Eenmaal op adem gekomen, onderstreept een nieuwe vijand met een enorme bijl nog eens je verblijf in een nachtmerrie. De opluchting is dan ook groot wanneer je na tientallen keren sterven, de eerste grote shortcut weet te bereiken. Dat gevoel kennen we nog wel van de eerste keer Bloodborne spelen. Maar wees niet bang: je hoeft geen zorgen te maken dat je je nu àl te comfortabel gaat voelen. De eerste baas zal je de eerste keer namelijk binnen enkele seconden totaal vermorzelen, zoals we van Bloodborne eigenlijk niet anders verwachten.
Meer van hetzelfde?
Toen Bloodborne begin dit jaar uitkwam, heb ik bijna twee maanden niets anders gespeeld. Terwijl mijn gloednieuwe PlayStation 4 hunkerde naar meer gamediscs, bleef Bloodborne mij boeien. De moeilijkheidsgraad, gecombineerd met een onheilspellende setting en geweldig leveldesign, maakte het een ware belevenis om de wereld van Yharnam te verkennen. Van de hoogste kathedraal, tot de diepste ‘Chalice Dungeons’. Bloodborne zit wat dat betreft ook niet bepaald verlegen om content. Wat kunnen we dus verwachten van de DLC, dan meer van hetzelfde?
Naast enkele toevoegingen aan de basisgame, is dit precies wat From software ons geeft: meer van hetzelfde. Gelukkig maar! Want in dit geval is dat weer een serie van bijna perfect gerealiseerde gebieden, die er werkelijk prachtig uitzien. Het is dan ook heerlijk om ieder level tot in de uiterste hoekjes te verkennen, waarbij je regelmatig verrast wordt door een onverwachte ontdekking of een nieuwe vijand die je het vlees van de botten probeert te scheuren. Hoewel de DLC veel meer lineair is dan Bloodborne, bieden de gebieden zelf genoeg zijpaden om te blijven boeien. Het enige vervelende is dat je ook echt vast zit als een baas je even teveel wordt. In dit geval kan je niet, zoals in Bloodborne vaak het geval was, verder in één van de andere gebieden.
Billenkoek in overvloed
De fans van de Souls-serie staan erom bekend niet vies te zijn van de nodige billenkoek. Volgens legendes zouden de striemen bij hen zelfs direct helen. Die fans komen met deze DLC ruimschoots aan hun trekken. Misschien ben ik soft geworden door drie weken relaxed post-apocalyptische landschappen verkennen in Fallout 4, met behulp van V.A.T.S. ledematen wegknallend, want ik had regelmatig grote moeite om me een weg te banen door de bloeddorstige vijanden die op je af worden gestuurd. Alles is dan ook precies ontworpen om het je zo moeilijk mogelijk te maken. Bepaalde combinaties van vijanden, gecombineerd met slim ontworpen ruimtes, kunnen je het leven flink zuur maken. Één moment van onoplettendheid kost je zondermeer de kop.
Soms had het wat mij betreft wel een tandje minder gemogen. In ieder geval in de New Game+-modus waarin ik met de DLC ben begonnen. De minder ervaren Bloodborne-gamer of gewoon wat minder goede gamers zullen misschien meer frustratie dan lol ervaren. Terwijl Bloodborne zelf altijd goed te doen is met ontwikkelde wapens en de nodige level-ups, is dit in de Hunter’s Nightmare anders. Je level is minder van belang en een onontwikkeld wapen is sowieso nutteloos. Het komt dus écht aan op je vaardigheden en het doorzien van aanvalspatronen. De keerzijde is natuurlijk dat het een enorme kick geeft als je met zweethandjes en kloppend hart die ene baas een kopje kleiner hebt gemaakt. Hoe vaak ervaren we dat nog in games?
Nieuwe speeltjes
Iedere zichzelf respecterende Hunter heeft natuurlijk wapens nodig om zijn dagelijkse liters bloed te kunnen vergieten. Gelukkig biedt de DLC een vrij gevarieerd aanbod aan wapens om even lekker mee te spelen. Hoewel een aantal vooral voelt als variaties op wapens die we al kennen, zijn er ook de nodige innovaties te bespeuren. Zoals de Whirlgig Saw, die menig tegenstander als een bloederige grasmaaier tot moes vermaalt, en Simon’s Bowblade, die van een zwaard transformeert in een heuse pijl en boog. Daarnaast is er een schild te vinden waar je dit keer ook werkelijk iets aan hebt, en nieuwe items waarmee je de nodige ravage aanricht.
Verder voegt de DLC drie nieuwe covenants toe, waarvan ‘The League’ direct te vinden is in het bos. Hunters die zich hierbij aansluiten worden beloond voor het helpen van andere spelers in Co-op. Op die manier verzamel je ‘Vermin’, waarmee je hoger op de ranglijst komt. Belangrijker zijn de League-Hunters die nu op te roepen zijn voor iedere baas. Lukt het je niet om andere spelers op te roepen of speel je offline, dan beschik je op deze manier een computergestuurde metgezel. Hoewel je niet al teveel moet verwachten van de A.I., zorgen deze verdedelde boksballen wel voor de nodige afleiding. Dat kan net het verschil betekenen tussen een klinkende overwinning of een vernederende ondergang.
DLC done right
The Old Hunters geeft Bloodborne nieuwe glans. De DLC zelf biedt, afhankelijk van hoe vaak je het loodje legt, aardig wat uren topamusement. De DLC-gebieden kunnen zich op zijn minst meten met de beste gebieden van Bloodborne en voegen ook qua achtergrondverhaal echt iets toe aan Bloodborne’s wereld. Dat gecombineerd met nieuwe wapens, items, uitrusting en covenants die je ook in Bloodborne zelf kan gebruiken, is dit de ideale gelegenheid om de game nog eens door te spelen. Tegelijk vind ik, ook al weet ik dat Bloodborne bekend staat om zijn hoge moeilijkheidsgraad, dat het soms net iets té ver gaat. Denk je dat je het aankan? Wacht dan niet langer en haal dit schoolvoorbeeld van ‘DLC done right’ in huis!
Deze review is geschreven door Chris van Breda
Oordeel Bloodborne - Game Of The Year Edition (PS4)
- Graphics
90 - Gameplay 95
- Originality
80 - Sound 85
- Replay 80
- Eindcijfer 90
267 )
29-11-2015 13:35
3)
29-11-2015 14:27
maar de game is zo rewarding en er is zoveel te zien en te doen en als je de mechanics na enkele uren/dagen door hebt is het echt meer dan geweldig
