Als het eerste halfuur van Forspoken een voorspelling voor de rest van het spel zou zijn, dan was het spel niet zo goed. De animaties waren namelijk erg houterig en het acteerwerk in de tussenfilmpjes was niet goed. Forspoken begint niet in de fantasiewereld van de trailers, maar in New York. Hier leren we Frey Holland kennen als een problematisch meisje dat met de verkeerde mensen in aanraking is gekomen en al meerdere malen voor de rechter heeft gestaan. Als alles is misgegaan ziet Frey een mooie armband in een huis liggen en besluit deze te stelen. Het moment waarop ze de armband omdoet wordt ze naar Athia getransporteerd, wat de fantasiewereld van de trailers is. Zodra Frey is aangekomen en een beetje is bijgekomen, blijkt er iets tegen haar te praten met een oudere mannenstem. Het blijkt de armband te zijn; deze wordt vervolgens Cuff genoemd en Frey komt erachter dat ze nu magische krachten heeft. Die krachten heeft ze nodig om zichzelf snel te verplaatsen en de vijanden te bevechten die haar aanvallen.
Frey heeft geen idee waar ze is en wat ze moet doen in Athia en wil dus eigenlijk zo snel mogelijk weer terug naar New York. Frey heeft maar weinig interesse in Athia en haar bewoners.. Dit komt ook veelvuldig naar voren in gesprekken met Cuff of andere bewoners van Athia. Er zit een grote tegenstrijdigheid in hoe Forspoken je meer wil laten leren over Athia en wat Frey hiervan vindt. Frey heeft namelijk een hele rebelse persoonlijkheid, ze schopt overal tegenaan en niets boeit haar echt iets en ze wil de bewoners van Athia ook niet echt helpen, maar dat moet wel voor het verhaal, waardoor het soms onecht aanvoelt en de motivatie van Frey totaal niet duidelijk is. Terwijl Forspoken er wel alles aan doet om je meer achtergrond over het land te geven. Athia werd vroeger geregeerd door de vier Tanta’s (een soort van magische koninginnen). Deze zijn echter slecht geworden tijdens de Break, wat ervoor heeft gezorgd dat een groot deel van zowel de mensen als dieren is zombies zijn veranderd. Uiteindelijk draait het verhaal erom dat Frey de Tanta’s moet verslaan om terug te kunnen keren naar New York. Hier krijgt ze natuurlijk de nodige hulp van Cuff bij. De gesprekken tussen Cuff en Frey kunnen soms grappig zijn, doordat Frey veel Engelse straattaal gebruikt die de nette en welbespraakte Cuff niet begrijpt en dan totaal verkeerd interpreteert.
Wat wel erg positief is aan Forspoken is het vechten tegen de monsters en dan zijn in het bijzonder de baasgevechten erg leuk. Dit heeft dan voornamelijk te maken met de vele mooie effecten die op het scherm getoond worden en de strategie die nodig is om ze te verslaan. Frey heeft toegang tot allerlei spreuken die je met L2 en R2 kunt gebruiken. De spreuken op R2 kun je snel achter elkaar gebruiken en die op L2 hebben een cooldown. Met L1 en R1 open je een wiel met andere spreuken waaruit je kunt kiezen als je die hebt gekocht met de mana-punten. Deze punten verdien je weer door vijanden te verslaan of door mana-bronnen te vinden in Athia. Je wordt door het spel actief aangemoedigd om rondom vijanden te rennen om zwakke plekken te bereiken. Mocht je toch geraakt worden, dan vangt Cuff een klein beetje schade voor je op. In het begin van Forspoken heb je slechts toegang tot één soort magie (het gooien van stenen), naarmate je verder komt komen de andere soorten magie beschikbaar en dan wordt het pas interessant en dan wordt het vechten ook veel leuker. Op een gegeven moment ben je op zoek naar hoe je de verschillende spreuken kunt combineren om zoveel mogelijk schade te doen en zo blijft het interessant en nieuw aanvoelen.
Athia is een grote wereld waarin Frey grote afstanden moet gaan afleggen. Gelukkig gaat dit snel doordat Frey sneller kan rennen en springen met haar magie. Er is voldoende variatie in de omgevingen in Athia; er zijn bossen, rotsen etc. De omgevingen zien er ook goed uit op de PlayStation 5. Er zijn drie verschillende grafische modi beschikbaar. Je kunt kiezen voor een hogere resolutie en dan 30 FPS, een iets lagere resolutie en 60 FPS en de ray-tracing-modus op 30 FPS. Ik heb Forspoken voornamelijk gespeeld op 60 FPS, omdat ik dit het beste vind passen bij een actie-RPG. De wereld voelde helaas wel leeg aan. Er zijn wel de standaard open-wereld-dingen om te doen, zoals bijvoorbeeld het zoeken van schatkisten om nieuwe items voor Frey te krijgen en er zijn bepaalde uitdagingen om je gevechtsvaardigheden te oefenen. Het is aan jezelf of je hier wel of geen tijd aan wilt besteden. Frey heeft de mogelijkheid om haar kleding van upgrades te voorzien, maar dit is weinig diepgaand. Er zijn niet heel veel keuzes beschikbaar in de hoeveelheid bonussen en degene die je toe kunt wijzen doen ook niet heel erg veel voor bijvoorbeeld het vechten. Hierdoor heb ik mij hier snel niet meer mee bezig gehouden. Dan is er nog een systeem om spullen te creëren met de spullen die je vindt in Athia. Hierbij speelt hetzelfde probleem als de bonussen voor je kleding; het is echt minimaal en bevat geen diepgang die je mogelijk wel verwacht bij dit type RPG.
Conclusie
Uiteindelijk komt Forspoken niet helemaal boven de middenmoot uit. De motivaties van Frey zijn niet duidelijk in het verhaal, waardoor het geheel onsamenhangend aan kan gaan voelen. De interactie tussen Frey en de armband Cuff kunnen dan wel weer grappig zijn. Het beste aan Forspoken is het vechten, wat snel en flitsend is en waarin je veel kunt spelen met alle spreuken. Al wordt dit dan pas weer leuk naarmate je meer verschillende soorten magie tot je beschikking hebt. Forspoken heeft wat tekortkomingen, maar als je daar doorheen kunt kijken dan is er wel plezier te beleven aan deze nieuwe titel.
8.7
9.9
2187 
7)
04-02-2023 09:00
kun je van Minecraft een photorealistische wereld maken.