Zoo Keeper review NDS

Review Zoo Keeper (NDS)

De afgelopen jaren zijn er veel nieuwe puzzelspellen bedacht. Bejeweled is er een van. Het spel doet het vooral goed op MSN. Maar ik ga mijn review niet schrijven over een verslavend MSN spelletje. Ik ga mijn review schrijven over Zoo Keeper, een verslavend DS spelletje. Lang geleden, toen Queen nog hip was en 2D graphics de shit waren, kwam er op de Game Boy een spelletje uit genaamd Tetris. Tetris was een uitermate simpele puzzelgame en verkocht supergoed. Een puzzelspel is nog nooit zo verslavend geweest als Tetris. Vele andere mensen probeerde het spel te evenaren. Ze kwamen vaak in de buurt, maar het was het allemaal helaas net niet.

Zoo Keeper is het vervolg op Zooo dat voor de Game Boy Advance verscheen. Het principe is hetzelfde als in Bejeweled. Hier speel je echter niet met edelstenen, maar met vrolijke vierkante blokkendieren. De bedoeling is namelijk dat je drie of meer dieren op een rij zet. Zodra je dit doet verdwijnen ze en komen er van bovenin het veld weer nieuwe bij zodat je scherm weer vol staat met allerlei vrolijke diertjes. Hoe zit het dan met dat touch screen en het tweede scherm vraag je jezelf dan af? Op het bovenste scherm zie je je aantal punten en hoeveel diertjes je nog achter slot en grendel moet zetten. Op het onderste scherm barst het van de actie. In tegenstelling tot de Game Boy Advance versie zit er namelijk in Zoo Keeper tijd. Als je met de vierpuntstoets alle diertjes één voor één af moest gaan, zou dit te lang duren. Best handig dat de DS dan een touch screen heeft. Nu kun je namelijk razendsnel spelen en dit zul je ook nodig hebben want je tijd raakt steeds sneller op. Gelukkig krijg je steeds weer wat tijd terug door de dieren op te sluiten.

Zoo Keeper bestaat niet uit één simpele mode. Er zijn nog een aantal andere varianten die je kunt spelen. Allereerst heb je de normale mode. In de “Normal mode” begin je rustig met het opsluiten van drie dieren van elk soort. Er zijn in totaal acht diersoorten die je weg moet spelen. Iedere keer als je een level hebt uitgespeeld, moet je meer beesten terug naar hun kooi sturen. Dit kan in drie verschillende moeilijkheidsgraden.

Naast de “Normal mode” kent het spel ook een aantal andere opties. Allereerst hebben we de “Tokoton 100 mode”. Het is de bedoeling dat je in ieder level 100 verschillende beesten vangt. Zodra je, bijvoorbeeld van de leeuw, 100 stuks gevangen hebt, mag je naar het volgende level. Ook is er een “Quest mode”. Hier moet je verschillende opdrachten doen die de directeur van de dierentuin je voorlegt. Je moet bijvoorbeeld zeven keer vier beesten tegelijk vangen of je mag enkel krokodillen vangen. Iedere keer dat je dit doet krijg je punten. Doe je het verkeerd of doe je er simpelweg te lang over dan krijg je minder punten of gaan er zelfs punten af. Puzzelen is dus echt vereist in deze mode. Als laatste kennen we de “Time Attack mode”. In zes minuten moet je zoveel mogelijk punten halen.

Natuurlijk smeekt deze game om een multiplayer optie. Deze zit er dan gelukkig ook in. Omdat het spel enkel een single card multiplayer optie heeft, heb je geen extra exemplaar nodig van het spel. Dit maakt het dus mogelijk om snel een potje multiplayer op te zetten. Ik moet zeggen dat ik in lange tijd niet zo’n leuk potje multiplayer heb gespeeld. Het is heel erg verslavend en je blijft spelen. Toen ik het speelde tegen onze eigen Niels (Apenheul) speelde we net zo lang door totdat een van onze DS-en het begaf. Dit zegt dus wat over de verslavingsfactor die het spel met zich meedraagt.

Zoals bij iedere puzzelgame boeien de graphics niet echt. Toch moet ik zeggen dat het er allemaal heel mooi uit ziet. Het ziet er sowieso beter en mooier uit dan de Game Boy Advance versie. Toch maakt dit allemaal niet uit. Zoo Keeper is een spel dat draait om de gameplay. Die is dan ook zeer goed. Het spel heb je binnen een minuut door en als je Bejeweled kent, dan pak je het spel op en kun je tijden spelen. Vaak vraag ik me af wat nu precies een goed spel is. Het antwoord is gelukkig erg simpel. Een spel is pas goed dat als je het afzet je het meteen toch nog “eventjes” wilt spelen. Voor je het weet ben je dan weer een uur verder. Zoo Keeper is zo’n spel.

Toch zit er wel een minpuntje aan het spel en dat is het geluid. Zelden heb ik zulke irritante deuntjes gehoord. Toch ergert me dit niet echt. Het hoort bij het spel en het past er heel erg goed in zelfs. Toch weerhield ik me niet om het geluid soms echt af te zetten. Gelukkig kun je in de opties het geluid afzetten.

Verder rest mij nog de conclusie. Het spel is werkelijk fantastisch. Het komt zelfs aardig in de buurt van Tetris. Hoewel het niveau van Tetris niet gehaald wordt, wil ik niet zeggen dat het spel slecht is. In tegendeel. Het spel heeft alles te bieden voor een puzzelfanaat: Snelle en vooral heerlijke gameplay dankzij het touch screen, tijd om de snelheid erin te houden en natuurlijk een lijst met high scores waar je natuurlijk bovenaan moet staan. Als je van puzzelen houdt dan is Zoo Keeper een regelrechte aanrader naast Polarium. Heb je nog geen puzzelspel, maar wil je er wel een dan is Zoo Keeper een uitstekende keus.