I am a nerd
Natuurlijk, als je veel games speelt krijg je dat stempel al snel opgedrukt. Als je daarnaast ook redelijk wat superhelden tekent, graphic novels leest, anime kijkt en daadwerkelijk een verzameling van replica helmen van Ant-Man en Iron Man (en Kylo Ren en Stormtroopers, maar dat is een andere doelgroep) in huis hebt staan ontkom je er gewoonweg niet meer aan. Maar het voordeel van al die interesses is dat ze op sommige momenten prima samenkomen. Zo ook met Iron Man VR. Een game die gedeeltelijk gebaseerd is op een comic waar ik al enorm veel van gelezen heb en alle mogelijke films van heb gezien? Dan is mijn interesse gewekt. En ook het VR-gedeelte sprak me wel aan. Mijn grootste twijfel zat hem vooraf vooral in hoe de game zou spelen, aangezien de Move-controllers naar mijn mening toch verre van ideaal zijn. Ze missen namelijk vaak een joystick voor extra bewegingsmogelijkheden. In een ideale wereld had Sony de navigatiecontroller en de move-controller namelijk gewoon gecombineerd tot een enkel product. Want dan waren de mindere kanten van Iron Man VR grotendeels niet aan de orde geweest. Maar daarover straks meer.
I am Iron Man?
Na mijn Move-controllers afgestoft te hebben en genoeg ruimte tussen mij en mijn camera en head-set geplaatst te hebben ga ik van start. Een korte introductiemissie legt de basisbeginselen van de besturing uit en binnen de kortste keren begon ik mijn vliegkunsten een beetje in de vingers te krijgen.
Je speelt Iron Man VR met twee Move-controllers, waarbij elke controller een hand bestuurt. Door de Move-controller verticaal te houden kun je de handpalmen naar voren steken en Iron Man zijn repulsors afvuren met de actieknop die bovenop de controller zit. De trigger gebruik je om de stuwraketten in te zetten en je zo voort te bewegen door de lucht. Door twee keer achter elkaar je trigger in te drukken kun je ook een boost inzetten om binnen de kortste keren op hoog tempo vooruit te vliegen of, als het nodig is tijdens drukke gevechten, aanvallen te ontwijken door zijwaarts opzij te schieten. Daarnaast kun je met een druk op de knop je ook in de lucht op de plaats blijven zweven, om zo wat makkelijker langzame doelwitten uit te schakelen.
Naast de repulsors beschik je ook over een scala aan andere wapens. Zo kun je secundaire wapens in de vorm van hittezoekende rakketen, de unibeam die uit je borstkas afgevuurd wordt en clusterbommen gebruiken. Het leuke is dat elke aanval een iets andere positie van je handen vereist. Waar je bij de repulsors je handpalmen naar voren richt moeten ze bij de hittezoekende raketten juist plat naar beneden gericht worden. Vervolgens kies je per hand drie doelwitten en druk je op de actieknop om je tegenstanders snel uit te schakelen.
Het Impulse Armor van Adi Granov
Het spel zit vol met kleine details en verwijzingen naar de rijke geschiedenis van Iron Man. Zo kun je in zijn huis in Malibu tijd verdrijven door bij een basketbalmachine ballen door een hoepel te schieten en zo te proberen om de hoogste score binnen de tijd te verbeteren. Maar ook gewichtheffen door pull-ups te doen, met een paar dumbells te trainen of een beetje door tijdschriften en boeken te bladeren voor wat extra achtergrondinformatie is wel vermakelijk.
De meeste tijd zul je echter steken in het uitbouwen van je Impulse Armor. Dit pantser, waar je vrijwel de gehele game mee zult spelen, is ontworpen door tekenaar Adi Granov. Granov was in het verleden ook al verantwoordelijk voor het design van het Extremis pantser in de verhaallijn met dezelfde naam. Het leuke aan het Impulse Armor is dat je dit redelijk uitgebreid kunt aanpassen door verschillende upgrades ervoor te ontwikkelen. Daar heb je echter wel speciale Researchpoints voor nodig. En die verdien je met het behalen van goede scores bij de hoofdstukken. Heb je vijf sterren verdiend? Dan krijg je vijf researchpunten.
Als het aan de selectie van verbeteringen aankomt heb je de keuze tussen de eerder genoemde secundaire wapens, kun je je energie sneller laten herstellen, vergroot je de capaciteit voor je secundaire wapens of kies je bijvoorbeeld voor een snellere aandrijving, waardoor je makkelijker tegenstanders kunt ontwijken. Naast functionele aspecten kun je ook een aantal skins voor je pantser vrijspelen door aan bepaalde criteria te voldoen. Hierbij moet je denken aan 250 kills met secundaire wapens, het neerslaan van twee tegenstanders tegelijk met een enkele slagaanval of het neerschieten van twee tegenstanders met een gelijktijdige aanval van zowel je linker- als je rechterhandrepulsor.
Groot scala aan opties, wat beperkt inzetbaar
Maar primaire en secundaire wapens zijn niet de enige mogelijkheden die je tot je beschikking hebt. Je kunt natuurlijk als de oude Shellhead gebruik maken van je armen om rake klappen mee uit te delen. Dat doe je door op de rechter Move-controller het kruisje ingedrukt te houden en kracht op te sparen voor een rake klap. Is er genoeg kracht opgespaard? Dan moet je een stotende beweging maken om een klap uit te delen. Je kunt ook gebruikmaken van een ground-pound door hoog vanuit de lucht met je head-set naar de grond te kijken, waarna een cirkel verschijnt die dienst doet als jouw landingsgebied. Doe een stotende beweging en je zorgt vervolgens voor een schokgolf op de grond die grondtroepen kan lanceren, waardoor ze ook kwetsbaar worden voor enkele extra opeenvolgende aanvallen.
Het klinkt dus alsof Camouflaj goed gekeken heeft naar wat Iron Man allemaal moet kunnen. Toch wordt de actie af en toe wel wat problematisch om goed te volgen. Eigenlijk is dat een designfout van de hardware, aangezien Move-controllers vanaf het begin gewoon een joystick hadden moeten hebben. De navigatiecontrollers worden in de praktijk namelijk nooit gebruikt, terwijl die juist wel van een joystick zijn voorzien. Waarom ik dat specifiek benoem? Omdat naarmate de game vordert, de actie en hoeveelheid tegenstanders ook steeds intensiever wordt. En de manier waarop je rondvliegt wordt gedaan door naar links en naar rechts te draaien met een druk op de Move-controller. Dat gebeurt in korte stukjes van 45 graden, waardoor de actie niet altijd even soepel of snel aanvoelt. Vooral tijdens de grotere open gebieden kan het speeltempo daardoor een beetje afnemen. Omdat je vaak in behoorlijk grote arena’s tegen meerdere tegenstanders vecht, en omdat die tegenstanders van alle kanten kunnen komen, is het door de uitgebreide hoeveelheid mogelijkheden soms wat overweldigend. Zeker op de hogere moeilijkheidsgraden kunnen de eerste hoofdstukken behoorlijk uitdagend zijn, aangezien je dan nog geen beschikking hebt over betere schilden.
Een ander klein minpunt is dat je behoorlijk vaak tegen laadschermen aan zit te kijken. Tussen alle missies moet het spel behoorlijk lang laden wat, gekoppeld aan soms wat knullige dialogen terwijl het scherm helemaal zwart is, behoorlijk snel gaat vervelen. Hoewel er behoorlijk veel op het scherm gebeurt vond ik het aanbod aan tegenstanders ook vrij beperkt. Het zijn toch voornamelijk drones die blijkbaar op grote schaal geproduceerd zijn en qua aanpak nauwelijks van elkaar verschillen.
Op het technische vlak draait de game prima op een PlayStation 4 Pro. De snelheid is lekker hoog en hoewel het spel duidelijk makkelijker staande dan zittend te spelen is, zijn beide opties aanwezig. De totale speelduur van mijn eerste sessie was iets meer dan acht uren, maar het spel heeft genoeg content om dat totale aantal nog te verdubbelen. Na het voltooien van het verhaal komen er namelijk nog wat leuke extra’s beschikbaar.
Conclusie: I AM IRON MAN!
Het is makkelijk om de kleinere minpunten van Iron Man VR te laten voor wat ze zijn. Iron Man VR is namelijk een game die even moet klikken voordat je het echt goed in de vingers hebt. De besturing is makkelijk op te pakken, maar best uitdagend om helemaal perfect te beheersen. Maar het moment dat je uit een vliegtuig valt, verschillende onderdelen van je pantser naar je toe komen vliegen en je langzaam maar zeker de macht en snelheid van het pantser ervaart geeft dat wel een kick. Dat je gaandeweg ook leert hoe je al vliegend naar je volgende doel ook wat tegenstanders neerslaat en afschiet maakt dat gevoel van een echte powertrip alleen maar beter. Persoonlijk vond ik de scripted stukken wat beter dan de echt open gebieden, omdat het op zulke momenten net wat epischer aanvoelde dan langs krappe rotswanden te navigeren.
Hoewel Camouflaj niet met hun vingers heeft kunnen knippen om de perfecte game tevoorschijn te toveren zijn de minpuntjes van Iron Man VR toch voornamelijk terug te brengen tot de hardware van Sony. Ze zijn absoluut geslaagd in het belangrijkste doel van de game: laat spelers ervaren hoe het voelt om Iron Man te zijn.
Deze review is geschreven door Gerard Olsder.
8.8
9.9
28147 
22)
09-07-2020 22:22
