Three Hous… Hopes
Zoals de naam al doet vermoeden is Three Hopes een alternatieve take op het verhaal van Fire Emblem: Three Houses, de strategische RPG die inmiddels alweer drie jaar geleden verscheen op Nintendo’s hybride spelconsole. Aan de hand van nieuwe protagonist Shez speel je een versie van het verhaal van Three Houses door waarin Byleth, de hoofdpersoon uit dat spel, aan de slechte kant van de geschiedenis staat in plaats van de goede. Wederom kies je aan het begin van het spel uit drie verschillende kampen om mee te spelen, wat weer leidt tot drie verschillende paden met ieder een eigen verhaal die meer dan eens verrassend duister uitpakken. Zelfs Byleth, wat in Three Houses een beetje een blank slate was, komt in Three Hopes een stuk beter uit de verf doordat je haar/zijn verhaal ditmaal vanuit de ontvangende kant meemaakt.
Strategisch knokken
De gameplay van Three Hopes is grotendeels vergelijkbaar met wat we van het musou-genre gewend zijn. De strategische gameplay van de traditionele Fire Emblem-spellen wordt ingeruild voor rammen op knoppen en de vogelperspectiefspeelvelden vervangen met levels waar je je vanuit een derdepersoonsperspectief een weg doorheen knokt. Dit doe je niet alleen met Shez, maar ook met de rest van de kornuiten van het kamp waar je aan het begin van het spel voor gekozen hebt. Deze kun je allemaal een klasse aanleren, variërend van ridders tot magiërs, boogschutters, cavalerie en meer, die allemaal weer anders spelen en verschillende zwaktes en sterktes hebben gebaseerd op een klassiek ‘Steen, Papier, Schaar’-spel. Daarnaast heb je een kaart waarop je een overzicht krijgt van het speelveld en je je overige troepen aan kunt sturen. Op deze manier laat de traditionele Fire Emblem-gameplay toch nog een beetje z’n gezicht zien en onderscheidt deze Warriors-titel zich van andere spellen in het musou-genre. Wat dat betreft is Three Hopes dus echt een Fire Emblem-spel met musou-gevechten, en dus niet slechts een musou-game met een lik Fire Emblem-verf.
Een hechte band
Waar dit ook uit blijkt is wat je tussen de gevechten door doet. Naast de vele hoofd- en zijmissies waarmee je een hoop grondstoffen en wapens verzamelt zit er namelijk ook een sociaal element in deze Warriors-titel. Tussen het geweld door spendeer je tijd in je kamp, waar je kunt trainen, koken, onderhandelen en een babbeltje kunt maken met de vele unieke personages die het spel rijk is. Om de banden met je teamleden sterker te maken kun je deze overspoelen met cadeaus of zelfs te paard meenemen op een uitje om elkaar beter te leren kennen. Gaat dit goed? Dan zitten hier weer bepaalde beloningen aan vast die het spel en het verhaal van het desbetreffende personage verder uitdiepen. Wat het natuurlijk des te tragischer maakt wanneer deze persoon overlijdt tijdens een gevecht.
Three Hopes beschikt namelijk over twee spelstanden, Casual en Classic, waarbij bij de laatstgenoemde je teamgenoten niet meer terugkeren uit het hiernamaals wanneer ze het loodje leggen. Wij hebben het spel grotendeels op de Normal-moeilijkheidsgraad doorgespeeld en hierin kwam het eigenlijk niet voor dat een van onze soldaten de pijp uit ging, maar speel je het spel door op Hard, dan lig je na een klap of twee al zonder hartslag op de grond. Het is dan ook van groot belang dat je op tijd aanvallen blokkeert, hiermee de verdediging van de vijand onstabiel maakt en je zijn schild aan gort kunt slaan, waarna je in één keer een hele hoop schade toe kunt richten.
Herhaling
Aan het begin van het spel zijn zowel de hoofd- als de zijmissies erg simpel en haal je makkelijk een S-beoordeling, waarmee je alle mogelijke beloningen binnensleept. Echter verandert dit al gauw in A’s en soms zelfs B’s wanneer je niet van tevoren kijkt wat de zijdoelen zijn om te behalen in het desbetreffende level, waardoor je dus beloningen misloopt. Dit is helaas ook een punt waar de game de bal een beetje laat vallen. Want hoewel de hoofdmissies allemaal erg tof en interessant zijn, regelmatig onder begeleiding van vette cutscenes, vallen de zijmissies al gauw in herhaling. Voor een eerste run door het spel, waar je overigens zo’n dertig tot veertig uur mee bezig bent, is dat niet zo erg, maar wanneer je de andere routes gaat spelen om het hele verhaal uit alledrie de kanten mee te krijgen, speel je dus meermaals deze zijmissies door die vaak vrijwel exact hetzelfde zijn in alle routes. Er bestaat gelukkig een voorwerp waarmee je zijmissies over kunt slaan, echter is deze slechts eenmalig te gebruiken waarna je weer een nieuwe moet kopen of vinden.
Combineer dit met het tijdrovende kamp waar je toch wel regelmatig te vinden bent om je banden te versterken en dan zie je dat Three Hopes, vooral in latere playthroughs, best wel wat van je tijd verdoet met dingen die ook gewoon snel via menuutjes geregeld zouden kunnen worden. Wat dat betreft doet Fire Emblem Echoes: Shadows of Valentia op de Nintendo 3DS de gameplay tussen gevechten door nog wel het beste en het is jammer dat zowel Three Hopes als Three Houses daar niet wat meer naar gekeken hebben. Gelukkig zijn de verhalen wel heel interessant en vaak beter uitgewerkt dan in Three Houses.
Samen het slagveld op
Een leuke toevoeging is dat je het hele spel met een mede-ridder op de bank kunt doorspelen. In tegenstelling tot Hyrule Warriors: Age of Calamity, waarin dit ook al mogelijk was, is de framerate in Three Hopes wél van acceptabel niveau in de co-op stand, waardoor het spel ook met z’n tweeën erg leuk is om te spelen. Speel je alleen, dan hangt de framerate regelmatig tussen de 35 en 45 frames per seconde, met af en toe een dip onder de 30, wat erg onstabiel is. Het is jammer dat we dit niet vast kunnen zetten op 30 voor een wat stabielere speelervaring, maar het is in ieder geval beter dan in Age of Calamity. Speel je het spel in handheldmodus of op een Nintendo Switch Lite, dan zakt de framerate íets vaker onder de 30 frames per seconde, maar niet genoeg om het speelplezier dwars te zitten. Laadtijden zijn overigens verrassend snel, waardoor je na het verliezen van een missie of het laden van een savegame weer razendsnel op het slagveld staat.
Een eigen ding
Met veel verschillende klassen, wapens, combo-aanvallen en toffe verhalen is Three Hopes een erg uitgebreide Warriors-titel geworden die ons meermaals wist te verrassen. Het wijkt niet zoveel af van de gebruikelijke musou-formule zoals bijvoorbeeld Persona 5 Strikers dat deed, en we misten wel wat elementen zoals combat in de lucht en de manier hoe je je personages verbetert in Pirate Warriors 4, maar dat geeft helemaal niks. Omega Force heeft van Fire Emblem Warriors: Three Hopes namelijk echt een eigen ding gemaakt en daarmee een van de betere musou-games tot nu toe afgeleverd, die, zowel voor nieuwkomers als fans van Fire Emblem: Three Houses, genoeg te bieden heeft.
Conclusie
Hoewel Three Hopes alweer de zoveelste titel op de Nintendo Switch is in het musou-genre, zorgt de Fire Emblem-twist ervoor dat het spel makkelijk op eigen benen kan staan. Waar we aanvankelijk een beetje bang waren dat dit slechts een zoethoudertje was om het wachten op een nieuwe traditionele Fire Emblem wat dragelijker te maken, zaten we daar gelukkig mis. Dit is meer dan een zoethoudertje. Fire Emblem Warriors: Three Hopes is gewoon een vette Fire Emblem-game.
7.7
9.9
238 
1)
12-07-2022 15:39
.
