Om een nieuwe doelgroep te kunnen aanspreken hebben ze bij Capcom flink wat werk moeten verzetten, want hoe maak je van een relatief ontoegankelijke game iets waar de hele wereld van kan genieten? Wie bekend is met de Monster Hunter franchise weet dat achter de wondere wereld van monsters hunten een heel andere wereld schuil gaat, namelijk dat van micro managen, menuutjes en grinden.
Laat ik direct aangeven dat Capcom erin is geslaagd om van Monster Hunter World de meest toegankelijke Monster Hunter tot nog toe te maken. Hiermee wil ik niet zeggen dat de game voor iedereen is weggelegd. Zeker niet. De instapdrempel is weliswaar verlaagd, maar de game is nog altijd even uitdagend als complex. Je bent als speler minder aan het stoeien met de controller, maar aan de andere kant vergt de game nog steeds alle aandacht, geduld en vooral tijd.
Zorah Magdaros
Wat ongewijzigd is gebleven is jouw rol en taak in het geheel. Je jaagt het gros van de tijd op grote en kleine monsters om ze vervolgens te fileren en hun materialen te verzamelen om er daarna nieuwe uitrusting van te maken. Deze vicieuze cirkel fungeert als rode draad door de gehele game. De verhaalmissies bestaan dan gelukkig ook niet langer uit het verzamelen van plantjes en besjes, maar voornamelijk uit het neerhalen van mysterieuze en gigantische monsters met ieder unieke eigenschappen en gedragingen.
Een van deze gigantische monsters, dat vrijwel direct wordt geïntroduceerd, is Zorah Magdaros. Een gigantisch lavaspuwend monster ter grootte van een wolkenkrabber dat jij al een tijdje volgt. Het gevaarte heeft zijn zinnen gezet op The New World. Het uitschakelen van dit wezen is van cruciaal belang voor het behoud van het ecosysteem van ervan. Voordat het zover is kruizen er diverse andere angstaanjagende maar unieke monsters je pad die op een of andere manier jouw onderzoek naar Magdaros weleens zouden kunnen dwarsbomen. Een verhaal dat je op die manier van hort naar her stuurt om monsters te leren kennen en te verslaan. De verhaalmissies verdienen dan ook absoluut geen schoonheidsprijs, laat staan enig ander nominatie, maar je leert zodoende wel meer over de monsters, hun doen en laten, het ecosysteem en de gevechtsmogelijkheden.
Omslachtige coöp
Hoe meer zielen, hoe meer vreugd is een spreekwoord dat vaak opgaat bij games als deze. Wil het niet dat de verhaalmissies niet makkelijk samen te spelen zijn. Voordat je gezamenlijk met vrienden op onderzoek uit kan gaan dien je namelijk in dezelfde server te zitten. Vervolgens is het nog belangrijk dat je eerst zelf (een deel) van de missie voltooid moet hebben. Dit betekent dat je vaak alle tussenfilmpjes uit een verhaalmissie gezien moet hebben voordat je vrienden kunnen helpen. Speel je net wat vaker dan je vrienden, dan kan jij hen wel helpen, maar zij jou niet. Een behoorlijk omslachtig proces voor een game die coöp juist aanmoedigt. Bovendien is het met drie vrienden jagen op monsters toch velen malen leuker.
Mocht je gedurende een missie op jezelf zijn aangewezen dan heb je altijd de mogelijkheid om een SOS flare af te schieten. Hiermee geef je willekeurige personen de mogelijkheid om jou te komen helpen. Dit werkt vooralsnog goed, dus ook zonder vrienden met de game is het mogelijk om gezamenlijk monsters te jagen. Mocht dat nog geen uitkomst bieden dan is er natuurlijk altijd nog de über schattige Palico. Deze sidekick is vanaf het begin aan jouw zijde en is een stuk minder schattig naar vijanden toe. Jouw Palico verzamelt gedurende een missie diverse voorwerpen die je zelf hebt laten liggen en fungeert tijdens gevechten als ondersteuning (of afleiding). Wat mij betreft de ideale assistent.
De toevoegingen en mogelijkheden op het gebied van multiplayer zijn wat mij betreft de grootste toevoeging aan Monster Hunter World. De rest van de aanpassingen zit vooral in de manier waarop je ingrediënten verzamelt, drankjes brouwt en nieuwe uitrusting maakt. Zo is het stukken gemakkelijker om tijdens je missie ingrediënten te verzamelen en kan je instellen dat bepaalde drankjes automatisch gemaakt worden zodra je over de juiste ingrediënten beschikt. Op deze manier is micro managen een stuk minder aan de onder, maar nog altijd wel een onderdeel van de game.
Fabelachtige monsters
Zoals je mag verwachten van een game met deze titel zit de wereld vol met fabelachtige monsters. Monster Hunter World maakt optimaal gebruik van de 4K/HDR-mogelijkheden. De gehele sfeer in iedere wereld voelt ontzettend levend aan. Van een Kuli-Ya-Ku die zich bezighoudt met het stelen van eieren tot de Jagras die op zijn eigen prooi aan het jagen is. Zelfs wanneer je niet aan het jagen bent is het de moeite waard om goed rond te kijken en te zien hoe het ecosysteem van iedere wereld leeft. Ieder monster heeft op zijn beurt een eigen manier van bewegen en vechten.
Het opsporen van deze monsters is een stuk aangenamer dan voorheen. Verschillende sporen, zoals voetafdrukken en veren liggen her en der verspreid door het gebied. Heb je genoeg verzameld, dan leiden scoutflies je naar het monster of wordt deze op de kaart getoond. Hoe meer informatie en sporen je verzamelt, des te meer je te weten komt over een monster. Op deze manier vul je tegelijkertijd je field guide in waarin de zwakte van een monster staat beschreven. Daarnaast loont het om ook goed de omgeving in de gaten te houden. Zo kan je bijvoorbeeld op een rots schieten zodat een monster bedolven wordt onder rotsblokken, of bepaalde planten en kikkers gebruiken voor een gifwolk. Op deze manier kan je ieder gevecht in jouw voordeel doen eindigen.
Zo gevarieerd als alle werelden en monsters van elkaar zijn, zo zijn ook de wapens compleet verschillend. In totaal heb je de keuze uit 14 wapens, van een grote hamer tot een (kruis)boog en van een verwoestende bijl tot het klassieke zwaard en schild. Ieder wapen brengt een unieke speelstijl en combo’s met zich mee. Persoonlijk ben ik een groot liefhebber van de Insect Glaive, een lang zwaard waarmee je jezelf kan lanceren en zodoende de ene na de andere combo uit je mouw schudt. Het is ontzettend verleidelijk om ieder wapen te proberen, maar niet alles zal in jouw speelstijl passen. Gelukkig is er een trainingsruimte waar je alle wapens kan uitproberen, maar zelfs hier vertelt de game alleen de basisaanvallen. De rest moet je zelf ontdekken of opzoeken.
Het gevechtssysteem is in de basis hetzelfde gebleven als in de voorgaande delen. Wel worden jouw reflexen, skills en vaardigheden nog belangrijker tijdens het neerhalen van monsters. Des te meer onderzoek je doet naar bepaalde monsters, des te meer kans op overleven je hebt. Gaandeweg leer je aanvalspatronen herkennen, gebruik te maken van de omgeving, en zwakke punten te herkennen. Het op de juiste manier doseren van aanvallen en op tijd wegduiken zijn in latere fases van het spel namelijk cruciaal en kunnen het verschil maken tussen leven en dood. Ieder monster levert een compleet ander gevecht op, dat is misschien wel de grootste kracht van deze game. Deze onverbiddelijkheid in combinatie met de onvoorspelbaarheid van sommige monsters is wat Monster Hunter een geweldige game maakt.
Wat zeker niet onbenoemd mag blijven is het aantal tussenfilmpjes dat de game rijk is. Vrijwel alle missies zijn voorzien van tussenfilmpjes en voice acting. Helaas zijn de laatst genoemde niet van hoogstaand niveau, met name de synchronisatie hiervan. Gelukkig biedt de Monster Huntertaal in dit geval een uitkomst.
Ondanks de grootte van de werelden en het aantal monsters dat soms op je beeldscherm verschijnen loopt de game over het algemeen soepel. Op de PlayStation 4 wilt de framerate nog wel eens tegenwerken bij meerdere grote monsters. Maak je gebruik van een PlayStation 4 Pro, dan schijnt de game in zijn geheel een stuk soepeler te lopen en kan je zelf prioriteit geven aan de resolutie, graphics of framerate.
High Rank
Het hoofdverhaal neemt circa 25 uur in beslag. Vanaf dat moment verlaat je de Low Rank-missies en begint het echte werk pas. Net als bij een game als Destiny ligt het gros van het aantal uren in de endgame. Hierin worden een aantal nieuwe monsters geïntroduceerd, maar passeren ook de oude monsters weer de revue. Vanaf dit moment merk je nog meer dat een klap genoeg kan zijn om je uit te schakelen en voelt ieder monster als een Raid op zich.
Conclusie
Monster Hunter World is in veel opzichten een stuk toegankelijker dan voorheen. Dit betekent niet direct dat de game voor iedereen is weggelegd, maar wel een prima instappunt is voor iedereen die overweegt te beginnen aan de Monster Hunter games. Het met vrienden jagen op monsters blijft iets magisch en zorgt voor memorabele momenten, iets dat de voorgaande delen niet wisten te realiseren. Monster Hunter World blijft een pittige game en houdt absoluut niet je hand vast. Ben je bereid monsters te leren kennen, tijd te steken in het ontdekken en veel te grinden, dan is deze game iedere euro waard.
Deze review is geschreven door Daniël.
Oordeel Monster Hunter: World (PS4)
- Graphics
85 - Gameplay
90 - Originality 85
- Sound 80
- Replay 90
- Eindcijfer 86
232 )
04-02-2018 09:36
9)
04-02-2018 14:26
