Het heeft ruim zes jaar mogen duren, maar Halo Infinite is nu dan eindelijk uit. Na het teleurstellende Halo 5: Guardians (2015) is het letterlijk jaren stil geweest rondom de ontwikkelaar en een mogelijk nieuwe Halo. In 2019 werd tussendoor nog de Halo: The Master Chief Collection naar de PC gehaald en was het voor even weer als vanouds genieten geblazen. Niets gaat immers boven de eerste delen van de Master Chief, want dat niveau is nog altijd ongeëvenaard. Of 343 Industries Halo Infinite als vanouds weet te maken lees je in deze review.


Zeta Halo
Halo Infinite speelt zich anderhalf jaar na de gebeurtenissen van Halo 5: Guardians af. De United Nations Space Command (kortweg: UNSC) heeft de oorlog tegen de Banished verloren en het iconische fregat de UNSC Infinity is samen met een groot gedeelte van de bemanning na een korte strijd ten onder gegaan. Van de overlevenden die op tijd konden wegkomen heeft een deel toevlucht gezocht op het nabijgelegen en leefbare Zeta Halo.

In de proloog wordt Master Chief zes maanden na de oorlog met de Banished al zwevend tussen het ruimtepuin gevonden door Echo 216, een overlevende van de oorlog en een voormalig engineer van de UNSC Infinity, die zelf ternauwernood wist te ontsnappen aan de Banished dankzij een nog werkend Pelican-vliegtuig. Dankzij de overlevingsmodus in Master Chiefs Mjolnir uitrusting weet hij de oorlog te overleven. Wanneer Echo 216 hem uit zijn overlevingsmodus haalt en een signaal ontvangt vanaf Zeta Halo is er maar één optie. In plaats van huiswaarts te keren is Master Chief vastbesloten om het signaal te onderzoeken en het aldaar koste wat kost op te nemen tegen de Banished om zo hopelijk te achterhalen wat er met AI Cortana gebeurd is.

Meer vrijheid dankzij de open wereld
343 Industries neemt een gewaagde stap door van Halo Infinite de eerste openwereldgame te maken in de Halo-franchise en doet in die zin iets anders dan de voorgaande delen. Een keuze die wat mij betreft goed uitpakt, want dit is waar ik persoonlijk op heb gehoopt sinds ik in 2001 voor het eerste voet zette op Alpha Halo. Halo Infinite zorgt dan ook voor de nodige wow-momenten wanneer je, onder het genot van de ijzersterke en de inmiddels iconische Halo soundtrack, voor het eerste voet zet op deze nieuwe ring.

Heel lang om te genieten van het indrukwekkende uitzicht heb je echter niet, want de eerste Forward Operations Bases (FOB) moet veroverd worden. Vanuit deze uitvalsbasis kan de rest van de ring worden verkend en ontplooit het verhaal zich verder. Vanaf dat moment heb je de vrijheid hoe je jouw tijd op Zeta Halo verder invult. Je kunt direct in het verhaal duiken om vervolgens na 10 uur de aftiteling te zien langsrollen, maar je kunt je ook bezighouden met alle andere activiteiten op Zeta Halo zelf.

Werk aan de winkel voor Master Chief
Gelukkig is de map voldoende gevuld met diverse activiteiten. Door deze activiteiten te voltooien krijgt de UNSC steeds meer controle over de verschillende gebieden. Zo zijn er onder andere nieuwe FOB’s te veroveren, waarmee het omliggende gebied gescand wordt op nieuwe activiteiten. Deze uitvalsbasissen zijn multifunctioneel, want je kan er ook voertuigen, wapens en je bevrijdde UNSC-vrienden ophalen voor een nieuwe missie.

De AI kan je namelijk meenemen in bijvoorbeeld een Warthog om je te helpen bij het veroveren van een nieuwe FOB. Dit maakt het gemis van een co-op modus echter niet minder, want deze wordt naar verwachting pas over een halfjaar(!) toegevoegd. Niet geheel onbelangrijk trouwens: de FOB’s zijn ook handig om het fast-travel-systeem mee uit te breiden en zo sneller heel Zeta Halo in handen te krijgen van de UNSC.

De verschillende activiteiten bestaan verder uit het uitschakelen van verschillende Banished-kopstukken en het vernietigen van Banished-kampen, tot aan het helpen van UNSC-fireteams in nood. Hoewel niet alle activiteiten hetzelfde zijn, komt het uiteindelijk wel allemaal op hetzelfde neer. Wat dat betreft hadden verhalende zijmissies deze open wereld opzet beter gepast. Uiteraard wordt jouw inzet altijd beloond met handige extraatjes, waarmee de opties bij alle vrijgespeelde FOB’s worden uitgebreid. Een andere waardevolle bezigheid is het zoeken van Mjolnir Armor Lockers; een soort collectables die verspreid zijn over heel Zeta Halo. Deze lockers bevatten namelijk skill points waarmee je extra functies aan je Mjolnir uitrusting kan toevoegen en bestaande functies kan upgraden.

Mjolnir armor 2.0
Een van die functies betreft de Grappleshot. Hiermee start je het avontuur en is eigenlijk zo fijn dat je deze liever niet wil inwisselen voor een andere upgrade. In alle opzichten is de Grappleshot namelijk de ultieme gadget voor Master Chief. Je bereikt in enkele seconden lastig te bereiken plekken en geeft jezelf ademruimte en overzicht als de situatie daar om vraagt. De Grappleshot is daarnaast ook te gebruiken om wapens van een afstandje mee op te pakken en vijanden mee uit te schakelen. Naarmate je meer skill points investeert in de Grappleshot wordt deze steeds beter, leuker en functioneler.

Gelukkig zijn er ook momenten in de Halo Infinite campagne waarbij je wordt uitgedaagd om juist de andere upgrades te gebruiken, zoals de Threat Sensor waarmee alle vijanden in de directe omgeving worden uitgelicht, of de Thruster waarmee je vijandelijke projectielen eenvoudiger kan ontwijken. De toevoeging van deze kleine tactische elementen is iets waar het in de voorgaande delen aan ontbrak, omdat je deze kleine upgrades destijds in missies zelf moest vinden en ze ook nog eens een beperkte bruikbaarheid hadden.

Campagne vooral voor echte Spartans
De campagne zelf verplaatst zich na enkele uren spelen al snel naar herkenbare ondergrondse Forerunner-complexen van Zeta Halo, waarbij je de herkenbare repetitieve Halo-handeling verricht zoals bijvoorbeeld het zoeken van Power Seeds en die van punt A naar B te sjouwen om een deur open of lift werkende te krijgen. 343 Industries neemt dan ook niet heel grote risico’s met het verhaal. Hetzelfde geldt overigens voor de vijanden in dit deel: de Banished is namelijk niet een geheel nieuwe factie, want in Halo Wars 2 nam je het ook op tegen dit bij elkaar geraapte groepje rebellen bestaande uit voornamelijk Covenant en Brutes. Maar dat is niet erg, want dat maakt Halo juist Halo. Bovendien volgen de games in grote lijnen de verhalen uit de boeken.

Dit is dan ook direct het grootste minpunt van Halo Infinite: de campagne is vooral gericht op de doorgewinterde Halo-speler. Als speler van het eerste uur kon ik zelf het verhaal goed volgen, maar ik kan mij goed voorstellen dat nieuwe spelers met veel vraagtekens achterblijven na het doorlopen van de campagne. Personages, intergalactisch jargon en twintig jaar aan Halo-lore is dan ook lastig te resumeren in één game. Dit maakt Halo Infinite niet een deel waar je verhaaltechnisch makkelijk instapt. Wat dat betreft is het ook een logische keuze van 343 Industries om de campagne los te koppelen van de free-to-play Multiplayer.

Zoals met iedere Halo-game speel ik de verhaallijn eerst door op de Heroic-moeilijkheidsgraad, voordat ik aan de hoogste moeilijkheidsgraad begin. Voor mij persoonlijk een goede keuze, want hiermee is Halo Infinite perfect in balans en word je uitgedaagd zonder dat het frustreert. Infinite weet je goed aan te sporen om gebruik te maken van alle verschillende wapens en upgrades die je tegenkomt. Al met al speelt deze Halo gewoon heel fijn weg, mede ook door de heerlijke vuurgevechten, de Grappleshot upgrade en alle nieuwe wapens (zoals de Skewer, een soort harpoengeweer van de Banished die iedere bossfight een stuk makkelijk maakt). Of de Shock rifle die zich met speels gemak door vijandelijke energieschilden heen boort.

Multiplayer van jewelste
Het kan je haast niet ontgaan zijn dat de Halo multiplayer geheel gratis te spelen is op de Xbox Series X|S en op PC. 343 Industries heeft ervoor gekozen om de kenmerkende multiplayer mode los te koppelen van de campagne om zo meer nieuwe spelers te verleiden om Halo te proberen. Dit resulteert wel in microtransacties en een Battle Pass-systeem waarmee je verschillende cosmetische attributen kan ontgrendelen om je zo te onderscheiden van alle andere Spartans.

Gelukkig is de multiplayer weer als vanouds en speelt Halo Infinite online net zo lekker als de campagne. Ook hier kan je gebruikmaken van alle wapens en upgrades uit de campagne, wat al snel zorgt voor heerlijk nostalgische Halo-momenten. Helaas is het vooralsnog niet mogelijk om zelf je playlist samen te stellen, waardoor je zomaar eens vier potjes Oddbal achter elkaar speelt voordat je een keer Capture the Flag, Total Control of Slayer kan spelen. Gelukkig is de ontwikkelaar bewust van het ontbreken van een persoonlijke playlist en zal het niet lang duren voordat je zelf kan bepalen welke modi je speelt. Laten we dan meteen hopen dat ze Team SWAT toevoegen aan de playlist. Of dat zal gebeuren is nog even afwachten, maar zoals gebruikelijk worden zowel de campagne als de multiplayer de komende jaren volop doorontwikkeld.

Conclusie
Al met al is Halo Infinite op ieder vlak beter geworden dan zijn voorganger. 343 Industries is terug naar de essentie gegaan en weet vriend en vijand te verrassen door een ijzersterke Halo neer te zetten. Halo Infinite speelt als vanouds en is in jaren niet zo leuk geweest. Helaas zijn er op dit moment nog wel een aantal kanttekeningen: zo ontbreekt vooralsnog de geliefde co-op modus, is er nog geen persoonlijke multiplayer playlist aanwezig en is de campagne verhaaltechnisch alleen voor de doorgewinterde Spartans goed te begrijpen. En om die laatste reden mag je als nieuwkomer een halve Budgy van de onderstaande score aftrekken.

De campagne van Halo Infinite kost op het moment van schrijven € 60,-, maar is ook te spelen als onderdeel van je Xbox Game Pass-abonnement. Dit maakt Halo Infinite een open uitnodiging aan alle geïnteresseerden om Microsofts gamedienst eens uit te proberen.