Door de jaren heen zijn er al vele Aladdin spellen verschenen. De enige consoles die de dans wisten ontspringen zijn deze en de vorige generatie consoles. Al ik weet zeker dat mensen die vroeger Aladdin op de PC, SNES of andere platformen gespeeld hebben toch wel geïntresseerd zijn in dit spel. Dit komt doordat de Aladdin spellen vroeger goede spellen waren en je er een hoop plezier aan kon beleven. Helaas moet ik jullie dan nu teleurstellen.
Zoals ik al zei is Capcom met deze licensie aan de slag gegaan en Capcom is geen kleine developer die alleen een aantal slechte/onbekende spellen op zijn naam heeft staan, nee Capcom is een gerespecteerde developer. Disney verwachtte dus dat ze de licensie in goede handen hadden gelegd. Alleen bewijst Capcom maar weer dat ze niet alleen goede spellen maken. Nu ik genoeg bull shit over dat de game slecht is verteld heb, zal ik je eens vertellen wat er mis is aan deze game.
Op een duistere oosterse nacht in het betoverende IJsselstein, wat net onder Utrecht ligt ben ik op weg naar huis om lekker in mijn warme bedje te kruipen. Zodra ik bij mijn huis aankom zie ik een of andere mafkees met een tulband er als een haasje vandoor gaan. Nogal achterdochtig zet ik mijn fiets weg en treed mijn nederig paleisje binnen. Tot mijn grote verbazing vind ik op de mat een pakketje en na uitgebreid onderzoek kom ik er achter dat het pakketje naast Disney's Aladdin voor de Game Boy Advance niets schadelijks bevat.
Ik stop snel de game in mijn GBA om te kijken of de schade te beperken valt en krijg een filmpje zien die het verhaal vertelt van Aladdin wat ik haastig wegdrukt omdat het totaal niet interessant is. Nog al aarzelend kies ik voor new game in het menu en daar begint de elende. Ik begin mijn avontuurtje met de goedwillige dief Ali in Agrabah. Nadat ik met moeite de controls door gekregen heb ben ik al weer 4 levens kwijt, maar ik sta wel aan het eind van het eerste level. Omdat ik voor de rest van de levels nog maar een leven heb begin ik opnieuw en kom het eerste level maar niet door zonder levens te verliezen. Ik dacht dat ik toch wel een gemiddelde gamer was, maar als je in een spel zo snel een leven kwijt raakt heeft dat niets meer met je game skills te maken. Je moet namelijk op de vijand springen om hem te doden en als je een appel op zijn flikker smijt is hij alleen maar verdooft. Het is alleen wel een kwestie van precies springen om geen schade te ontvangen bij het uitschakelen van je tegenstanders.
Afijn na tientallen keren het eerste level gespeelt te hebben, heb ik het eerste level onder de knie en verlies haast geen levens meer. Dit echter wel zonder het verzamelen van de diamanten die je hard nodig blijkt te hebben om je levens balk uit te breiden. Je krijgt namelijk voor elke honderd diamanten een hartje er bij. Ook kan ik de spelers van dit spel adviseren niet achter de scarabee aan te gaan die in sommige levels te vangen is. Als je dit namelijk wel doet zal je weer veel schade op lopen.
Toch wil ik bewijzen dat geen enkel spel te moeilijk is voor mij en met pijn en moeite sla ik me door een aantal levels heen en kom ik ongeveer aan het eind er achter dat het witte vage ding wat ik steeds op pakte een doek is waarmee je kunt zweven. Hadden ze dat niet eventjes kunnen melden!? Nogal gefrustreerd vervolg ik mijn weg en na ongeveer 24 levels kom ik bij de eindbaas. Dit is de tweede baas die ik tegen kom in het spel. Ik verwachtte dat ik weer alles uit de kast moest trekken om Jaffar te verslaan, maar na een paar keer op zijn hoofd gesprongen te hebben legde hij het loodje en had ik het spel uitgespeeld. Mijn woede is gezakt en kom er achter dat ik maar een uurtje of zes, verspreid over 2 dagen, heb gedaan over dit vervelende spel. Overigens heb ik me niet alleen ge-ergerd aan de gameplay, maar ook aan de steeds maar herhalende achtergronden en vijanden. Kom op Capcom, de GBA kan echt wel meer aan dan deze crap!
Ook de manier waar op het verhaal verteld werd, sprak mij voor geen meter aan. tussen de verschillende locaties werd een klein stukje tekst met wat plaatjes geshowed en dat was het. Ook dit is zeer matigjes uitgewerkt, want er zat veel meer in. Het enige waar ik me niet aan ergerde, was de muziek. Het was geen super vet muziekje, maar ik heb me er tenminste niet aan ge-ergerd! Nu ik bijna niets meer te melden heb en bijna klaar ben met deze review, wil ik jullie zeggen dat dit spel bedoeld is voor de kleintjes onder ons en Capcom daar totaal geen rekening mee heeft gehouden. Als een blije ouder dit spel voor zijn of haar kind koopt, zal hij/zij van een koude kermis thuis komen. Het kind zal zeker niet voor bij het eerste level komen. Ik hoop dat ik je voldoende geïnformeerd heb en het duidelijk is geworden dat Capcom zich moet gaan schamen en ik hoop maar dat de volgende Disney games niet het zelfde pad volgen als Aladdin heeft gedaan.
Oordeel Disney's Aladdin (GBA)
- Graphics
60 - Gameplay
55 - Originality
- Sound 65
- Replay 50
- Eindcijfer 50