graphics uit. Vaak ben ik het daar niet mee eens want het oog wilt ook wat, maar bij WarioWare, Inc. : Mega Party Game$ gaat deze stelling toch wel op. Want hier maakt het niet uit dat je een aantal pixels ziet tennissen of dat je een klein ‘beestje’ moet oppakken met twee simpele streepjes. Waarom zou je onwijs veel werk aan de graphics gaan hebben als de graphics van de GBA ook volstaan? In het eindoordeel zal ik de graphics toch beoordelen als matig, aangezien ze voor GameCube maatstaven gewoon erg tegenvallen. Voor iedereen die dus alleen de scores checkt; lees het bovenstaande want anders kan deze score je een verkeerd beeld geven.
Als laatste dan natuurlijk de drie dingen die bij deze game wat minder zwaar meetellen; Originality, Sound en Replay. Hier kan ik heel kort over zijn. Originaliteit is hier natuurlijk ver te zoeken aangezien de minigames rechtstreeks van de GBA versie komen. Gelukkig maakt de multiplayer modus dit goed. Van de geluiden in de game moet je je niet al te veel voorstellen, rare geluiden als een gapende of blije Wario kom je vaak tegen. De geluiden zijn gewoon heel gecompliceerd, maar doeltreffend en zorgen er voor dat je zweethandjes gaat krijgen. Tu-Du-Du-Du-Du… De replay waarde van de game ligt aardig hoog. De singleplayer modus is best magertjes, maar door de multiplayer modus maakt dit alles goed.
Oordeel Wario Ware Inc.: Mega Party Game$ (NGC)
- Graphics
45 - Gameplay
92 - Originality
70 - Sound
60 - Replay 87
- Eindcijfer 81
7446 )
11-09-2011 05:56