Wipeout Pure review PSP

Review Wipeout Pure (PSP)

De PSP zal 1 september goed ondersteund worden met een flink uitgebreide games line-up. Een game uit die line-up is Wipe-Out Pure, afkomstig uit de ontwikkelstudio’s van Sony. Het principe van Wipe-Out zal niet geheel onbekend zijn voor jullie; als eerste de finish van futuristische banen in enorm snelle “auto’s” overgaan. Hoe pakt dit uit op de PSP?

Een enkeltje States zonder...
We maken even een sprongetje terug in de tijd, een kleine 3 weken geleden om precies te zijn, naar de avond voor de dag dat mijn vader richting de States zou vliegen. Het was al bekend dat hij niet terug mocht komen zonder een PSP, en na een paar uurtjes getracht te hebben uit te leggen wat het apparaat nou precies allemaal kan, wat niet gelukt is overigens, kwam ik voor de moeilijke keuze welke 2 games ik er bij zou nemen. NBA Street stond al vast, een fervent b-baller als ik kan niet zonder die reeks, maar welke andere game te nemen? Dan maar naar GameRankings.com, even kijken wat mijn lieve collega’s van de PSP line-up vinden. Lumines stond bovenaan, maar om nou het risico te nemen en een puzzle-game aan te schaffen... Dan maar de nummer 2 van de lijst, inderdaad, Wipe-Out Pure. Met een score van bijna 90% leek het spel verplichte kost, en ik ga je nu eens haarfijn vertellen óf, en zo ja, waaróm dat zo is.

7 van de 8
Half 9 ’s ochtends en ik haast me naar beneden, en jawel, daar stond mijn vader in de deuropening met een PSP incluis Wipe-Out Pure en NBA Street Showdown. Als een klein kind trek ik m’n PSP uit de koffer en start Wipe-Out op. Na een hoop dingen te hebben ingesteld kon ik dan eindelijk gaan gamen, en het was werkelijk verpletterend hoe helder en scherp de actie in Wipe-Out van je scherm afspettert. Maar goed, daarover later meer. Ik begon met een simpele Single Race en koos als vanzelfsprekend voor de eerste baan. Wat me gelijk al opviel was de redelijk hoge moeilijkheidsgraad, ik eindigde met trots op de 7e plaats, en dat terwijl er in totaal 8 toestellen meedoen, en dat óók nog eens op de laagst mogelijke snelheid. Maar goed, na een paar keer te hebben geoefend werd ik al redelijk goed in Wipe-Out, en dat is hét moment waarop je pas echt plezier krijgt in dit spel. De een na de andere overwinning haal je en het wordt alsmaar moeilijker en moeilijker. Tot je op een punt komt waarop het écht moeilijk begint te worden en je je geen fouten meer kan veroorloven...

Wipe-Out Pure bestaat uit een aantal modi. Allereerst de mode die ik al beschreef; de Single Race. Hierin neem je het op tegen 7 andere toestellen op 1 baan. In het begin zijn dit er slechts 4, maar naarmate je vordert in het spel unlock je steeds meer banen. Daarnaast is er ook nog de Tournament mode, een naam die je vast wel bekend voorkomt. Hierin is het de bedoeling om eerste te worden over een viertal banen. Hoe meer toernooien je wint, hoe meer banen en extra’s je vrijspeelt. Ook in Wipe-Out Pure ontbreekt de Time Trial niet. Hoe sneller je per baan bent, hoe hoger je ranking is, it’s as simple as that. Als laatste is daar nog de zogenoemde Zone, waar het de bedoeling is om zoveel mogelijk Zones te halen op een baan. Hoe meer Zones je haalt, hoe sneller je toestel wordt en hoe sneller je de fout in gaat. Zo veel mogelijk Zones met zo weinig mogelijk schade is dus de bedoeling. Om al deze modi, die zich overigens afspelen op 16 verschillende banen, uit te spelen ben je wel even zoet.

Het racen in niet-bestaande toestellen op niet-bestaande banen kan misschien saai klinken maar is dit zeker niet. Ik zal je eens een gemiddeld rondje Wipe-Out voorleggen, en dan wel op een redelijke moeilijkheidsgraad. Je begint vlak voor de streep omringt door een publiek van enkele duizenden mensen die jou en je tegenstanders, die overigens al ronkend voor je staan, toejuichen. Er wordt afgeteld en juist op het moment dat er “Go!” wordt geroepen druk jij op de gas-knop, in mijn geval het kruisje, en schiet je weg langs je eerste 4 tegenstanders. Al gauw zit je op de 400 mijl per uur, maar dan bots je hard tegen de nummer 3 op en sluit je aan als nummer 4. Even wordt je ingehaald door de achterliggende toestellen, maar wanneer je eenmaal de boost op de weg en een fatsoenlijk wapen hebt gevonden, schiet je deze makkelijk weer voorbij. Voor je zie je een tegenstander ervandoor gaan, maar jij voorkomt dit door er een raket achteraan te sturen en daarmee z’n achterste lichtelijk te frituren. Nummer 3 is nu je postitie en je begint aan je 2e ronde waarbij het ook gelijk moeilijker wordt. Als Rossi op zijn 125cc stuur je door de verschillende bochten en afdalingen heen alwaar je steeds verder inloopt op de nummer 2. Tijd voor een nieuw wapen! Ditmaal is het een hittezoekende raket die je, na de computer even het doelwit vastgesteld te laten hebben, afvuurt richting de nummer 2. Nu wordt het een nek-aan-nek race, en net op het moment dat je denkt te gaan verliezen krijg je nog gauw een Boost mee waardoor je rakelings langs de nummer 1 over de finish schiet. Wipe-Out Pure bestaat iedere seconde uit actie, en deze actie is pas over wanneer je de finish passeert. Jammer genoeg wordt dit alles, voor mij in ieder geval, na een tijdje behoorlijk repetetief en eentonig. Gelukkig houdt de moeilijkheidsgraad van het spel de speeluurtjes redelijk hoog, je wíl die ene race gewoon halen, maar na een uurtje Wipe-Out heb je het wel weer even gezien.

Graphics en Geluid
Een racespel is nergens zonder goed geluid en flitsende graphics. Gelukkig bezit Wipe-Out Pure over beide, en dan met name die flitsende graphics. Alvorens je het spel ook maar hebt gespeeld wordt je al verpletterd door een geweldig introfilmpje wat érg goed tot zijn recht komt op het scherm van de PSP, en als je dan denkt dat de in-game beelden minder indruk op je maken dan heb je het goed mis. De banen zien er werkelijk subliem uit, om nog maar te zwijgen over de lichteffecten die ontstaan tijdens explosies en versnellingen. Qua graphics zit Wipe-Out Pure dus wel goed, maar hoe klinkt het? Nou, uit de 2 speakers die aan de onderkant van de PSP zitten komt niet geweldig geluid, maar wanneer je een koptelefoon aansluit komen de geluidseffecten en tracks van onder andere DJ Tiesto pas echt goed tot hun recht. De deuntjes worden op een gegeven moment wel wat eentonig, maar echt hinderlijk is het niet. Zowel het geluid als de graphics zijn dus dik in orde.

Extra’s
Wipe-Out kent, naast de beschreven modi voor de single player, ook nog een multiplayer. Helaas ken ik slechts 1 persoon met een PSP, mijn broer, maar aangezien single-game Multiplayer niet mogelijk is heb ik de multiplayer nog niet kunnen testen. Een extraatje wat al wel werkt en nog handig is ook is de optie om extra content te downloaden via het internet. Nu gaat dat nog via de computer waarbij je de content handmatig via een USB connectie moet installeren, maar in de toekomst zou het best eens zo kunnen zijn dat je direct via je PSP het web op kunt waarna je extra banen, toestellen en opties kunt binnenhalen. Érg handig, en dit verlengt de houdbaarheid van de game ook gelijk!

Conclusie
Na het lezen van de tekst zal je vast wel begrijpen dat ik Wipe-Out Pure een behoorlijk goed spel vind. Op sommige puntjes mist het spel nog wel wat, ik noem te weinig banen en de eentonigheid, maar dit maakt de game met de graphics, het geluid en de vette actie weer helemaal goed. Ook de mogelijkheid om extra content te downloaden is érg leuk, en ik zou niet verbaasd opkijken als je deze optie in de toekomst vaker in PSP games aantreft. Wipe-Out Pure is een érg goede launch-game, en als je fan bent van racen maar nét iets meer actie wilt dan is Pure een goede keuze!