Maar is het momentum rondom de favoriete actieheld van de jaren ’90 niet allang verloren? Kent de nieuwe generatie gamers "The Duke" nog wel? Om te verklaren waarom oudere gamers zo opgewonden reageren op "capture the babe" en "team dukematch" moet de nieuwere generatie hoognodig eens kennismaken met de floppy-held die Duke Nukem heet.
Wie kent Duke Nukem überhaupt nog?
Voor iedereen die geboren is na 1996, zal de naam Duke Nukem niet dezelfde lading hebben als voor hen die het levenslicht eerder zagen. 1996 was namelijk het jaar dat iedereen een PC wilde hebben om Duke Nukem 3D te spelen, een van de meest sprekende en betekenisvolle titels aller tijden. Maar om een goed beeld van "The Duke" te krijgen moeten we iets verder terug in de tijd, namelijk 1991. Dit was het jaar dat het eerste Duke Nukem spel op floppy werd uitgegeven. Het was geen daverend succes zoals Commander Keen, maar werd goed genoeg ontvangen om een deel twee te verantwoorden, dat in 1993 uitkwam. Dankzij deze twee platformspellen maakten we kennis met een luidruchtige, aan Oprah verknochte machoman die al schietend de wereld van buitenaardse invasies verloste. Het werd vooral duidelijk dat "The Duke" niet van aliens hield en dat hij niet bescheiden was (zijn fictionele biografie uit deel twee heette "Why I’m so great").
Een sprong voorwaarts, we schrijven 1996. Na de successen van onder andere Doom, Wolfenstein en Heretic was het genre van de First person shooters (FPS) aan het indutten. Een bedrijfje genaamd 3D Realms had zich in de FPS-wereld laten zien met Rise of the Triad, maar er was meer nodig om een revolutie te ontketenen en eeuwige roem te verwerven. Dat kwam er wel met 3D Realms’ Duke Nukem 3D. Het verhaal gaat verder waar de floppy-platformspellen waren geëindigd: "The Duke" keert terug naar aarde en verwacht een heldenonthaal. Maar in plaats van een welkomstcomité, wordt zijn schip boven Los Angeles opgewacht door een nieuwe invasiemacht. Vanaf dat moment maken we kennis met "The Duke" in 3D en kunnen we de wereld door zijn ogen zien. Van platformer tot FPS; Duke draait er zijn hand niet voor om.
Na zijn succesvolle campagne in Duke Nukem 3D, waar ik zo nog even op terug zal komen, wordt al snel "Duke Nukem 4" aangekondigd. Dat dit spel ‘even’ op zich zal laten wachten is ondertussen zelfs een "Guinness Book of World Records" -feit. Gelukkig betekende de lange programmeerperiode van de mannen van 3D Realms niet dat "The Duke" stil zat, hij was nog in vier games te bewonderen (alle ports niet meegerekend). Opvallend detail is dat al deze games direct het succesvolle FPS-genre vaarwel zeiden en dat we "The Duke" voortaan op de rug zouden zien. Met Time to Kill en Land of the Babes deed Duke de Playstation aan en met Zero Hour de Nintendo 64. Tussendoor was daar ook nog het iets minder geslaagde The Manhattan Project op de PC.
"The Duke" spreekt: oneliners
"The Duke" werd mede zo populair vanwege zijn meestal foute en grove oneliners. Om dit te verduidelijken, staan hier een paar van mijn favoriete "Duke" uitspraken. 3D Realms wist wat er speelde in de hoofden van de spelers. Met verwijzingen naar bijvoorbeeld South Park werd de illusie gewekt dat Duke Nukem niet alleen een held was, maar ook "één van de jongens". Hij vond dezelfde dingen leuk als de mensen die zijn games speelde en ook al waren zijn teksten niet in ieder spel van een hoog niveau, ze wisten altijd de juiste sfeer neer te zetten.
"Time to kick ass and chew bubblegum, and I’m all out of gum"
Met deze uitspraak begon "The Duke" aan zijn campagne tegen de aliens en maakte hij duidelijk dat hij er geen gras over zou laten groeien.
"Blow it out your hole"
Als Duke een vijand liet ontploffen was hij er niet rouwig om.
"Hmmnn, I don’t have time to play with myself"
Dubbelzinnig, maar hij doelde waarschijnlijk op de Arcade-automaat waar hij zelf de hoofdrol in speelde.
"So he didn’t escape from L.A.", "Yippie-ka-yay, Motherfucker"
Duke Nukem stond bol van film- en gamereferenties. Duke zelf was een ode aan de actieheld van de jaren ’80 en regelmatig werd er hommage gebracht aan dit genre. De eerste quote hierboven hoorde je wanneer je de restjes van Snake Plissken vond, een rol van Kurt Russel in Escape from L.A.. De tweede is natuurlijk van John McClane uit Die Hard. Maar "The Duke" quote uit een breed scala van cinemagrafische en gameinteresses; onder meer Star Wars, Doom, de Love Boat, Aliens en Apocalypse Now passeerden de revue. In de latere delen zou ook Lara Croft regelmatig een hak worden gezet.
"Your face, your ass, what’s the difference?"
Ook in de latere Playstation-spellen was "The Duke" niet op zijn mondje gevallen, al moet gezegd worden dat het wat grover en meer geforceerd aan begon te voelen.
"Suck my Boomstick", "Hail to the King"
Veel van de quotes die aan Duke Nukem zijn toegeschreven zijn opvallend genoeg quotes uit de Evil Dead films. Ere wie ere toekomt, Ash was ook een koning in zijn tijd.
"Has anyone seen mr. Hankey?"
"The Duke" ging gelukkig met zijn tijd mee en refereert in de latere delen aan populaire cultuur-uitingen. Dit is er eentje uit South Park mocht je het je afvragen.
Door deze oneliners nam de controverse rondom Duke Nukem alleen maar toe, maar dat maakte toen nog weinig uit; games waren een niche en Duke Nukem was een niche op zich. Er zijn naar mijn weten nooit kamervragen gesteld over Duke Nukem en ook is hij nooit gecensureerd. Gelukkig maar, want hierdoor is het genre mede groot geworden.
Tot zover deel één van deze korte geschiedenisles over de grote macho gameheld. In het volgende deel bespreek ik de impact van "The Duke" en de productie die het Guinness book of records wist te halen!
7501 
2)
25-05-2011 22:47
