Waar in Simulator op bijna elke fout de doodstraf staat, heb je in Realistic de mogelijkheid om sommige stuurmansfouten als Stalls (door lage snelheid heeft je vliegtuig geen lift meer en neemt de zwaartekracht wraak) ongedaan te maken. In Arcade neemt men het niet zo nauwe met de wetten van de natuur en kan je zonder problemen de meest bizarre stunts uitvoeren waar een echte piloot spontaan flauw van zou vallen. Ikzelf koos voor de laatste modus, omdat ik het op de eerste plaats naar mijn zin wilde hebben, en niet de intentie heb om ooit een echt vliegtuig te besturen.
Het spel bevat naast de campaign van rond de 20 missies nog een groot aantal losse missies, om een totaal te maken van meer dan 50 missies. Toch zit hier een kanttekening bij. Net als in een echte oorlog zijn de doelwitten vaak voor de hand liggend. Bescherm bommenwerpers, val bommenwerpers aan, bescherm een basis of val een basis aan. Natuurlijk verandert de achtergrond van elk gevecht en variëren de vliegtuigen van de tegenstanders ook, maar na 8 uur spelen heb ik het gevoel dat ik alles gezien heb.
De grafische kwaliteit van het spel wisselt nogal. De oorspronkelijke leegtes van Groot Brittannië en Sicilië maken later in het spel plaats voor de prachtige besneeuwde bossen bij Bastogne en het fenomenale eindgevecht bij de Reichstag in Berlijn. Laat je dus niet afschrikken door de initiële lege slagvelden, Berlijn is het doorspelen zonder meer waard. Pas daar komt het spel echt tot zijn recht. Tussen de rookpluimen van je neergeschoten tegenstanders en de enorme flak-explosies om je heen zal je je best moeten doen om je doelwitten te onderscheiden op de kapotgeschoten resten van wat ooit Berlijn was. Met de mooie muziek, gecomponeerd door Jeremy Soule, op de achtergond laat het spel zich in de allerlaatste missies van de campaign van zijn beste kant zien.
Hoewel het spel dus groot genoeg is, en de grafische kwaliteit prima in orde, blijft er toch wat knagen tijdens het spelen. Het spel voelt niet af. Alsof het een stuk beter geweest zou zijn wanneer ze nog iets langer voor de ontwikkeling hadden uitgetrokken. De voice-overs, met name die van de verteller, is ver onder de maat en het feit dat ze dezelfde man gebruiken voor vijf verschillende karakters helpt ook niet om je je in te laten leven. De ondertiteling loopt soms achter bij de gesproken tekst en de presentatie is op zijn zachtst gezegd old-skool te noemen. Een simpele gesproken tekst onder het beeld van jouw vliegende Mustang of Spitfire moet je aansporen om verder te spelen en een binding te voelen met de hoofdpersonen eehmmm.. wat waren hun namen…Henry Hatsworth en Vladmir Putin, maar slaagt hier zeker niet in. Bovendien leek alle tekst geschreven door iemand die oorlogen “cool” en “vet” vindt, in plaats van iemand die daadwerkelijk deelgenomen had aan de verschrikkelijke werkelijkheid van de grote luchtveldslagen, waar elke seconde je laatste kon zijn en je door pure pech het leven liet.
Ook de multiplayer lijkt niet af. Ten eerste was het een crime om het aan de praat te krijgen. Je moet je registeren op een online service, een mail openen, je account activeren, terug het spel in, weer een sessie starten, Alt-tab naar Windows terug, je multiplayer key invoeren, terug het spel in en hopen op een verbinding. Ik heb kort gezegd nog nooit zoveel moeite moeten doen voor een potje multiplayer en dit is dan ook onaanvaardbaar.
Maar zelfs al zit je in een game dan merk je dat er links en rechts is afgeraffeld. Wanneer je iemand neerschiet staat er “Buzzfinger Jaapolsthoorn”. De moeite is zelfs niet genomen om de simpele woorden “was shot down by” in te vullen. Ik zal de eerste zijn die toegeeft dat het leuk is om online met anderen de strijd aan te gaan, maar het is jammer dat er niet meer moeite in is gestoken om het geheel af te maken.
Voor de echte flight simulator fanaat is een mooi spel gecreëerd, maar mensen die de voorkeur geven aan Arcade games kunnen beter terecht bij…ehm…er zijn weinig alternatieven op de markt. In het land der blinden is eenoog koning en zo geldt dat ook hier. Wings of Prey is een vermakelijke flight-sim, die zich zo serieus neemt als jij wilt. Toch schiet het spel op verschillende punten tekort door de matige presentatie en het soms ronduit slechte voice-over werk. Een aanrader voor hen die al tijden op zoek zijn naar een nieuwe flight-sim, maar mensen die arcade shooters prefereren kunnen deze game beter aan hun voorbij laten gaan.
Oordeel Wings of Prey (PC)
- Graphics
75 - Gameplay 75
- Originality
60 - Sound 70
- Replay 75
- Eindcijfer 70
3846 )
02-06-2010 22:11
3)
02-06-2010 23:12
Ik hoop dat ik niet de enige ben die er zo over denkt 
