Wie je precies bent en waar je vandaan komt, kies je direct aan het begin van je campaign. Jouw achtergrondverhaal bepaal je door een keuze te maken uit een aantal voorgedefinieerde scenario’s. Welk scenario je kiest, beïnvloed alleen je gevechtsstatistieken, bijvoorbeeld extra health of meer actiepunten, maar op het gevecht kom ik later in de review terug. Ook kies je een bijnaam en een avatar foto (je hebt de keuze uit 6 foto’s).
Als je hebt bepaald wat voor gangster je bent, is het tijd om je eerste stapjes op Amerikaans grondgebied te zetten. Zodra je met de boot aanmeert, doemt er een typische Amerikaanse stad op genaamd Atlantic City (voor de kenners: in de staat New Jersey). Daar begint deel 1 van Omerta.
Boardwalk Emperor
Atlantic City bekijk je van bovenaf en bestaat uit blokken met huizen, fabrieken en parkjes. Boven sommige gebouwen hangen icoontjes, die aangeven dat je iets kunt doen met dat gebouw. Je kunt bijvoorbeeld een stokerij vestigen in een leegstaand gebouw. Zo’n stokerij genereert dan drank en dat kan je voor verschillende doeleinden gebruiken. De drank kan je verkopen, of cadeau doen aan iemand. Ik moest het bijvoorbeeld in een missie gebruiken om een bewaker om te kopen. In plaats van zelf iets te starten, kan je ook gebouwen van tegenstanders beroven of uitkopen. Dit klinkt spannender dan het is. Hoe het in praktijk werkt, is dat jouw gangster of één van je handlangers naar de locatie gaat. Dat personage gaat dan aan de slag en is dan even niet te gebruiken voor andere klusjes. Na een tijdje hoor je een belletje en is de klus geklaard. Je leest in een schermpje hoe de klus verlopen is en wat het resultaat is.
Daarmee is meteen alles gezegd over dit stuk van Omerta. Het is niet meer dan huisjes aanklikken, bepalen wat je gaat doen en je gangster erop afsturen. Vervolgens doe je niets anders dan wachten tot het klaar is. De acties en de teksten spreken wel tot de verbeelding, maar door het gebrek aan feedback uit de wereld heb je nooit het gevoel dat je in een levende stad opereert. Soms opent er een tekstschermpje met wat instructies of een update, maar daar blijft het dan wel bij. Het gevoel dat je het territorium van je gangster aan het uitbouwen bent blijft uit.
Gelukkig is het niet alleen maar gebouwen kopen en territorium uitbreiden. Zo nu en dan moeten je gangsters uitrukken om een locatie te overvallen of eigen terrein te beschermen.
Take the gun and leave the Cannoli
Als je eenmaal uitrukt naar een locatie, verandert het spel van een management-spel naar een turned-based game (denk aan X-Com en Jagged alliance). Jouw gangsters zetten om de beurt een aantal stappen richting de tegenstander. Als je looppunten op zijn, dan doet de tegenstander hetzelfde. Schieten doe je door middel van actiepunten en de raakkans wordt bepaald op basis van afstand, obstakels en vaardigheid met wapens.
Het leuke aan een turned-based systeem is om je handlangers zo tactisch mogelijk op te stellen. En dat doet Omerta best goed. Je krijgt genoeg opties om je gangsters achter dingen te laten schuilen en er zit voldoende variatie in de type gangsters. De één kan bijvoorbeeld op lange afstand schieten, de ander is weer een specialist in shotguns. Ik had bijvoorbeeld een gangster met twee pistolen die de tegenstander kon laten dansen door op de grond te schieten. Het effect was dat die tegenstander in zijn volgende beurt minder looppunten te besteden had.
Hoe goed het vechtsysteem ook op papier klinkt, toch schiet het op veel fronten te kort. Je kunt maar maximaal vier gangsters meenemen op een missie. Oké, de beurten gaan wel lekker snel voorbij, maar als Don van Atlantic City laat ik me niet beschermen door drie handlangers. Ook kunnen je gangsters niet dood, ze raken enkel gewond of belanden in de gevangenis. Daarna krijg je ze gewoon weer terug.
Whack some wiseguys
Omerta heeft ook met een sandbox en een Multi-player modus. In de sandbox speel je op een iets grotere map dan dat je in de eerste paar missies doet. In die map kan je bouwen zonder dat je een opdracht mee krijgt aan het begin van de missie. Maar het uitbouwen van je territorium geeft te weinig voldoening en daarom was ik vrij snel klaar met die modus.
In de Multi-player kan je het, samen met een vriend, opnemen tegen tegenstanders in de co-op modus. Dat is alleen het turned-based gedeelte. Ook kan je het in je uppie opnemen tegen een online tegenspeler. In de Multi-player komen de korte beurten wel weer van pas. Online vond ik het vechtsysteem dan ook leuker werken dan offline maar dat zegt misschien meer over de persoon met wie je speelt dan het spel zelf.
An offer you CAN refuse...
Door mijn voorliefde voor Tropico, gangsters en het turned-based genre had ik vrij hoge verwachtingen bij deze game. Helaas moet ik dan ook toegeven dat ik behoorlijk teleurgesteld was na het spelen van Omerta: City of gangsters. Zowel het bouw- als het vechtsysteem blijven voor mijn gevoel erg oppervlakkig en onvoldoende uitgewerkt. Ik kreeg nergens het gevoel dat ik mijn imperium aan het opbouwen was. Het feit dat je na het uitspelen van een level alles kwijt raakt, helpt daar ook niet echt aan.
Omerta ligt nu in de winkels voor een prijs van tussen de 50 en de 60 euro en dat is gewoon veel te duur, vooral in deze tijd waarin zoveel topgames uit het najaar in de aanbieding raken. Dit spel zou ik aan me voorbij laten gaan en minstens nog even laten liggen totdat de prijs onder de 20 euro zakt.
Oordeel Omerta: City of Gangsters (Xbox360)
- Graphics
50 - Gameplay
40 - Originality
70 - Sound 55
- Replay 55
- Eindcijfer 45
60 
4)
16-02-2013 01:14
