Big Snake
In MGGZ gaat de Metal Gear saga verder waar we Big Boss achterlieten in Metal Gear Peace Walker. Voor de duidelijkheid; in dit spel hebben we Big Boss oftewel Naked Snake weer onder de knoppen, net zoals in Snake Eater en Peace Walker. Solid Snake, uit Metal Gear Solid 4: Guns of the Patriots, is een genetische kloon van Big Boss en zijn avonturen liggen in de toekomst. Het verhaal van MGGZ speelt zich dan ook af in de 70’er jaren. Tegen een achtergrond van Vietnam en Joan Baez heeft Big Boss een leger van huurlingen opgericht, de Militaires Sans Frontières. Alleen de moeilijkste klusjes zijn interessant voor deze club, maar wanneer oude vrienden gevangen worden genomen in Cuba door een schimmige partij, besluit Big Boss eens een kijkje te nemen. De gevangenis in Cuba is de enige map in MGGZ en je zult hier met verschillende doelen langs moeten.
Old-Gen
De verhaallijn bestaat uit de bevrijding van Chico en Paz uit deze gevangenis. De gevangenis is open te benaderen en te verlaten, en iedere speler kan op zijn eigen manier proberen binnen te komen. Wapens zijn van bewakers af te pakken en voertuigen zijn te kapen of te stelen. Zowel in de tussenfilmpjes als gedurende de missie, is de echte Metal Gear vibe aanwezig. Kaz (uit Peace Walker) houdt je op de hoogte van je doelen en er wordt tijdens het sluipen flink wat achtergrondverhaal uit de doeken gedaan via je radio. De beelden die ik eerder al had gezien zullen van de Next-Gen uitgave zijn geweest, want zo scherp als in de previews zag het beeld er op mijn PS3 niet uit. Desalniettemin is MGGZ wel een prachtige game, waarbij de regen- en lichteffecten, alsmede de omgeving en de variëteit binnen de map van een hoog niveau zijn.
Nazorg
Helaas is de eerste missie ook het enige verhaalgedreven gedeelte van de game. Na het uitspelen van de missie speel je eerst vier Side Ops vrij, daarna de vijfde. In deze Side Ops keer je terug naar dezelfde map (de Cubaanse gevangenis), maar iedere keer met een ander doel. De ene keer is dat een meer actie georiënteerd doel, de andere keer is het meer op spionage gericht. Ook kun je de hoofdmissie opnieuw spelen in Hard mode, of proberen een betere waardering te halen door bijvoorbeeld niet gezien te worden. Daar blijft het echter bij in MGGZ en zo had ik na twee dagen het meeste alweer gezien.
Kwaliteit over kwantiteit?
De besturing van Big Boss is weer wat aangepast ten opzichte van de besturing van Solid Snake in MGS4. Big Boss beschikt praktisch over alle moves die je nodig kunt hebben. Kruipend schieten, aan relingen hangen en rennend herladen; aan alles is gedacht. Een handige nieuwe feature is de verrekijker, die de kaart op je beeldscherm effectief vervangt. Met je verrekijker markeer je vijanden en objecten, welke je dan altijd op je beeld ziet staan. Hiermee wordt het geen makkie trouwens, want zoals het een echte basis in Cuba betaamt zijn er veel soldaten op pad en hangen er op veel locaties camera’s. Mijn enige kritiek op de besturing is het schuilsysteem. Te vaak raakte ik los van de muur wanneer ik langs een muur schuifelde, met als gevolg dat ik werd opgemerkt. Gevoelsmatig is dit wat gevoeliger dan in eerdere delen. Wat wel verbeterd is, is de AI, die redelijk realistisch reageert. Een bewaker blijft bijvoorbeeld een behoorlijke tijd zoeken en zal zich daarbij regelmatig aan zijn kompanen melden. Schakel je de bewaker uit voordat hij heeft doorgegeven dat hij niets heeft gevonden, dan komen zijn vrienden hem zoeken.
Waar voor je geld?
Zelfs voor het gevoelsmatig redelijke bedrag (30 euro) is MGGZ aan de korte kant. De verhaallijn lijkt een zeer uitgebreide demo, net zoals die van Metal Gear Solid 2 destijds. De Side Ops doen dan weer denken aan de zijmissies uit Peace Walker, wat een leuke bonus was in een PSP game van vier jaar oud. Schraal en karig zijn de woorden die het eerst naar boven komen. Aan de andere kant is de inhoud van dusdanige kwaliteit, dat veel games daar nog wat van kunnen leren. Kun je echt niet wachten op Phantom Pain, dan kun je nu alvast een beginnetje maken. Ik ben echter wel benieuwd welke voordelen het spelen va MGGZ gaat opleveren in de echte game straks, of dat mensen die rechtstreeks in Phantom Pain duiken dit avontuur geheel moeten missen. Mogelijk dat de waarde van de aanschaf daarin nog wat gecompenseerd gaat worden.
Conclusie
Het had Konami gesierd wanneer deze game tegen een gunstiger aanbod was gepresenteerd. Als extra bij een andere game (zoals Castlevania: Lords of Shadow 2) bijvoorbeeld. Ook de gereduceerde download only prijs (20 euro) zit wat mij betreft nog op het randje. Nu blijft het een moeilijke game om te beoordelen of aan te raden. Ja, de game is erg goed, en als ik de lijn extrapoleer, dan wordt Phantom Pain een topgame van jewelste. Dat maakt deze proloog echter nog niet van dergelijke kwaliteit. Was dit een preview dan was ik niets dan lovend over het aankomende avontuur geweest, maar als een retail game van 30 euro biedt MGGZ simpelweg niet genoeg om een hoge score te kunnen rechtvaardigen. Alleen interessant voor diegene die echt niet kunnen wachten op Phantom Pain. Iedereen die eens in het genre wil stappen of wil starten met Metal Gear raad ik aan te wachten op de volledige game en dit opwarmertje alleen op te pikken voor een heel zacht prijsje. Het eindcijfer is dus geen weergave van de kwaliteit en de verwachting voor Phantom Pain, maar het resultaat van een karig aanbod aan kwantiteit. Het is nog wel te hopen dat Phantom Pain niet een soortgelijke verassing in petto heeft als de proloog op Metal Gear Solid 2 dertien jaar geleden, toen Raiden de game na de intro overnam van Solid Snake.
Deze review is geschreven door Jeroen Knop.
Oordeel Metal Gear Solid V: Ground Zeroes (PS3)
- Graphics
90 - Gameplay 90
- Originality
80 - Sound 80
- Replay 80
- Eindcijfer 70
6070 )
18-03-2014 09:07
, onder andere dat de kwantiteit niet voldoende is om een punt wat gemiddeld uit de delen ontstaat te rechtvaardigen. 
3)
18-03-2014 10:34
