Baten Kaitos I & II HD Remaster bundelt twee Baten Kaitos games: Baten Kaitos: Eternal Wings and the Lost Ocean en de prequel Baten Kaitos Origins. Origins kwam 2 jaar na het origineel uit en is nooit in Europa uitgegeven. Hoewel de hoofdpersonages verschillen, sluiten de twee verhalen op elkaar aan. Ze spelen kort na elkaar af in dezelfde wereld, waardoor diverse locaties en sleutelfiguren in beide games voorkomen. Je staat dus voor een lastige keuze: in welke volgorde ga je deze games spelen? Hoe dan ook levert het je de nodige ‘aha’-momentjes op als er puzzelstukjes op hun plaats vallen. Volgens mij is er geen verkeerde volgorde, dus leef je uit!
Net even anders
De Baten Kaitos games doen veel dingen net even anders dan andere RPG’s. Zo ben jij zelf niet het hoofdpersonage. Nee, jij bent een geest die verbonden is aan het hoofdpersonage. Gedurende de games beantwoord je vragen en geef je advies. Ondertussen bestuur je de hoofdpersoon wel gewoon. In het eerste deel is dit Kalas; een wat onaardige jongeman die op reis is om de moord op zijn opa te wreken. Op die reis ontmoet hij Xelha, die op een gevaarlijk complot van het slechte keizerrijk is gestuit. Datzelfde keizerrijk zit achter de moord op Kalas’ opa, dus vormen ze tegen heug en meug een bondje. Zo reis je van het ene zwevende eiland naar het andere, waar je telkens weer de paden kruist met het keizerrijk. Onderweg pik je de nodige bondgenoten op, word je sterker en raak je verwikkeld in een avontuur dat het lot van de wereld bepaalt.
Ogenschijnlijk is Baten Kaitos dus een standaard RPG. Toch onderscheiden beide games zich op diverse vlakken, waarvan de ‘Magnus’ een van de belangrijkste is. Dit zijn kaarten die de essentie van voorwerpen uit de wereld bevatten. Zo gebruik je Magnus in gevechten en je slaat er voorwerpen in op. Vooral grappig is dat het geen statische objecten zijn; naarmate de tijd verstrijkt, verandert het voorwerp in de Magnus. Zo gebruik je een rijpe banaan tijdens gevechten om je wonden te helen. Maar is de banaan overrijp, dan wordt het een object waarmee je aanvalt. Melk uit het dorp verandert na een tijdje in yoghurt en nog later in kaas. En verse bloemen zijn na een tijdje gedroogd. De Magnus waarin je dit soort dingen meeneemt zijn beperkt. Je moet dus goed afwegen wat je meeneemt en voor hoe lang.
Overeenkomsten en verschillen
Op het eerste gezicht lijken beide games erg op elkaar. Ze zien er bijvoorbeeld hetzelfde uit, met van tevoren gerenderde achtergronden waar 3D-figuren overheen bewegen en in beide games spelen de Magnus een essentiële rol. Tegelijk zijn het tegenpolen. Baten Kaitos neemt bijvoorbeeld in ieder opzicht de tijd. Om het verhaal op te bouwen, in gevechten waarbij je na elke beurt een resultatenscherm ziet en in het specifiek voor elk personage opbouwen van een kaartendeck. In Origins gaat alles sneller. Tijdens gevechten lopen beurten kriskras door elkaar en is er constante tijdsdruk om snel kaarten te trekken. Het deck deel je met je reisgenoten en het verhaal komt veel sneller op gang. Voor beide benaderingen valt iets te zeggen. Persoonlijk genoot ik meer van de mystiek, het dromerige en ook wel overzichtelijke van de eerste Baten Kaitos.
Goede remaster?
Het is duidelijk dat aan deze heruitgave van Baten Kaitos de nodige aandacht is besteed. De achtergronden springen het meest in het oog. Die zijn meestal mooi scherp en met de vele bewegende onderdelen zijn ze ook nu nog een genot om naar te kijken. Je kan het bijna niet voorstellen, maar ten tijde van Baten Kaitos speelden we vaak nog op 4:3 CRT tv’s. Geen breedbeeld dus! In de meeste gevallen konden de achtergronden wel naar deze beeldverhouding worden aangepast. Waar dit niet kon, zijn er balken aan de zijkant die een deel van het beeld vervaagd weergeven. Een goede oplossing vind ik, waar ik me helemaal niet aan heb gestoord.
In de gevechten zie je nog het best dat we met een oude game te maken hebben. De modellen van vijanden en eigen personages zijn niet zo gedetailleerd en de omgevingen zijn vaak leeg of hoekig. In ieder geval ziet het er allemaal scherp uit.
Verder zijn de menu’s onder handen genomen; deze zijn nu duidelijker en werken sneller dan voorheen. Ook zijn er extra opties toegevoegd die de welbekende scherpe randjes van oudere RPG’s verzachten. Je hebt bijvoorbeeld de optie om gevechten over te slaan, automatisch te laten afspelen of te versnellen. Versnellen kan ook buiten gevechten, wat vooral fijn is als je toch nog ergens een Magnus moet halen die je plotseling nodig hebt.
Hardlopers zijn doodlopers
Helaas zijn deze opties niet helemaal perfect. Voor de versnelling kies je tussen 200 of 300% sneller. Dat had beter 150, 200 en 250% kunnen zijn, want 300% is bijna niet bruikbaar. Met die snelheid loop je tegen alles aan en is het moeilijk om je goed te positioneren om bijvoorbeeld met iemand te praten. In gevechten zijn verdedigende kaarten, die je snel moet trekken, niet te doen op 300% en best lastig op 200%. Baten Kaitos Origins doet hier nog een schepje bovenop: op 200% zijn gevechten al bijna onmogelijk, omdat je zóveel sneller moet reageren.
Ik zat peentjes te zweten toen ik deze functie op een verkeerd moment uitprobeerde, ruim een uur na het laatste savepunt. Ik móest dit gevecht winnen, al was er inmiddels vast ergens wel een auto-save gedaan. Na vier keer als een bezetene kaarten selecteren is het gelukt. ‘Maar Critical Chris, dan zet je de snelheid toch gewoon wat lager?’ hoor ik je denken. Ja lieve lezer, als dat ook in de gevechten zélf zou kunnen had ik dat zeker gedaan. Helaas behoort dat niet tot de mogelijkheden; dat kan alleen buiten gevechten. En auto-battle kun je alléén ‘uit’ zetten tijdens een gevecht, niet ‘aan’. Erg onhandig allemaal.
Een andere domper is het weglaten van het Engelse stemmenwerk. Beide games zijn geheel Japans gesproken, met Engelse tekst. Ik weet nog dat de voice-over in Baten Kaitos klonk alsof iemand het had ingesproken met een metalen emmer over het hoofd, maar toch: het is goed om keuzes te hebben. Schijnbaar is dit gedaan omdat de tekst hier en daar is aangepast, volgens mij om enkele referenties naar alcohol eruit te halen. Maar om dan maar alle gesproken tekst eruit te halen vind ik weer wat overdreven … De Japanse voice-acting klinkt, voor zover ik dat kan beoordelen, prima.
Nog steeds relevant
Hoewel ik Baten Kaitos nog ergens op zolder in een doos met andere GameCube-spellen heb liggen, ben ik vroeger nooit heel ver gekomen. Ik was dan ook benieuwd hoe deze serie me zo’n 18 jaar later zou bevallen. Ik moet zeggen: het stelt niet teleur. Natuurlijk zie je duidelijke sporen van verouderd game design (overigens nog wat meer in Origins vind ik) en zijn er grafische onvolkomenheden. Aan de andere kant staan bij beide games zowel het verhaal als de gameplay nog als een huis en worden irritaties deels opgelost door de extra toegankelijkheidsopties. Was je dus al geïnteresseerd in deze games of ben je benieuwd wat aan de nieuwere Monolith Soft games voorafging? Dan is deze remaster een ideale manier om de Baten Kaitos games te spelen.
8.8
496 
1)
12-10-2023 22:30
