Net als in de voorgaande Borderlands games speel je als een zogenoemde Vault Hunter, een getalenteerde schatjager die goed overweg kan met een geweer. Vaults zijn geheime ondergrondse crypten die als een gevangenis dienen voor gevaarlijke monsters, of machtige artefacten verbergen die voor allerlei doeleinden gebruikt kunnen worden.
Tenenkrommende tweeling
Borderlands 3 speelt zich een aantal jaren na de gebeurtenissen van de voorgaande games af. Iedereen in de spelwereld kent dus de terreur en teloorgang van de schurken die misbruik maakten van de vaults, zoals Commandant Steele (B1) en Handsome Jack (B2). In videogame werelden staan altijd weer nieuwe slechteriken op en dit keer zijn het Troy en Tyreen Calypso die de controle over meerdere vaults willen verkrijgen.
De tenenkrommende Calypsotweeling is gelijk ook het grootste minpunt van de game. Ze zijn overduidelijk bedoeld als een parodie op YouTubers en Twitch streamers. De Calypsos hebben namelijk aan de hand van over-de-top video’s de gehele verwaarloosde populatie van planeet Pandora voor zich weten te winnen. Een bevolking die overigens enkel uit bandieten en psychopaten lijkt te bestaan. De tweeling beheert dit leger haast hersenloze ‘volgers’ en benoemt het leger ‘Children of the Vault’.
Het probleem met de Calypsos is dat ze alleen maar irritant zijn. Dat is onprettig, want net als voorgaande Borderlandsantagonisten bestoken ze je met regelmaat met telefoontjes waarin ze keer op keer uitleggen hoe kansloos je wel niet bent. Het feit dat het eikels zijn is geen punt, maar hun pesterijen zijn vervelend omdat ze geen enkel charisma hebben. Ontwikkelaar Gearbox heeft zelf eerder bewezen dat het anders kan met Handsome Jack. Hij was ook een arrogante hondelul, maar tegelijk ook charmant en grappig.
Dubieuze humor
De humor in Borderlands 3 is sowieso meer wisselvallig dan ooit. Na drie games is de rebelse geest er een beetje van af en de bijna maniakale fascinatie met anarchie en moord is minder prikkelend. Wat overblijft komt vaak neer op poep-, piemel- en seksgrapjes. Daarmee wil ik niet stellen dat ik boven infantiele humor sta, zeker niet, maar het is over het algemeen minder creatief en scherp dan voorheen.
Toch zijn er ook een aantal hoogtepuntjes. Een bandiet die ik neerschoot schreeuwde bijvoorbeeld dat hij zijn chilirecept het graf in meeneemt. Veel zijmissies zijn ook leuk, zoals de missie waarin je de kakkerige Barista Bot helpt met het maken van milieuvriendelijke koffie. Ondanks de wisselvalligheid heb ik liever een game met karakter zoals Borderlands dan veel van de huidige grijze shooters.
Lekker knallen
De grootste verbetering van Borderlands 3 is dat Gearbox de moeite heeft genomen om de schietmechanieken enigszins op de schop te nemen. Dit is belangrijk, want ondanks alle RPG-elementen in de game ben je toch het grootste gedeelte van de tijd aan het knallen. De aanpassingen waren hoognodig ook, want ondanks hun roem waren de Borderlands games vrij matige shooters. Vergeleken met de voorgaande games hebben de geweren nu een stuk meer oomph in zowel gevoel als geluid. Verder is de mobiliteit van de Vault Hunters verbeterd. Zo is het voor het eerst mogelijk om op (bepaalde) objecten te klimmen en heb je nu ook de optie om over de grond te glijden.
Deze vooruitgang wordt gewaardeerd, maar het is niet afdoende om Borderlands 3 gelijk naar de top van het genre te stuwen. Je personage voelt namelijk nog steeds vrij houterig aan. Dit gebrek aan souplesse komt vooral tot uiting als je wordt gedwongen om te platformen. Verder is de feedback die je krijgt op het schieten van vijanden niet van het niveau van toppers zoals Doom en Destiny. Het shooter-genre heeft immers ook niet al die jaren stilgezeten, waardoor Borderlands nog steeds een beetje achterloopt.
Loot piñatas
Naast het schieten is het lootelement van Borderlands een van de belangrijkste fundamenten. Borderlands is namelijk in essentie een eindeloze zoektocht naar een volgend beter wapen. Dit is een verslavende onderneming die zelfs na de aftiteling niet ophoudt. Borderlands hanteert een Diablo-achtige lootsysteem waarbij de zeldzaamheid en daarbij vaak ook de kracht van een wapen door specifieke kleuren wordt weergeven. Witte en groene wapens zijn alledaags terwijl de zeldzame paarse en oranje geweren vaak unieke vaardigheden hebben. Vuurwapens worden door vijanden gedropt of je kunt ze uit schatkisten halen. Uitzonderlijke wapens vinden blijft tof. Ik voel in ieder geval elke keer weer een dosis dopamine wanneer er plotseling een oranje wapen uit een van de loot piñatas verschijnt.
Na elke grote shoot-out zit iedere Bordelandsspeler te speuren naar speelgoed. Vervolgens ga je eindeloos stats vergelijken en de boel uittesten op de volgende groep deugnieten. Een dergelijk loot-systeem werkt alleen als die loot ook echt de moeite waard is, iets waar Borderlands 3 met vlag en wimpel in slaagt. Meer dan ooit vind je allerlei gekke guns die leuk zijn om uit te proberen. Wat te denken van een gun die stuiterende vuurballen schiet, een referentie naar Super Mario. Het schiettuig is dus lekker speels en avontuurlijk. Het is ook mooi dat er veel verschil tussen de wapens van verschillende wapenfabrikanten zit waardoor het ook afwisselend is.
Planet hopping
Een andere grote feature die goed uitpakt is het feit dat Borderlands 3 zich niet meer volledig in het woestijnachtige Pandora afspeelt. De zoektocht naar meerdere vaults brengt je langs verschillende planeten. Je bezoekt onder andere Promethea, een futuristische metropolis, en de moerasjungle van Eden 6. Dit brengt meer benodigde variatie in de game, maar het gebrek aan afwisseling in het decor is toch een beetje een spelbreker. Je vindt immers op alle planeten dezelfde kartonnen dozen, gebroken wasmachines en kapotte koelkasten.
Er zijn niet alleen meer planeten. De gebieden waarin je speelt zijn ook groter. Nu je kunt klimmen wordt daar natuurlijk ook op ingespeeld met meer verticale constructies, waardoor locaties verkennen nu een meer uitgebreide onderneming is. Ik was echter niet zo blij met de grote open gebieden waar je vooral met een voertuig overheen rijdt. Deze velden ogen veel te leeg en voertuigen zijn absoluut niet leuk om te gebruiken omdat het de hele tijd lijkt alsof je over een ijsplaat rijdt.
Borderlands 3 is sowieso geen topper op het gebied van graphics. De cel-shaded stijl maskeert veel oneffenheden, maar de gamewerelden bevatten desondanks weinig details en komen ietwat simplistisch over. De game is ook een beetje ongepolijst. Je merkt bijvoorbeeld dat texturen vaak nog even moeten inladen en de menu’s zijn laggy.
Samen is beter
Borderlands 3 kun je net als zijn voorgangers het beste met een maat spelen. Bepaalde irritaties zoals slechte grapjes smelten sneller weg als je samen op avontuur bent. De game is gelukkig ook niet streng met bijvoorbeeld het geven of ruilen van wapens. Er moet wel gezegd worden dat het aanbod voor shooters die je samen kunt spelen tegenwoordig veel breder is dan toen de eerste Borderlands game in 2009 uitkwam.
De game heeft tenslotte dankzij de uitgebreide endgame goede replaywaarde. Borderlands 3 bevat twee horde-achtige gamemodi waar je samen met mensen online op de beste rewards kunt jagen. Verder is er ook de Mayhem-modus, die nadelige modifiers aan de game toevoegt in ruil voor meer XP en loot. Uit de uitgebreide season pass kunnen we ook opmaken dat Gearbox nog lang niet klaar is met de game.
Conclusie
Ontwikkelaar Gearbox speelt op veilig met deze sequel. Borderlands 3 is een game die weinig verrast, maar zeker wel consistent vermaakt. Deze iteratie brengt de franchise iets verder met locaties buiten Pandora én dankzij verbeterde schietmechanieken en nóg leukere geweren. De humor wordt wel steeds minder leuk en de game had misschien iets langer in de oven gemogen. Ben je echter op zoek naar een prettig gestoorde shooter die je samen met een vriend of vriendin kunt spelen? Dan zit je bij Borderlands 3 echt wel goed.
Deze review is geschreven door Karel van Hasselt.
8.5
10
6151 
18)
02-10-2019 21:54
