Voor dit vijfde genummerde deel in de serie dwalen we namelijk af naar Hope County: een fictieve plaats in Montana, Amerika. Joseph Seed heeft de bevolking van Hope County ervan overtuigd dat de wereld zal vergaan en dat ze het enkel kunnen overleven wanneer ze zich aansluiten bij Seed’s ‘Eden’s Gate’ cult. Omdat de politie van Hope County alleen niet sterk genoeg is, hebben ze jouw hulp als naamloze deputy ingeschakeld om een eind te maken aan Joseph Seed’s fratsen.
Balkjes vullen
Om Hope County een beetje in de gaten te kunnen houden, heeft Joseph de hulp van zijn broers Jacob en John én zijn zusje Faith ingeschakeld. Alle drie moeten op hun eigen manier een stukje van het Seed territorium in bedwang houden en zo beetje bij beetje meer zieltjes winnen voor hun doomsday cult. Dit levert drie verschillende verhaallijnen op, die je in willekeurige volgorde door kunt spelen om uiteindelijk bij Joseph op de stoep te staan. Hoe meer je doet in een gebied, hoe meer het desbetreffende balkje gevuld wordt. Wanneer er een vol balkje is bereikt, is het tijd om af te rekenen met de baas van het gebied.
Deze manier van progressie hebben we nog niet eerder gezien in de Far Cry-games, maar lijkt erg op het progressiesysteem van Ghost Recon Wildlands. Omdat eigenlijk alles in complete willekeur gespeeld kan worden, heeft dit helaas als gevolg dat je nooit echt in het verhaal word gezogen. Na een x-aantal semi-gerelateerde missies kom je oog in oog te staan met een van de antagonisten van het spel en moet je een kleine missie doorspelen, waarna je vervolgens weer zelf mag bepalen wat je gaat doen. Dit herhaalt zich eigenlijk het hele spel lang. Een ander nadeel van deze manier van progressie is dat wanneer je met twee van de drie bloedverwanten van Joseph hebt afgerekend, de derde hier totaal niet door beïnvloed raakt. Op geen enkele manier heeft de volgorde waarin je het spel doorspeelt impact op het verhaal. Het geeft een bepaald gevoel van vrijheid en dat is zeker wat waard, maar hier lever je wel een stukje geloofwaardigheid van de manier waarop het verhaal verteld wordt voor in.
Co-op capriolen
Nieuw in Far Cry 5 is de mogelijkheid om vrijwel het hele spel met een vriend of vriendin door te spelen. In eerdere games zagen we al wel de mogelijkheid om enkel outposts te veroveren en wat kleine zijmissies samen te kunnen spelen, maar in Far Cry 5 kun je op de intro na letterlijk alles met z’n tweeën aanpakken. Echter krijgt de tweede speler geen missieprogressie mee omdat je vanwege het drop-in/drop-out concept midden in een questline terecht kunt komen wanneer je besluit met een vriend mee te spelen, wat natuurlijk weer invloed heeft op wat je van het verhaal meekrijgt en de volgorde daarvan. Het zou namelijk raar zijn als je in de game van een vriend de middelste missie van een drietal missies al gespeeld zou hebben, en deze later in jouw eigen game overgeslagen wordt. De co-op is daarom enkel aan te raden wanneer je een vriend of vriendin zo ver krijgt om het hele spel van A tot Z mee te spelen, of wanneer je het niet erg vindt om af en toe wat missies twee keer door te moeten spelen. Het is mooi dat het er in zit, maar de uitwerking ervan laat de nodige vraagtekens achter.
Handige hulpjes?
Ook is het mogelijk om, wanneer er geen vriend beschikbaar is om samen mee te spelen, hulpjes in te schakelen. Deze hulpjes variëren van een stoere chick met een pijl en boog, tot een grote grizzlybeer die de naam Cheeseburger draagt. Deze maatjes kunnen erg handig zijn bij het overnemen van outposts en geven het gevoel dat je er niet alleen voor staat in je missie tegen Joseph’s kwade religie. Echter kunnen ze ook erg vervelend zijn. Zo was er een zijmissie waarbij je in het midden van een meer een bepaalde vis moet vangen. Eenmaal daar aangekomen stond m’n hulpje constant zo erg in de weg en bleef ze steeds maar herhalen dat ik zo’n coole beer had, dat ik haar uiteindelijk maar wegstuurde. Helaas ging ze er met mijn boot vandoor, waardoor ik middenin het meer achterbleef en de missie niet meer kon voltooien.
Daarnaast is de AI van deze hulpjes vaak ontzettend matig. Zo kun je ervoor kiezen om ze de auto te laten besturen, zodat jij ondertussen vijanden uit kunt schakelen. De vraag is alleen waar de hulpjes hun rijbewijs hebben gekregen, want ze rijden ontzettend traag en belanden regelmatig in de berm. Iets wat je absoluut niet kunt gebruiken wanneer je achterna gezeten wordt door een konvooi van scherpschutters. Een soortgelijk gebrek komen we vaak tegen in de missies. Ten eerste zijn NPC’s in de zogenaamde ‘follow’-missies vaak ontzettend langzaam, waardoor je al gauw te snel voor ze loopt en constant op ze moet wachten. Ten tweede komen deze NPC’s vaak gewoon niet. Meer dan eens zullen ze stil blijven staan, waarna je uiteindelijk maar in je eentje naar de juiste locatie loopt en vervolgens een mission failed scherm krijgt te zien omdat je te ver bij je te volgen target uit de buurt bent. Dit is helemaal vervelend in een missie met Hurk, waarin je met hem moet ziplinen. Wanneer hij besluit om te blijven staan terwijl jij al naar beneden raast, is er niks meer te aan te doen om te voorkomen dat de missie gefaald zal zijn. Ubisoft wordt al jaren aangesproken op deze waardeloze missies en ze leken dit met Assassin’s Creed Origins ook aangepakt te hebben. Daar werkte het namelijk allemaal wel goed. Het is jammer om te zien dat we met Far Cry 5 weer terug bij af zijn wat follow-missies betreft.
Netflix
Wanneer je Far Cry 5 voor het eerst opstart word je begroet met een ontzettend toffe intromissie. Deze missie, waarin je poogt Joseph Seed te arresteren, voelt bijna aan als een eerste aflevering van een ijzersterke Netflix-serie waarin je zelf de hoofdrol speelt. Jammer genoeg zakt het hierna allemaal vrij snel in elkaar, en binnen een uur zit je dan ook wederom met de realisatie dat je wéér een Far Cry-game aan het spelen bent. Dit is absoluut niet erg, maar het toont wel aan dat dit vijfde deel in veel opzichten een erg ‘by the numbers’ deel is en het erg veilig speelt. Dit laatste zie je ook terug in de setting. Juist met het Amerika van vandaag in het achterhoofd zou je verwachten dat Ubisoft hier op een soort Rockstar-achtige manier een karikatuur van zou maken, maar het blijft allemaal redelijk soft. Op wat verwijzingen naar Trump’s beruchte ‘plastape’, Obama’s campagne en een personage dat constant roept “Make Hope County Great Again!” na, laat Ubisoft hier een hoop steken liggen. Wat dat betreft voelt Far Cry 5 qua setting een beetje aan als een gemiste kans. In plaats van laten zien wat er nou allemaal mis is met Amerika, stoppen ze alles een beetje in de doofpot. Misschien een logische keuze als bedrijf, maar meer spelletjesmakers mogen wel eens de stoute schoenen aantrekken en een probleem tegen het zere been trappen.
Sexual healing
De missies in Far Cry 5 variëren van naar een locatie rijden, een kampje uitmoorden en het stelen van een vliegtuig, tot het volgen van een NPC, het beklimmen van een hoge locatie en het jagen van dieren. Eigenlijk speel je ongeveer dertig uur lang hetzelfde handjevol missies keer op keer op een andere locaties, met een ander stukje tekst of een andere cutscene aan het eind. Het is absoluut leuk om te spelen, vooral wanneer je je arsenaal uitbreidt met allerlei perks. Af en toe zit er ook zeker een leuke verrassing tussen, zoals een missie waar je stieren – die op romantische wijze de liefde aan het bedrijven zijn op Marvin Gaye’s ‘Sexual Healing’ – af moet knallen, maar grotendeels speel je keer op keer hetzelfde. Dit wordt uiteindelijk beloond met een van de tofste eindes die wij in een lange tijd hebben gespeeld in een spel, maar het is jammer dat Ubisoft de hele game niet naar het niveau van de intro en het einde kan tillen. Dat had van Far Cry 5 absoluut een ‘Game of the Year’ kandidaat kunnen maken.
Audiovisuele pracht
Iets dat goed voor sfeer zorgt is de soundtrack van het spel. Zowel in de auto als de fantastische ambientmuziek die tijdens je avonturen op de prairie van Montana afspeelt. Op de radio zijn twee zenders te vinden, namelijk eentje met rock- en countrynummers en één met muziek over waarom “Onze Vader zo’n fantastisch figuur is en dat we hem allemaal moeten aanbidden”. De eerste paar uur vermaak je je goed met deze jolige liederen, maar na de vijfde keer binnen een uur “Let the Water Wash Away Your Sins” te horen, begint het gebrek aan muziek op de radio wel echt door te dringen. Je kunt natuurlijk altijd je eigen muziek afspelen in de achtergrond, maar een iets grotere playlist met gelicenseerde tracks was welkom geweest.
Grafisch is Far Cry 5 prachtig. Montana ziet er op momenten haast nog mooier uit dan in het echt. Het is dan ook een groot gemis dat het spel niet de Assassin’s Creed Origins photo mode kent, die daar meer dan eens voor mooie kiekjes zorgde. Zowel ’s nachts als overdag kan het spel voor bijna adembenemende vergezichten zorgen en de game liet ons meerdere keren stilstaan om alleen maar te kijken naar wat er allemaal beweegt in de omgeving. Dieren vechten in de bossen en rennen over straat, graan waait in de wind en ’s ochtends vroeg hangt er een dikke mist tussen de bomen. Nog nooit zag een Far Cry-game er zo goed uit. Echter is de spelwereld niet helemaal mooi afgewerkt. Zo zagen wij een plak zwevend water, zakten er vijanden door de grond heen en kwamen we vast te zitten in een steen die van de onderkant transparant was maar van de bovenkant niet. Ook zakten we een keer met de parachute door de grond heen.
De kabel er uit
Dit zijn helaas niet de enige bugs en glitches in de game. Een keer konden we onze lege wapens niet bijvullen met kogels omdat het spel vond dat onze wapens al vol zaten. Meer dan eens komt het voor dat wanneer je neergeschoten wordt, een hulpje in plaats van je weer tot leven te wekken gewoon honderden meters ver weg rent. Missies werken soms niet hoe ze horen te werken waardoor je de hele missie opnieuw mag doen (klik voor een video *lichte story spoilers*) en misschien wel het vervelendste is de connectiviteit met het internet, waardoor je soms bij het openen van een in-game winkel anderhalf minuut moet wachten, omdat het spel eerst op de server gaat checken wat voor DLC je allemaal aan hebt geschaft. Je kunt ervoor kiezen om het spel offline te spelen door de kabel uit je PS4 te trekken, alleen heb je dan geen toegang meer tot de co-op en Far Cry Arcade.
Arcade
Far Cry Arcade is een nieuwe spelmodus in de serie waarin je zelf content kunt maken en dat van anderen kunt spelen. Wil je een toffe outpost in elkaar zetten met gebouwen uit Watch_Dogs 2? Dat kan. Wil je een bounty hunt organiseren in een level met een Assassin’s Creed Black Flag omgeving, dan kun je dit allemaal zelf maken. Op moment van schrijven staat er een klein aantal solo en multiplayer maps online die gemaakt zijn door Ubisoft, dus het is afwachten wat de community hier allemaal voor moois mee gaat maken, maar er zit ontzettend veel potentie in.
Far Cry 5 kan misschien het beste omschreven worden als een beautiful mess. Audiovisueel zit het ijzersterk in elkaar en onze tijd in Hope County is zeker een tijd om niet snel te vergeten. Al is dit helaas niet alleen om de positieve momenten. De opties om Far Cry 5 echt een stap verder te brengen zijn door Ubisoft grotendeels links laten liggen, waardoor de game helaas écht aanvoelt als “weer een Far Cry game” die het allemaal erg op safe speelt, in plaats van een vervolg dat fris aanvoelt. Het is goed, maar niet uniek, en dat unieke tintje was welkom geweest in Far Cry 5.
Conclusie
Hoewel Far Cry 5 niet echt is geworden wat het had kunnen zijn, zet het met de Seed familie wel een overkoepelend verhaal neer dat je niet wil missen. Wie Far Cry Primal of zelfs deel vier echter nog vers in het geheugen heeft zitten, zal in dit vijfde deel weinig nieuws vinden om nog een paar weekjes Hope County bij te boeken.
Deze review is geschreven door Gert Jan Naber.
Oordeel Far Cry 5 (PS4)
- Graphics
90 - Gameplay
75 - Originality
65 - Sound 80
- Replay 80
- Eindcijfer 78
3333 )
26-03-2018 12:40
2)
26-03-2018 14:53
