Vreemdeling in Paradijs
Bij Square-Enix zijn ze niet vies van spin-offs binnen het Final Fantasy-universum. In de afgelopen 35 jaar hebben we al van alles langs zien komen, variërend van vechtspellen tot ritmegames en zelfs kartracers. Echter zagen we nog niet eerder zo’n hardcore take op het action-RPG-genre als Stranger of Paradise, dus wat dat betreft is deze titel zeker een aangename verrassing.
Onbedoeld grappig
In Stranger of Paradise kruip je in de huid van professionele ‘cool guy’ Jack, die samen met zijn kornuiten Jed, Ash, Neon en Sophia het koninkrijk van Cornelia intrekt om Chaos te verslaan. Waarom, wie of wat Chaos is, en hoe dit avontuur tot stand komt, wordt verteld door middel van de meest absurde dialogen en cutscenes. Het spel begint bijvoorbeeld met Jack die vergezeld door Frank Sinatra’s ‘My Way’ een zonovergoten graanveld doorkruist, waarna hij een vriendschap aangaat met Jed en Ash omdat ze alle drie toevallig een vibrerend ei op zak hebben. Neon en Sophia sluiten zich later in het spel aan bij het team. Het is een soort hervertelling van het verhaal van de eerste Final Fantasy, maar dan anders. Regelmatig worden eindbazen onderbroken door Jacks vulgaire uitbarstingen of zelfs uitgescholden voor de domste dingen en af en toe loopt Jack zelfs op de meest willekeurige momenten gewoon het scherm uit omdat ‘ie er geen zin meer in heeft. Het is werkelijk absurd om te zien en daardoor onbedoeld ontzettend grappig.
Wat hier aan bijdraagt is het enorme low-budget gevoel dat het spel over zich heeft hangen. Op een tweetal CGI-cutscenes na ziet het er allemaal vrij houterig uit. De bewegingen van de personages voelen af en toe bijna Thunderbirds-esque aan, keer op keer worden er referenties gemaakt naar dingen die nooit op beeld hebben plaatsgevonden en voelt het alsof er van alles uit het spel geknipt is. En visueel ziet het spel eruit alsof ze ergens bij Square op zolder een oude PS3-titel hebben gevonden die ze zonder enige verbeteringen naar de PS5 hebben geport met alle gevolgen van dien. De framerate zakt regelmatig in, grafisch oogt het vaak wazig en lijkt het soms alsof je scherm ingesmeerd is met vaseline, qua belichting is het spel meestal te donker, maar op andere momenten oogverblindend licht en de rockmuziek die af en toe voorbij komt lijkt regelrecht uit het begin van de 21e eeuw afkomstig te zijn. Zelfs tijdens de gameplay zijn de animaties vaak niet om over naar huis te schrijven. Wanneer je bijvoorbeeld focust op een baas en met je linker stick schuin rondom deze vijand beweegt, lijkt het alsof Jack als een soort emo Erben Wennemars door de arena schaatst. Bizar!
B-film
Dit alles zorgt ervoor dat Stranger of Paradise het gevoel geeft alsof je een hele slechte B-film aan het kijken bent. Eenieder die dit kan waarderen zal met het spel een geweldige tijd tegemoet gaan, maar kijken we naar de kwaliteit van veel andere Final Fantasy-spellen die we in de afgelopen jaren voorgeschoteld kregen, dan is dit qua presentatie eigenlijk Final Fantasy-onwaardig. Gelukkig komt daar de gameplay om de hoek kijken. Deze zit namelijk echt ijzersterk in elkaar.
Final Fantasy Souls
De gameplay van Stranger of Paradise kun je het beste vergelijken met een spel als Nioh, of een snellere take op de gameplay van Dark Souls. Aanvallen en verdedigen gebeurt met de schouderknoppen, door de levels heen vind je verschillende rustpunten die, wanneer je ze aanraakt, de vijanden weer tot leven wekken en het spel is echt kneitermoeilijk. Gelukkig kent de game vanaf het begin drie moeilijkheidsgraden: Story, Action en Hard. Story laat je, zoals de naam al doet vermoeden, voornamelijk focussen op het verhaal. Je doorloopt het avontuur met twee computergestuurde makkers aan je zijde, die je overigens ook weg kunt sturen voor wat extra uitdaging, en in de Story-modus kun je hen eigenlijk al het werk laten doen zonder je zorgen te maken dat je game over zult gaan. De Action-modus is bedoeld voor mensen die wel eens een Dark Souls of Ninja Gaiden gespeeld hebben en op zoek zijn naar een leuke uitdaging en Hard gooit daar nog een flinke schep bovenop. Speel je het spel uit, dan speel je ook nog een zogenaamde Chaos-moeilijkheidsgraad vrij en dit is waar de gameplay het beste uit de verf komt en het spel je uitdaagt om strategisch te werk te gaan. Al met al kostte het ons een dikke 20 uur om het spel te doorlopen in de Action-modus en hebben we deze speelduur verdubbeld door het nog eens op de Chaos-moeilijkheidsgraad door te spelen en de platinum trofee te halen.
Veel speelstijlen
Wat Stranger of Paradise onderscheidt van eerdergenoemde titels is het Job-systeem zoals dat meestal ook in de gewone Final Fantasy-spellen te vinden is. Met een druk op de knop wissel je tussen de 27 beschikbare Jobs, zoals Swordsman, Mage, Berserker, Warrior, Lancer en ga zo maar door. Allemaal met eigen wapens, aanvallen en zelfs kledingstukken. Dit kun je allemaal naar smaak aanpassen en uitwisselen voor Jack, maar ook voor de rest van je team. Ook heeft iedere Job een eigen skill tree waarin je bonussen en nieuwe aanvallen vrij kunt spelen. Een andere toffe twist is het mana- en breaksysteem. Vijanden hebben naast hun gewone levensbalk namelijk ook een balk voor break damage. Weet je deze te legen, dan maakt het niet uit hoeveel levenspunten ze nog over hebben. Met een druk op O/B maak je ze in één keer af én vul je je eigen mana bij. Dit kan weer gebruikt worden om zelf speciale aanvallen uit te voeren. Ook kun je met O/B inkomende aanvallen blokkeren of in het geval van magie zelfs terugsturen naar je vijanden, waardoor je soms beter kunt blokkeren met O/B dan met L1. Dit voegt weer een tof, strategisch element toe aan de combat van het spel.
Hiernaast kent Stranger of Paradise een hele robuuste multiplayermodus waarin je samen met maximaal twee vrienden of onbekenden het complete spel kunt doorlopen. Dit werkt allemaal heel makkelijk en onze testsessies zijn vlekkeloos verlopen. Helaas schaalt je Jack niet automatisch mee met die van de persoon waar je mee speelt. Zo was ik bijvoorbeeld level 252, waar de vriend waar ik mee speelde net level 19 was, met als gevolg dat ik alles en iedereen in zijn spel zonder enige moeite tot poeder maakte. Gelukkig kun je makkelijk wapens en kleding van een lager level gebruiken, om het spel op deze manier toch nog uitdagend te laten zijn.
Verkleedpartij
Tijdens je avontuur vind je echt ontzettend veel verschillende wapens en kledingstukken die enorm variëren. Zoveel dat het eigenlijk geen zin heeft om je outfit af te stemmen, want tegen de tijd dat je tevreden bent met hoe je Jack eruitziet vind je alweer wat nieuws. In het menu kun je met een druk op de knop automatisch de beste kleding aantrekken die je op dat moment bij je draagt, wat erg makkelijk is en er voor zorgt dat je eigenlijk nooit lang in de menu’s bezig hoeft te zijn en lekker door kunt spelen. Het nadeel van dit systeem is echter dat je er het ene moment uitziet als een ontzettend coole vampierjager en je er vijf minuten later bijloopt alsof je onderweg bent naar De Toppers in Concert. Het zou mooi geweest zijn als de looks en statistieken van kledingstukken los van elkaar zouden werken, maar helaas.
Lineaire herhaling
Het leveldesign van Stranger of Paradise, dat overigens voor bijna ieder level gebaseerd is op een andere Final Fantasy-titel, is ontzettend lineair. Hier en daar ontdek je wel eens een geheime kamer achter een paar houten kisten of een kistje met een mooi wapen achter een gesloten deur, maar een echt gevoel van exploratie ontbreekt. Zijmissies spelen zich af in dezelfde levels als de hoofdmissies, alleen speel je ze meestal achterstevoren door met een andere baas aan het eind. De gebieden zelf zijn vaak erg verwarrend en voelen door de eentonige vormgeving, ondanks het lineaire karakter, regelmatig aan als doolhoven. Ook zie je in bijna ieder level dezelfde vijanden terugkeren. Soms met een ander kleurtje of een ander pakje aan, maar er is echt heel veel overlap in vijanden tussen de verschillende levels. Dit is enorm zonde, want de eerste Final Fantasy heeft veel meer interessante vijanden dan dit handjevol in Stranger of Paradise. Gelukkig bieden de bazen, die stuk voor stuk erg tof zijn, meer dan genoeg variatie.
Bananen pellen
Aan het eind van de dag kunnen we wel stellen dat Stranger of Paradise: Final Fantasy Origin gewoon echt een dom spel is. Uiteraard in de beste zin van het woord. Het voelt bijna aan alsof Square-Enix een paar Japanse zakenmannen van middelbare leeftijd bij elkaar heeft gezet met de vraag wat men tegenwoordig beschouwt als ‘cool’, waar dan ‘sterke, scheldende mannen die vijanden in tweeën trekken alsof ze bananen aan het pellen zijn’ uitgekomen is. Hiernaast zit het spel technisch vrij belabberd in elkaar, wat apart is aangezien Nioh 2 van hetzelfde ontwikkelteam prima draait op zowel de nieuwe als de oude consoles en PC, terwijl dat spel er ook nog beter uitziet. Ook kregen wij om een of andere reden de trofee voor het uitspelen van alle zijmissies niet. Pas na het urenlang herhaaldelijk opnieuw doorspelen van sommige zijmissies popte hij ineens in beeld en daarmee ook de platinum trofee. En hoewel deze review vrij negatief lijkt, zegt dat laatste ook wel weer iets heel bijzonders over Stranger of Paradise. Want ondanks alle minpunten en kritieken is dit toch wel een ontzettend leuk spel, waar wij ons geen minuut mee verveeld hebben, en dat is bij een game natuurlijk het belangrijkste. Het spel is ontzettend grappig om alle verkeerde redenen, maar daardoor toch ook erg memorabel. Fijne verjaardag, Final Fantasy!
Conclusie
Stranger of Paradise: Final Fantasy Origin is een hele bijzondere titel. Aan de ene kant heb je een spel dat ontzettend lekker speelt en genoeg uitdaging biedt voor alle soorten spelers. Aan de andere kant krijg je een extreem dom, onlogisch verhaal voorgeschoteld vol schreeuwende en scheldende mannen en presteert het spel op technisch gebied erg ondermaats. Deze technische mankementen staan het plezier echter niet in de weg en daarom geven wij Stranger of Paradise graag het voordeel van de twijfel. Eenieder die veel waarde hecht aan graphics boven gameplay, of niet kan genieten van een goede B-film op z’n tijd kan het spel echter beter links laten liggen.
5.9
8.8
9.9
28284 
22)
26-03-2022 13:30
ben bang dat beide nog wel even gaan duren