Nu dat uit de weg is kan ik met een gerust hart vertellen dat New Dawn zich 17 jaar na Far Cry 5’s explosieve einde afspeelt, en dat daarmee dat einde dus canon is. ‘Geloofgekkie’ Joseph Seed heeft daar met een atoombom de wereld aan gort geblazen en bijna de hele bevolking uitgeroeid. Wederom speel je als een stille protagonist die op 6-jarige leeftijd voor het eerst een kijkje gaat nemen buiten de atoombunker om Hope County tot z’n vroegere glorie te herstellen. Al gauw kom je in aanraking met de Highwaymen; een groep bandieten die geleid wordt door twee Beyoncé’s. Deze tweeling, Mickey en Lou genaamd, zijn het niet eens met jullie plannen en blazen daarom de trein op waar bijna je hele volk in zit. Een enkeling overleeft, en hier begint Far Cry: New Dawn.
Een nieuwe kijk op Hope County
Hoewel New Dawn zich dus afspeelt in Hope County van Far Cry 5, is de wereld bijna niet van ouds te herkennen. Tuurlijk zie je her en der bekende bezienswaardigheden en andere herkenningspunten, maar vrijwel alle dorpen en steden zijn bedolven onder een dikke laag zand. Overal schieten prachtig gekleurde bloemen de grond uit en in de lucht zijn bijna te allen tijde allerlei kleurtjes en regenbogen te zien. Waar dit soort kapotte werelden er vaak duister en grauw uitzien, is Hope County in New Dawn veranderd in een prachtige, vrolijke post-apocalyptische speeltuin. Een van de kritieken die we hadden op het vorige deel was dat de prachtige wereld moeilijk vast te leggen was zonder ‘photo mode’. Gelukkig heeft Ubisoft daar naar geluisterd en kent New Dawn er wel één. Een vrij uitgebreide zelfs. De meeste screenshots in dit artikel zijn dan ook gemaakt met behulp van deze photo mode.
Korte vreugde
Omdat Far Cry: New Dawn een direct vervolg is op deel vijf is het niet gek dat een paar oude bekenden hun opwachting maken. Zo komen we erachter wat er na Far Cry 5’s explosieve einde met Joseph Seed is gebeurd, en zien we hem vaker terugkomen in het verhaal dan de nieuwe bad guys. Het is daarom vrij jammer dat het verhaal van New Dawn maar kort is. Na een uurtje of vijftien heb je alle verhaalcontent wel gezien, wat ongeveer de halve lengte van een volwaardige Far Cry-game is. Daarnaast wordt de flow van het verhaal ook nog eens onderbroken op een Assassin’s Creed Odyssey-achtige manier, waar je pas verder kunt gaan met de verhaalmissies wanneer je een x-aantal outposts hebt veroverd om brandstof te verzamelen. Dit zorgt er wel voor dat outposts ditmaal betrokken worden bij het hoofdverhaal van de game en dus gedeeltelijk niet meer optioneel zijn – outposts in eerdere delen voegden daardoor weinig toe – maar tegelijkertijd is het gewoon een trucje om de speelduur van het verhaal kunstmatig te verlengen.
Kogelsponzen
Het verhaal van Far Cry: New Dawn neemt richting het eind van de game een bijzondere en vooral onverwachte wending. Hoewel dit allemaal tof bedacht is, is de uitwerking helaas minder. Zo zijn vooral de bazen bijzonder slecht ontworpen en vragen wij ons af of de bedenker van deze bossfights ooit plezier heeft gehad in het spelen van een videogame. Niemand wordt vrolijk van overpowered kogelsponzen die om de drie seconden reinforcements oproepen en talloze honden op je afsturen wanneer je net je wapens aan het herladen bent. Bij de laatste baas kregen we helemaal het gevoel dat ze bij Ubisoft simpelweg gekeken hebben naar een game als Dark Souls, waardoor ze gedacht hebben dat mensen tegenwoordig houden van bazen met een miljoen hitpoints die je met één aanval naar 1 HP brengen om vervolgens – nog voor je iets kunt doen – bovenop je springen, zodat je weer opnieuw mag beginnen met deze tergende bossbattle. We speelden het spel op de middelste moeilijkheidsgraad met vrijwel alle wapens en een flink aantal upgrades tot onze beschikking, en nog steeds waren deze gevechten saai en onnodig langdradig. En dat is jammer, want hiermee halen ze veel plezier uit het spelen van New Dawn.
Weinig nieuws
Plezier dat je overigens niet terug gaat vinden in de creativiteit achter New Dawn. Neem bijvoorbeeld de wapens. Ze zien er stuk voor stuk cool uit en lijken regelrecht uit de gereedschapskist van je hillbilly achterneef te komen, maar op een verdwaalde cirkelzaagschieter na zijn het bijna allemaal vrij standaard wapens. Alleen zijn ze ditmaal bezaaid met lampjes, elastiekjes en andere prullaria om ze uniek te laten lijken. Best apart. New Dawn speelt zich af in een post-apocalyptische wereld waar gemuteerde demoonvissen in het water zwemmen en een geheim goedje mensen beïnvloedt om de meest vreemde capriolen uit te halen, maar het wapenarsenaal gaat niet veel verder dan shotguns, machine geweren, snipers en rocket launchers. Ook qua missiestructuur doet New Dawn weinig anders dan deel 5. De meeste missies zijn niet veel meer dan naar een kampje rijden en daar iedereen afmaken, waarna je een filmpje te zien krijgt, en af en toe mag je genieten van een een trippy ‘vision quest’-achtige hallucinatie. Far Cry moet natuurlijk Far Cry blijven. Maar als je dan zo’n stralende, kleurrijke setting creëert, mogen de missies ook wel wat levendiger zijn. Een grote beer doodslaan met je blote handen is leuk, maar het mag allemaal wel wat gekker, wat creatiever, wat meer ‘out of the box’.
Gepofte stoofperen
Een groot kritiekpunt dat we hadden op het vorige deel was de AI. Vooral die van je hulpjes. En we kunnen zeggen dat hier letterlijk niks aan is veranderd. Je hulpjes hebben nog altijd het IQ van een gepofte stoofpeer, en hebben in de 17 jaar tussen Far Cry 5 en New Dawn letterlijk niks geleerd. Eén van je hulpjes is bijvoorbeeld een stealth menneke met een pijl en boog. Stuur je hem op een vijand af, dan gaat ‘ie er vijf meter voor staan en schiet ‘ie de helft van de tijd niet eens een pijl. Ben je neergeschoten en heb je je hulpje nodig om je tot leven te wekken, dan mag je hopen dat hij naar je toe komt, want meer dan de helft van de keren liep hij juist weg bij ons of bleef ‘ie gewoon stilstaan; waarna we dus doodbloedden en de missie opnieuw mochten beginnen.
Ook rijden ze nog steeds tegen bomen aan, vliegen ze met een helikopter gebouwen in en blijven ze tegen het dak aan vliegen en ga zo maar door. Je kunt ervoor kiezen om je kunstmatige hulpje in te wisselen voor een strijder van vlees en bloed door een vriend of vriendin uit te nodigen via co-op, alleen werkt dit nog exact op dezelfde manier als in Far Cry 5. Enkel de host verdient progressie, wat betekent dat de persoon die te hulp schiet alles nog een keer over mag doen in zijn of haar eigen game. Het werkt allemaal prima, maar het is niet optimaal voor de persoon die komt helpen.
Verrassend bugvrij
Hoewel de ontwikkelaar weinig verbeterd lijkt te hebben aan de onderliggende code van het origineel, moeten we zeggen dat dit tot nu toe de meest bugvrije ervaring is geweest met een Ubisoft-game in de afgelopen jaren. Het spel is nooit vastgelopen, we zijn niet door de vloer of door een steen gezakt en hoewel de volgmissies nog altijd traag en irritant zijn lijken de NPC’s altijd de bestemming te bereiken. Het meest vreemde dat we tegen zijn gekomen in New Dawn was letterlijk de eerste man die we in de open wereld tegenkwamen, die zat te huilen naast een lijk, en zodra we hem aanspraken stopte hij met huilen en vertelde hij op een normale toon z’n verhaal. Na elke zin ging hij verder met huilen tot we hem weer aanspraken. Op moment van schrijven zijn er al twee patches beschikbaar voor New Dawn die aardig wat problemen fixen, dus vergeet vooral deze patches niet te installeren voor je het spel opstart.
Fantastische muziek, weinig nummers
Waar New Dawn een beetje achterblijft met andere spellen is de soundtrack. Begrijp me niet verkeerd, de muziekkeuze in New Dawn is fantastisch. Er zit duidelijk iemand met een hart voor abstracte hiphop in het sound team van Far Cry: New Dawn, want de Highwaymen luisteren alleen maar naar acts als Run The Jewels, Action Bronson en zelfs Die Antwoord komt langs. Het is ontzettend vet om ’s nachts door de bossen te sneaken op zoek naar avontuur, om in de verte Yolandi Visser’s schelle stem uit een goedkope speaker te horen galmen en je gelijk weet dat je je voor moet bereiden op een vuurgevecht. Waar de game op blijft hangen is de hoeveelheid nummers. Al gauw begin je tracks op de radio te horen die een half uur terug ook al voorbij zijn gekomen, en hoewel je in de wereld verschillende tapes kunt vinden waar je nieuwe muziek mee vrijspeelt, is het totale aantal tracks gewoon niet voldoende om de hele game lang fris aan te laten voelen. Erg jammer, want New Dawn heeft naast het hoofdverhaal nog genoeg optionele content om de speelduur van het spel flink te verlengen. Denk aan de standaard dingen als zijmissies, vissen, jagen, collectibles verzamelen en ga zo maar door. Dat dit moet gebeuren met dezelfde handvol nummers op de achtergrond waar je al vijftien uur naar luistert, is gewoon een gemiste kans.
In de oven
Hoewel we bij de onthulling van Far Cry: New Dawn het idee hadden dat Ubisoft geluisterd had naar de kritieken op deel 5 en ze het eens over een totaal andere boeg zouden gooien, blijkt New Dawn in de realiteit, op de setting na, toch wel een vrij veilig vervolg te zijn. Het is zeker een toffe game en zelfs zonder deel 5 gespeeld te hebben kun je genoeg plezier halen uit dit vervolg, maar net als Assassin’s Creed mag de Far Cry-franchise eigenlijk ook wel een paar jaar in de oven. Het hoeft echt geen knettergek, over de top, chaotisch spel te worden, maar de formule is gewoon af. We zeiden het bij deel 5 en we zeggen het bij New Dawn weer; het is echt meer van hetzelfde. Mensen die 5 hebben gespeeld en door het frisse uiterlijk een compleet nieuwe game verwachten komen bedrogen uit, maar iemand die al een tijd geen spel in de serie heeft gespeeld kan in New Dawn genoeg moois vinden.
Conclusie
Far Cry: New Dawn is niet de creatieve boost geworden die de franchise nodig heeft. Het is vooral meer van hetzelfde. En hoewel dat voor veel gamers niet erg is, is het niet netjes om de kortere speelduur van het spel te verbloemen door verhaalmissies af te schermen achter ‘optionele’ content. New Dawn komt voor een budgetprijs in de schappen te liggen, maar daar krijg je dan ook wel echt een budgetavontuur voor terug.
Deze review is geschreven door Gert Jan Naber.
Oordeel Far Cry: New Dawn (PS4)
- Graphics
90 - Gameplay
70 - Originality
60 - Sound 70
- Replay 60
- Eindcijfer 70
n.b.
7530 
21)
14-02-2019 22:50
