In Field Commander start je als “rookie” bij de ATLAS, een wereldwijde organisatie die het kwaad bestrijdt. Tja, en zolang het kwaad er nog is moet het bestreden worden. Daarom vraagt ATLAS jou om mee te helpen in de strijd tegen opstandelingen en terroristen, welke zich weer voor hun beurt schuilhouden onder de naam: Shadow Nation. Voordat je als een echte generaal soldaten in het veld mag sturen, moet je eerst min of meer een tutorial aflopen. Tijdens de tutorial, maar ook tijdens de missies, word je bijgestaan door de rest van het ATLAS team. In de tutorial houdt dit vooral in hoe je units moet verplaatsen en hoe je aanvalt. Als je Advance Wars hebt gespeeld of bekend bent met dit soort type games is de tutorial absoluut niet nodig en gelukkig kun je ook meteen beginnen (laat dat maar niet horen bij ATLAS, ongetrainde bevelhebbers). Het is overigens wel van belang dat je de campaign speelt, je krijgt een groot aantal multiplayer maps wanneer je een aantal missies uitspeelt.
De game is net als zijn rivaal, Advance Wars, uitgevoerd met het Turned base principe. Dit betekent dat je als speler, units aanmaakt, deze verplaatst en de vijand aanvalt binnen èèn beurt. Je bekijkt het totale speelveld (of een deel hiervan) van boven af. Wanneer je echter aanvalt schakelt het beeld echter over in full 3D en zie je dus ook echt wat je units nou eigen uitvreten op de map. Deze functie is erg grappig maar vooral mooi. Dit zie je niet vaak, zelfs niet op de PC. Wanneer je de beurt eindigt mag de tegenstander (de CPU) zijn units verplaatsen en jou eventueel aanvallen. Dit gaat net zo lang tot er een winnaar is. In de meeste gevallen zul je hiervoor alle units van de tegenstander vernietigen. Maar het kan ook door het HQ(hoofdkantoor) van de vijand over te nemen. Het kan allebei maar vaak had ik alle units van de tegenstander al vernietigd voordat ik ook maar de kans kreeg om het HQ over te nemen. Dit omdat de CPU er vaak voor koos om met al zijn units zeer dicht bij het HQ te blijven. Naast het verslaan van de tegenstander door de eerder genoemde mogelijkheden is het soms zaak om specifieke voertuigen van de vijand op te ruimen of bepaalde doelen overnemen om zo ook de missie tot een goed einde te brengen. Zo krijg je in het begin van het spel de opdracht om een stel vrachtschepen op te blazen voordat ze bij punt B komen. Helaas is bij alle gevallen de opdracht vrij simpel uit te voeren en biedt de AI niet de tegenstand die je zou willen zien. Het komt té vaak voor dat de computer ervoor kiest om niet zijn basis te verlaten met alle gevolgen van dien. Natuurlijk duurt het even voordat je de dertig missies die de game telt, hebt uitgespeeld maar het zou een stuk langer hebben geduurd en tevens een stuk leuker zijn geweest als de AI slimmer en uitdagender was geprogrammeerd.
Omdat je met een TBS te maken hebt dient het spel ook bepaalde units te hebben in verschillende klassen. Field Commander telt totaal 18 verschillende units. De ene unit is sterker dan de ander en heeft op zijn beurt weer zijn eigenaardigheden. Zo zijn scouts beter dan infanterie, zijn tanks beter dan scouts en zijn bommenwerpers beter dan tanks etc. Field Commander scheidt zich echter van andere games door units meer opties te geven. Zo kunnen spec-ops (speciale grondtroepen) naast het (op afstand) aanvallen van grondtroepen en voertuigen tevens mijnen leggen om de tegenstander in de val te lokken. Dit is in praktijk erg handig aangezien je daarmee de basis beter kan beschermen tegen bijvoorbeeld tanks zonder daar troepen voor te hoeven verliezen. Trouwens, over apart gesproken... Weet je nog dat je bij Advance Wars slechts 1 manschap per "vakje" kon plaatsen? Bij Field Commander is dit niet het geval! Zo kun je dus een helikopter boven een voertuig op hetzelfde vlakje laten vliegen en dus, in feite tweemaal aanvallen vanaf dezelfde plek. Een mogelijkheid die vooral handig is bij missies waarbij je ook gebruik moet maken van de zee. Je kan dan, net als wat de Amerikanen in de koude oorlog deden bij Sovjet vliegtuigen, schepen schaduwen door een onderzeeboot onder het vijandelijk marineschip te plaatsen en wachten op het juiste moment om dan pas toe te slaan. Het klinkt allemaal aardig ingewikkeld om toe te passen, maar het is vrij simpel. Tom Cruise kan thuis blijven want het is zeker geen mission impossible. Je kunt overigens na een bepaald aantal beurten ook een mega aanval doen. Dit geldt voor 1 unit en maakt deze vanzelfsprekend een stuk sterker. Ook kun je hiermee je gehele team sterker maken. Dit houdt meestal in dat je langere units verder kan verplaatsen en dat je defense/attack omhoog gaan.
Geluid
Het geluid is niet echt interessant maar zeg eens eerlijk, heb je dat nou nodig in een strategie spel? Het gaat om units verplaatsen, nadenken en op het juiste moment aanvallen. Daar gaat het om. Eigenlijk interesseerde mij die paar deuntjes, die je tijdens iedere missie hoort, vrij weinig. Ik had geen tijd om te luisteren, er moest immers een totaal leger worden aangestuurd. Anders dan bijvoorbeeld in Advance Wars wordt er wel gepraat in de game. Alle NPC's(non-playable-characters) zeggen keurig hun lijntjes op en de geluidseffecten van de units zijn ook wel redelijk.
Multiplayer
Iedereen weet dat een RTS/TBS game niet gemaakt is om alleen te spelen. Sony zal dit ook hebben gedacht en heeft daarom een groot aantal multiplay functies in het spel verstopt. Hoewel ik de offline multiplayer niet heb kunnen testen ben ik uiteraard wel online geweest. Alleen snel een game uitzoeken is er niet bij. Slechts enkele personen waren online op de momenten dat ik online kwam. Je zult dus erg geduldig moeten zijn wanneer je online wilt gamen. Sowieso kan een game erg lang duren. Waarschijnlijk juist daarom heeft Sony een functie ingebouwd waarmee je met een andere speler kan spelen zelfs als je bijna geen tijd hebt. Het is vrij simpel, je speelt zoals je normaal zou spelen, vervolgens upload je de beurt en wacht tot je tegenstander dit bestand download en weer terug stuurt met zijn gegevens. Daarna download je het bestand weer en stuur je het weer op als je klaar bent. Zo kun je dus als het ware verder spelen als deze speler een tijdje offline is. Geen problemen dus meer als je moet eten. Niet alleen kun je samen met iemand via een wireless ad-hoc of infrastructre verbinding spelen. Je kunt tevens het spel spelen via een SWAP modus. Dit is ongeveer hetzelfde als game sharing, alleen heb je bij deze swap modes slechts 1 PSP nodig. Je geeft de PSP na iedere beurt door en wacht tot je vriend/vriendin klaar is met zijn/haar beurt. Erg grappig, omdat je hierdoor dus altijd samen kunt spelen zonder dat je 2 spellen/2 PSP’s nodig hebt.
Conclusie
Field Commander is naar mijn mening een van de betere spellen die momenteel voor de PSP te verkrijgen zijn. Als je van strategie spellen houdt dan is F.C. een game die in je PSP thuis hoort. De vele units zijn goed uitgebalanceerd en bieden naast conventionele aanvallen tevens vaak extra aanvallen of kunnen bijvoorbeeld schuilgebieden vernietigen. Daarnaast is F.C. grafisch redelijk goed, die omschakeling van 2D naar 3D tijdens aanvallen zijn erg mooi uitgewerkt. Dit soort dingen maken een goede, de (helaas) iets wat makkelijke singleplayer is dan slechts een bijzaak. Maar komt uitstekend tot zijn recht in de uitdagende offline/online multiplayer. Ik blijf Field Commander de komende tijd nog wel spelen. Dat is iets wat zeker is.
Oordeel Field Commander (PSP)
- Graphics
80 - Gameplay 80
- Originality
- Sound 70
- Replay 75
- Eindcijfer 75
902 )
16-11-2006 11:09
