Dillon’s Dead-Heat Breakers is in tegenstelling tot de eerdere games in de reeks een volwaardige titel die je gewoon in de schappen van je lokale speelgoedwinkel kunt treffen. Dit betekent dat er ook een hoger prijskaartje aan hangt dan aan voorgaande spellen in de serie. Maar biedt het ook genoeg speelplezier om deze prijs te rechtvaardigen?
Nieuwe besturing, meer inhoud
Om te beginnen zijn de touchscreen controls van Rolling Western en The Last Ranger ingeruild voor een besturing met knoppen. Dit is een hele verbetering tegenover de eerdere delen en door deze verandering voelt het spel gelijk een stuk beter aan. De Dillon-games zijn namelijk spellen in het tower defense-genre, waarin je vijanden aan moet vallen die langs een bepaald pad lopen voordat ze bij de te beschermen gebouwen aankomen. Waar je in de vorige games als een gek je touchscreen moest bekrassen om vaart te maken, kun je hier dus gewoon een knop ingedrukt houden.
Ook is het spel qua content een stuk uitgebreider dan de voorgangers. Zo bevind je je ditmaal tussen de missies door in een stadje of basis ergens in het post-apocalyptische Mad Max-achtige gebied waar de game zich afspeelt. Hier zijn verschillende minigames te spelen, variërend van het recyclen van spullen tot een arcadehal. Ook kun je time trial races doen om snelle tijden neer te zetten met behulp Dillon’s rol-skills.
Amiimal Crossing
Deze minigames zijn eigenlijk bijna allemaal best wel saai en voelen erg langdradig aan. Het geld dat je verdient met deze spelletjes kun je weer inzetten om zogenaamde Amiimals, dieren gebaseerd op de Mii’s uit je 3DS-systeem, in te huren die je achter turrets op de map kunt plaatsen tijdens de gewone levels. Hoe beter ze hun best doen, hoe meer ervaring ze opdoen en hoe beter ze je kunnen helpen tijdens volgende levels. En het is natuurlijk grappig om je vrienden en familie verkleed als schapen te zien.
Een leuke verandering is de manier waarop missies verlopen. Zodra je genoeg vijanden hebt verslagen in het tower defense-gedeelte schakelt het spel over naar een zogenaamde Death Charge, waarin je als een ware straatracer achter de vijanden aan moet scheuren. Hoe groter en sterker de vijanden zijn, hoe beter de materials die ze laten vallen, waarmee je weer betere upgrades kunt aanschaffen die de levels makkelijker moeten maken.
Nog altijd traag
Hoewel er meer vaart in Dead-Heat Breakers zit dan in de voorgangers, is dit derde Dillon-deel nog altijd vrij traag om door te spelen. Missies worden vaak afgewisseld met lange, saaie gesprekken die je niet over kunt slaan en vooral aan het begin van de game houden ze je handje veel te lang vast. Dit haalt de vaart uit de game, helemaal omdat de rest van het spel natuurlijk vrij snel is qua actie en racen. Het is jammer om te zien dat ze na drie delen nog altijd niet weten hoe ze een spel als dit interessant kunnen houden.
In de basis is Dillon’s Dead-Heat Breakers meer van hetzelfde. Het heeft dit keer een ander jasje gekregen en de muziek is bombastischer dan voorheen, maar buiten dat en de minigames is er weinig nieuws te vinden in dit derde deel. Het is erg tof om te zien dat Nintendo de 3DS nog ondersteunt met nieuwe games, en dat ze de moeite doen om nieuwe IP’s (door) te ontwikkelen. Maar als Nintendo Dillon wil laten groeien als personage en franchise moet er toch meer gebeuren dan het toevoegen van minigames en Mii’s.
Conclusie
Dillon’s Dead-Heat Breakers is een leuke game en zeker het beste deel in de serie tot nu toe. Het ziet er mooier uit, speelt beter en biedt meer content dan zijn voorgangers. Helaas komt het spel erg langzaam op gang en door de repetitiviteit van de gameplay valt het spel al gauw in herhaling. Laten we hopen dat Nintendo meer uit Dillon weet te halen wanneer ze de serie over zetten naar de Switch. Want het idee achter de Dillon-serie is erg tof. De uitwerking is alleen wat minder.
Deze review is geschreven door Gert Jan Naber.
Oordeel Dillon's Dead-Heat Breakers (3DS)
- Graphics
80 - Gameplay
65 - Originality 60
- Sound 70
- Replay 65
- Eindcijfer 68
9.9