Tijdens het racen merk je weinig van deze televisieserie-opzet. Vrees dus niet voor een verhaallijn, foute acteurs of camera’s die je uitzicht verpesten, Split/Second is een rasechte videogame. Een videogame die draait om Power Plays. Deze powerups vind je op vaste punten op de baan en dienen als hulpmiddel om de tegenstander te laten crashen. Denk aan een hijskraan die op commando een zeecontainer over de weg sleept. Of je laat een complete toren met een druk op de knop instorten. Power Plays komen in twee gradaties en de zwaarste doen je vloeken van opwinding. Mijn favoriet is de instortende waterkrachtcentrale, in vergelijking met dit bouwwerk is de Hoover dam een mietje. Niet elke Power Play hoeft voor brokken te zorgen, zo bieden sommigen toegang tot (essentiële) shotcuts.
Power Plays zijn niet gratis, je moet ze verdienen. Slippend de bocht door, meeliften in de slipstream van een ander, jumps pakken waar mogelijk en vijandige Power Plays ontwijken vult de power-balk in beeld. Leuk detail dat zowel die balk, als andere nuttige informatie zoals je positie in de race, keurig zijn verzameld achter je auto. Je hoeft je blik dus nooit van de weg af te halen om te zien of de volgende Power Play gereed is. Je herkent een beschikbare Power Play aan een gekleurd icoontje boven een mogelijke play. Bijvoorbeeld net op het moment dat de tegenstander langs een explosieve vrachtwagen scheurt.
De kunst van de Power Play
Aangezien de Power Plays op vaste plekken liggen bestaat het gevaar dat de races snel gaan vervelen. Niets is echter minder waar. Want hoewel het spel slechts beschikt over een beperkt aantal banen, blijft het racen boeien omdat het kennen van de tracks niet genoeg is. Je moet weten waar de goede Power Plays zitten, hoe je deze het best kun gebruiken (en ontwijken) en hoe je de Power-balk steeds zorgvuldiger vult en verbruikt. Zo zul je sommige rotsverschuivingen niet activeren als je daardoor de volgende shortcut niet meer kunt ‘betalen’ door een tekort aan power. Kortom; Power Plays zijn echt een welkome toevoeging.
De aankleding van Split/Second verdient ook de nodige lof. Met de ondergaande zon – en de zon gaat vaak onder in Split/Second – race je door een prachtige stad met veel detail, lange schaduwen en hoog contrast. Op zulke momenten is de game op z’n mooist. De opzwepende beats moedigen je aan om nog strakker te sturen en duwen je haast over de finish. De instortende gebouwen, uiteenlopende explosies en verbrijzelde voorgevels klinken en ogen lekker destructief. Maar het is niet alles goud wat er blinkt; racen in het donker – gelukkig komt het niet vaak voor – maakt de game aanzienlijk lelijker. Op zulke momenten mis je de zon, schaduwen en kleuren. Split/Second is plotseling een eenheidsworst. Daarnaast doet een mankement aan het geluid zich voor tijdens de ‘volgende keer, in Split/Second’-filmpjes, de stem van de presentator kraakt zodra het geluid hoger staat dan fluistervolume. Hopelijk een verkeerde instelling of Playstation-mankement.
Genoeg variatie
Split/Second biedt een gezonde portie afwisseling. In elke aflevering zul je een race rijden waarbij je drie rondjes door de stad maakt, maar er is zoveel meer. Zo ga je raketten ontwijken van een gevechtshelikopter en vakkundig vrachtwagens inhalen terwijl exploderende tonnetjes uit het vrachtruim op het wegdek vallen. Je scheurt ook een rondje door de stad, maar ditmaal tegen de klok in. Tijdens zo’n race is het spel zo vrij om Power Plays in te schakelen. Dat maakt het vinden van de ideale lijn nog net iets moeilijker. Je harde werken wordt beloond met credits. Deze punten spelen nieuwe banen en auto’s vrij. Zoals bij elke racegame zul je al snel een paar persoonlijke favorieten hebben, maar Split/Second probeert je in de war te brengen. Je kunt namelijk kiezen uit verschillende sportwagens, maar soms verdien je een nieuwe truck. Deze opgeblazen jeeps zijn echter compleet nutteloos. Ze komen veel te traag op gang en de topsnelheid is vervolgens niet om over naar huis the schrijven. Dat terwijl de computergestuurde tegenstanders als de gesmeerde bliksem met deze wagens racen. Daar klopt iets niet. De AI is tevens niet te beroerd om je na een enkele crash terug te zetten van de koppositie naar de achterhoede. De AI plakt niet aan je kont, maar blijft wel angstvallig dichtbij.
Split/Second lijkt je af en toe aan te moedigen om de controller door de kamer te slingeren, en niet alleen om bovenstaande redenen. De normale race – twee of drie rondjes door de stad – voelt regelmatig als een enorm kansspel. Doe je best en word eerste. Doe de volgende race weer je best en eindig vijfde. Het lijkt wel of een enkele Power Play meer invloed heeft op de uitkomst dan ouderwets goed racen. Er komt echter een moment dat je de controller rustig neerlegt om even later de draad weer op te pikken. Split/Second biedt je namelijk een oplossing. Het geheim zit hem veelal in de auto die je kiest. Laat je dan ook niet teveel leiden door vermelde specificaties voor topsnelheid, drift, kracht en acceleratie, je moet zo’n auto ervaren.
Als je de juiste auto’s hebt ontdekt ben je klaar voor de multiplayer. Split/Second biedt offline split-screen voor twee spelers en online races voor maximaal acht gamers. Het is een verademing om de plakkerige AI achter je te laten en de strijd aan te gaan tegen andere spelers. Dit heeft wel tot gevolg dat alle Power Plays ten volste benut worden. Je waant je in een virtuele speeltuin met twee partijen: de gamers die Split/Second spelen voor het spektakel en dus alles opblazen, terwijl liefhebbers van racen vakkundig overal langs scheuren en zo keer op keer de winst pakken.
Conclusie
Split/Second: Velocity introduceert de Power Play en ik ben verkocht. Aanvankelijk lijken ze slechts goed voor spectaculaire oh- en ah-momenten, maar ze geven de game een hele eigen gezicht. Je gaat echt vertrouwen op de Power Plays. Hoe hebben we ooit zonder gekund? De soepele besturing, ‘ondergaande zon’-graphics en de rappe beats en doffe dreunen maken het geheel compleet. Mijn kritiek kan in het volgende deel gemakkelijk verholpen worden. De AI mag namelijk niet meer vals spelen en ik wil meer punten krijgen voor het winnen van een race. Nu krijg je er namelijk maar vijftig, in een game zo over de top als deze lijkt me een triljoen punten passender. Ik heb de smaak te pakken met de Power Plays, wat mij betreft is het tijd voor de overtreffende trap. Laat het complete stadscentrum instorten, ik ben er klaar voor.
Oordeel Split/Second: Velocity (PS3)
- Graphics
75 - Gameplay 85
- Originality 75
- Sound 80
- Replay 80
- Eindcijfer 81
10
1529 )
15-06-2010 23:26
